Potocznie – można powiedzieć, że jak pies je, to nie szczeka, a człowiek, jak robi, to nie gada. Nie rozpowiada dookoła co robi, jak robi i dlaczego. O tym co sobie myśli na tego tego, co robi – wnioskować możemy na podstawie rezultatów. Tak samo jest z praktyką menedżerską. Praktyka menedżerska, a szerzej – praktyka organizacji – ma charakter entymematyczny ,co oznacza, że nie artykułuje się w niej znacznej części przesłanek działania. Identycznie jest w innych typach praktyki społecznej. Także praktyka badawcza ma taki właśnie charakter. Mówienie o tym jakie wartości i jaką wiedzę respektują menedżerowie – możliwe jest na podstawie rekonstrukcji.