Wzór kwantu wiedzy

Tweet #wojewodzki, mse, infobrokerstwo, infobroker

Podstawowym problemem w firmach jest brak jakiegokolwiek szablonu zapisywania istotnych treści. Nasz indywidualizm i koci zwyczaj chodzenia własnymi ścieżkami zaowocował zwyczajem zapisywania „po swojemu”. Wprowadzenia zwyczaju zapisywania „tak samo” graniczy z cudem.

Ale.

Wiemy jak takie cuda czynić. Trochę jest w tym rodzicielskiej manipulacji ludźmi, ale skoro w dobrej wierze, to dlaczego nie 🙂 Jeśli będziesz zainteresowany tym tematem, to służę przykładem o wzorcowym charakterze czyli, jak każe nowomowa: case study.

Póki co – poznaj jednak budowę kwanta. Uczą tego już na wybranych uczelniach. W Gdańsku, Toruniu, Lublinie, Krakowie. Pewnie i na innych, ale dokładnie tego procesu nie śledzę. [tutaj możesz zobaczyć, jak tego uczą].

Wspominam o tym jedynie dlatego, żeby Ci nie przyszło do głowy, ze ten kwant to jakiś kompletnie kretyński pomysł.Jego historia ma długą brodę. Babcia kwanta była fiszką – sposobem ręcznego zapisywania ważnych treści – stosowanym od dawien dawna.

Idea jest prosta: jeśli chodzisz z jakimś problemem, jak kura z jajkiem i szukając rozwiązania, znajdujesz treść /tekst, obrazek/, który nasuwa Ci pomysł na jego rozważanie, to zapisz ten tekst i pomysł tak, aby łatwo do niego wrócić. Formuła kwanta to zapewnia.

Kwant składa się z 3 części:

metryczki /coś w rodzaju metki, etykietki opisującej co jest w środku/
cytatu /to ta treść, która skojarzyła się nam z problemem/
asocjacji /Twoich pomysłów, jak problem rozwiązać – na kanwie cytowanej treści/

Rys.23 Obszary (składowe) WORKÓW i KWANTÓW

Dziennikarz Obywatelski 2010 – I nagroda w Kategorii NAUKA -za promocję idei KWANTOWANIA WIEDZY

Na www.infobrokerstwie.pl naszą wiedzę zapisujemy w jednym szablonie: KWANTU WIEDZY.

Nazwa pliku

2017-11-09 0729 _TW680303 _v01 _KWANT WIEDZY_

kwant wiedzy składa się z: METRYCZKI ; CYTATU; ASOCJACJI AUTORA KWANTU WIEDZY

metryczka kwantu wiedzy to: /nazwa całego pliku; poruszany problem; słowa klucze; temat cytatu; źródło cytatu/ chodzi o to, żeby bez czytania całości zorientować się, co jest w środku

2017-07-25 0909 /data/ TW680303 /identyfikator Autora/ _v01 _KWANT WIEDZY_ SŁOWA KLUCZE /3-5 słów kluczy, które pozwolą zidentyfikować rozwiązywany problem /
Problem: /nazwij problem, którego rozwiązaniu służy ten kwant /
Temat: /temat cytatu /
ŹRÓDŁO: /opis źródła bibliograficzny /
Autor: Tadeusz Wojewódzki mailto:wojewodzki@wojewodzki.pl

cytowany fragment tekstu

CYTAT: /fragment tekstu dotyczący rozwiązywanego problemu/

”

„

nasze skojarzenia z cytatem i rozwiązywanym problemem, pomocne w jego rozwiązaniu

ASOCJACJE: /skojarzenia autora kwantu wiedzy nawiązujące do cytatu /

Przykład:

2017-11-09 0729 _TW680303 _v01 _KWANT WIEDZY_ rynek pracy w Polsce_ niski poziom zaangażowania w pracę_ niedobór pracowników_ niski poziom zaangażowania menedżerów

kwant wiedzy składa się z: METRYCZKI – CYTATU- ASOCJACJI AUTORA KWANTU WIEDZY

metryczka kwanta wiedzy to: /nazwa całego pliku; poruszany problem; słowa klucze; temat cytatu; źródło cytatu/ chodzi o to, żeby bez czytania całości zorientować się, co jest w środku

2017-07-25 0909 /data/ TW680303 /identyfikator Autora/ _v01 _KWANT WIEDZY_ SŁOWA KLUCZE /3-5 słów kluczy, które pozwolą zidentyfikować rozwiązywany problem / rynek pracy w Polsce_ niski poziom zaangażowania w pracę_ niedobór pracowników_ niski poziom zaangażowania menedżerów

Problem: /nazwij problem, którego rozwiązaniu służy ten kwant /

52 proc. polskich pracowników nie czuje się zaangażowanych w wykonywaną pracę

Temat: /temat cytatu /

Poziom zaangażowania menedżerów, jako przyczyna niskiego zaangażowania pracowników w Polsce

ŹRODŁO: /opis źródła bibliograficzny /

http://www.pulshr.pl/zarzadzanie/spada-zaangazowanie-w-prace-pracownicy-czuja-sie-niedocenieni-i-odchodza,48399.html

Autor: Tadeusz Wojewódzki mailto:wojewodzki@wojewodzki.pl

CYTAT: /fragment tekstu dotyczący rozwiązywanego problemu/

” Spada zaangażowanie w pracę. Pracownicy czują się niedocenieni i odchodzą

Pracownicy przychodząc do nowej firmy mają wysokie poczucie zaangażowania. Niestety po jakimś czasie zaczynają odczuwać brak zainteresowania ze strony przełożonego, czują, że nie są wystarczająco docenieni, zarówno w kontekście wynagrodzenia, jak i pozafinansowych aspektów. Nie czują się też częścią sukcesów firmy. Dlatego ich lojalność drastycznie spada i odchodzą, a firma wpada w błędne koło zmagania się z niedoborem pracowników – wyjaśnia Magdalena Warzybok, Talent Director w Aon Hewitt.

/…/

Autor: Newsrmtv.tv/AT

7 lis 2017 11:52

/…./
Poziom zaangażowania Polaków w pracę jest rekordowo niski.
52 proc. polskich pracowników nie czuje się zaangażowanych w wykonywaną pracę.
Różnica pomiędzy Polską i Europą w tym zakresie osiągnęła rekordową wartość – 14 proc.
Powodów takiej sytuacji jest kilka: spadło poczucie lojalności pracowników w stosunku do pracodawcy, obniżyły się pozytywne myślenie i mówienie o firmie oraz chęć działania i rozwoju.
Ponadto mimo obserwowanego w polskiej gospodarce wzrostu płac pracownicy wciąż nie są też zadowoleni ze swojego wynagrodzenia.

Polska odnotowała w tym roku rekordowo niski poziom zaangażowania pracowników oraz historycznie najmniejsze zaangażowanie Polaków w pracę w stosunku do mieszkańców krajów europejskich. Aż 52 proc. polskich pracowników nie czuje się zaangażowanych w wykonywaną pracę, a różnica pomiędzy Polską i Europą w tym zakresie osiągnęła rekordową wartość – 14 proc..

Spadek zaangażowania w Polsce nabiera tempa

/…/

Czy stabilizacja ekonomiczna i pozytywne nastroje społeczne przekładają się na większe zaangażowanie w wykonywaną pracę? W Polsce poziom zaangażowania pracowników wyniósł w 2017 roku jedynie 48 proc., dla porównania w Europie wskaźnik ten wynosi 62 proc., a globalnie 63 proc.. To historycznie największa dysproporcja pomiędzy naszym krajem, a państwami europejskimi, która wynosi obecnie 14 proc.. Odnotowaliśmy w tym roku największy spadek zaangażowania w polskich firmach.

– Tegoroczne wyniki, przeprowadzonego przez nas w badania są niepokojące ponieważ pokazują, że aż 52 proc. pracowników nie czuje się zaangażowanych w wykonywaną pracę. W porównaniu do 2016 roku takich osób w firmach mieliśmy 49 proc., a w roku 2015 – 48 proc.. Podczas gdy w Europie zaangażowanie rośnie, w Polsce drastycznie spada – mówi Magdalena Warzybok Talent Director w Aon Hewitt.

Co boli pracowników?

Możemy postawić pytanie – czemu jest tak źle skoro jest tak dobrze? Powodów jest kilka. Wyniki pokazują, że najbardziej spadło poczucie lojalności pracowników w stosunku do pracodawcy bo aż o 4 p. p. w stosunku do roku poprzedniego – z 59 proc. na 55 proc.. O 3 p. p. obniżyły się także pozytywne myślenie i mówienie o firmie, w której pracujemy – z 59 proc. na 56 proc. oraz chęć działania i rozwoju w firmie – z 51 proc. na 48 proc.. Dlaczego?

– Pracownicy przychodząc do nowej firmy mają wysokie poczucie zaangażowania, które wynika z samego faktu rozpoczynania nowego etapu w życiu zawodowym. Niestety po jakimś czasie zaczynają odczuwać brak zainteresowania ze strony przełożonego, czują, że nie są wystarczająco ważni i docenieni w oczach pracodawcy, zarówno w kontekście wynagrodzenia, jak i pozafinansowych aspektów. Nie czują się też częścią sukcesów firmy. Dlatego ich lojalność drastycznie spada i odchodzą, a firma wpada w błędne koło zmagania się z niedoborem pracowników – wyjaśnia Magdalena Warzybok.

– Mamy też coraz większe oczekiwania, dlatego świadczenia pozafinansowe, takie jak karnety na basen, fitness czy do centrów medycznych nie robią już na nas wrażenia. To już nie benefit od pracodawcy i karta przetargowa w rekrutacji, a podstawowy wymóg kandydatów do pracy – dodaje ekspert.

Polacy wciąż niezadowoleni z wynagrodzeń

Mimo obserwowanego w polskiej gospodarce wzrostu płac wciąż nie jesteśmy też zadowoleni ze swojego wynagrodzenia. Aż 74 proc. respondentów uznało, że ich wynagrodzenie nie jest adekwatne do wkładu w wykonywaną pracę. Jednego z głównych czynników niskiego zaangażowania pracowników można też upatrywać w braku zaangażowania samych menadżerów.

Poziom zaangażowania menadżerów wyjaśnia aż w 59 proc. poziom zaangażowania ich zespołów. Nie możemy mówić o zaangażowaniu pracowników, bez zaangażowanych przełożonych. A firmy zapominają o swoich kierownikach pod względem wynagrodzeń.„

„

ASOCJACJE: /skojarzenia autora kwantu wiedzy nawiązujące do cytatu /

Tekst charakterystyczny dla HR- owych publikacji. Charakter raportu z odczuć pracowników. Treść może być przez nas traktowana, jako sygnał. Materiał nie pokazuje przyczyny, pokazuje skutek. Nie odpowiada na pytanie podstawowe dla firm: Dlaczego menedżerowie nie są zaangażowani lub dlaczego tak są postrzegani?

Z perspektywy MSE™: w firmach o takich objawach możliwa jest obecność przynajmniej dwóch syndromów: SYNDROMU PLEMIENNOŚCI oraz SAMOTNEGO ŻEGLARZA.

Tweet #wojewodzki, mse, infobrokerstwo, infobroker

Tweet to @support

26 października 2015

wzór kwanta wiedzy

Tweet #wojewodzki, mse, infobrokerstwo, infobroker

Tweet to @support

2015-10-14 0731 (identyfikator czasu powstania kwanta wiedzy) _TW680303 (inicjały autora + 6cyfrowy jego identyfikator, który sam wybiera)_v01 (wersja kwanta) _KWANT (nazwa produktu:kwant, mapa myśli itp)_ _ _ _ _(5,6 słów kluczy sygnalizujących treść kwanta)

Problem (nazwa problemu, którego dotyczy kwant)

Słowa klucze: _ _ _ _ _ (5,6 słów kluczy sygnalizujących treść problemu)

Temat: (Temat cytatu kwanta wiedzy)

ŹRÓDŁO:. (bibliograficzny zapis źródła cytatu)

Autor: (adres mailowy oraz imię i nazwisko autora kwanta wiedzy)

CYTAT:”

(Treść cytatu kwanta wiedzy)

„

Asocjacje:

(Wywołane cytatem skojarzenia sugerujące możliwości rozwiązania problemu, którego dotyczy kwant wiedzy)

Tweet #wojewodzki, mse, infobrokerstwo, infobroker

Tweet to @support

24 lutego 201428 października 2014

Komunikacja wiedzy: efektywność i problemowa relewancja

Tweet #wojewodzki, mse, infobrokerstwo, infobroker

Tweet to @support

Tadeusz Wojewódzki

komunikacja wiedzy: efektywność i problemowa relewancja.

/w:/ Współczesne oblicza komunikacji i informacji. Problemy, badania, hipotezy. Głowacka Ewa, Kowalska Małgorzata, Krysiński Przemysław (red.) WNUMK Toruń 2014 ss. 221- 235

Komunikacja wiedzy jest procesem, który we współczesnych organizacjach urósł do rangi czynnika krytycznego efektywności. Ten rodzaj zależności rozpoznajemy w obszarze uwarunkowań infrastruktury intelektualno-mentalnej, który nie jest zazwyczaj przedmiotem zainteresowania rutynowych kontroli, audytów, a nawet kontrolingu. Autor wskazuje instrumentarium metodologiczne oparte na Metodyce Syndromicznej Explorer. Umożliwia ono sprawne poruszanie się w płaszczyźnie intelektualno-mentalnych uwarunkowaniach organizacji. Rezultatami zastosowań proponowanego podejścia są np. syndromy barier mentalnych i paradygmaty myślenia, traktowane jako formuły przejawiania się sposobów myślenia, kreujących realną praktykę organizacji. Konflikty w obszarze sposobów myślenia są źródłem wytracania energii organizacji, atomizacji zespołu i efektywności niższej, niż wynika to z kalkulacji potencjału ludzkiego. Problemowa relewancja wiedzy wskazywana jest w artykule jako skuteczne rozwiązanie konfliktów komunikacyjnych. Autor rekomenduje ścieżkę kwantyfikowania, dostrzegając w niej optymalną formułę problemowej relewancji wiedzy. Kwantyfikowanie wiedzy wymaga humanistycznych kompetencji: bibliotekoznawczych, metodologicznych, filologicznych – czy szerzej – humanistycznych. Ścieżka kwantyfikacji wiedzy zbliża kompetencje humanistyczne do realnych potrzeb praktyki biznesowej, usługowej czy administracyjnej. Wpisuje się tym samym w program humanistyki nastawionej na realizację praktycznych potrzeb współczesnych organizacji.

Czytaj dalej „Komunikacja wiedzy: efektywność i problemowa relewancja”

Tweet #wojewodzki, mse, infobrokerstwo, infobroker

Tweet to @support

13 stycznia 20148 kwietnia 2014

O infobrokerstwie – bardziej historycznie

Tweet #wojewodzki, mse, infobrokerstwo, infobroker

Tweet to @support

Kiedyś mówiliśmy o fiszkach, teraz o kwantach wiedzy, ale idea dotyczy wciąż tego samego: wiedzy niezbędnej do skutecznego działania.

Idee formułowane obecnie w projekcie infobrokerstwa systemowego deklarowane były wcześniej w formule regionalistyki (1973–1974), platformy, której dzisiejsza formuła najbliższa jest bodaj klastrom problemowym. /Por. T. Wojewódzki, Regionalistyka jako nauka praktyczna, „Studia Filozoficzne” 1974, nr 7, s. 153–162. Jej celem była interdyscyplinarna integracja badań naukowych nad regionem, zorientowana na racjonalizację procedur decyzyjnych dotyczących problemów społeczno-gospodarczych regionu.

Czytaj dalej „O infobrokerstwie – bardziej historycznie”

Tweet #wojewodzki, mse, infobrokerstwo, infobroker

Tweet to @support

29 stycznia 201315 lutego 2014

Kwant wiedzy

Tweet #wojewodzki, mse, infobrokerstwo, infobroker

Tweet to @support

Tadeusz Wojewódzki, Kwant wiedzy

Nasz szablon zapisu treści – nazywany kwantem wiedzy – składa się z trzech elementów: metryczki kwanta, cytatu i asocjacji problemowych związanych z cytatem wyszukanym pod kątem danego problemu, który mamy do rozwiązania.

Metryczka kwanta jest elementem spełniającym funkcję czysto informacyjną. Jej zadaniem jest usprawnienie procesu sprawnego dotarcia do interesujących nas treści. Składa się z następujących składowych:

1. nazwy pliku, w skład której wchodzą:

data i godzina jego powstania (np. 2010-06-21, 0703),
informacja o autorze – niepowtarzalny identyfikator twórcy kwanta złożony z inicjałów autora oraz dowolnie wybranej kombinacji sześciu liczb (np. TW680302),
informacja o wersji pliku (np. v01),
informacja o rodzaju produktu, albowiem w ten sam sposób zapisywać można nie tylko kwanty, ale np. mapy myśli, materiały źródłowe itp.,
słów kluczy, których sekwencja wskazuje sedno treści całego kwanta (np. innowacyjność_ uwarunkowania_ sposób myślenia_ rutyna jako blokada zasobów technologicznych).

2. problemu – opisu zawierającego informację o problemie, który zainicjował proces poszukiwania treści służących jego poznaniu i rozwiązaniu (np. Jak przeciwdziałać zjawiskom blokującym myślenie innowacyjne w organizacji?),
3. tematu – charakterystyka zawierająca informacje o treści cytatu zamieszczonego w kwancie (np. Jak działa zjawisko rutyny?),
4. słów – kluczy stanowiących sekwencję wyrażeń, oddających sedno cytatu, które mogą, ale nie muszą pokrywać się z sekwencją słów kluczy występujących w nazwie kwanta. Rzecz w tym, że czasami cytat jest jedynie inspiracją do podpowiedzi rozwiązania konkretnego problemu i jego treść może tematycznie daleko odbiegać od rozwiązywanego problemu (np. innowacyjność_ blokady innowacyjności_ blokady intelektualne_ rutyna ),
5. dla kogo? – informacji o zespole, który rozwiązywał określony problem i jest bezpośrednim adresatem kwanta (np. Zespół Projektowy X),
6. źródło – danych zawierających informację o źródle cytatu zamieszczonego w kwancie (np. T. Kotarbiński, Dzieła wszystkie. Część II. Prakseologia. Ossolineum. Wrocław 2003, s. 23),
7.autor – elementu zawierający kontakt mailowy do twórcy kwanta (np. Tadeusz Wojewódzki_ www.infobrokerstwo.pl_ wojewodzki@wojewodzki.pl).

Cytat

Element ten określić można jako fragment treści, który zwrócił szczególną uwagę autora kwanta jako istotny dla zrozumienia problemu lub rozwiązania go. Są to zazwyczaj fragmenty tekstów odruchowo zaznaczane w trakcie lektury jako ważne. W przykładzie zaprezentowanym poniżej jest to tekst, który zwrócił uwagę autora kwanta poszukującego odpowiedzi na pytanie o przyczyny i ścieżki rekomendacji zmian w zakresie innowacyjności w konkretnej organizacji:

Rutynie zawdzięcza się powstawanie i utrzymywanie się przeżytków, czyli takich rzeczy lub praktyk, które miały swój dobry sens, ale trwają lub powtarzają się nadal, mimo że straciły przydatność. Słynnych przykładów dostarczają znane właściwości niektórych naszych ubiorów, na przykład ścięty, ukośny krój dolnej części fraka, kiedyś pono potrzebny, gdy ktoś ubrany w surdut chciał się tak umieścić na koniu, aby mu poły surduta nie przeszkadzały wjeździe. Nie wyłamujemy się pod tym względem z ogólnych trybów przyrody, gdyż w organizmach utrzymują się jakoś narządy wyzbyte uprzedniej użyteczności i wyzbyte przydatności w ogóle, na przykład wyrostek robaczkowy, albo relikt kości ogonowej w gatunku ludzkim. To, co raz się zadomowiło, ma dążność do trwania dalej, choć już nadal do niczego nie jest naprawdę potrzebne, np. określony tradycyjny kształt określonych wytworów. Pierwsze wagony kolei żelaznej próbowano pono budować w kształtach karet, pierwsze czcionki drukarskie – w kształtach liter ręcznie pisanych itp., itp.[1]

Zacytowanie określonych treści jest pierwszym krokiem na ścieżce problemowej relewancji wiedzy. Przede wszystkim jest to początek budowania drzewa wiedzy[2], którego struktura i zakres wyznaczone są specyfiką problemu. Każdy kwant ulokowany na drzewie problemu stanowi element wiedzy eksplanacyjnej, idiograficznej czy prakseologicznej – zależnie od swojej zawartości oraz ścieżek analiz problemowych możliwych do przeprowadzenia na takiej mapie. Cytowana treść może prowadzić i w praktyce prowadzi często do różnych asocjacji. Umożliwia to wieloaspektowe, interdyscyplinarne poznanie problemu. Fakt alokacji całej wiedzy dotyczącej danego problemu w jednym miejscu, jego wizualizacja oraz oparcie struktury na powtarzających się, identycznych elementach (kwantach wiedzy) usprawnia proces efektywnego porządkowania istotnościowego problemowych treści ze względu na wartości poznawcze i praktyczne.

Asocjacje

Ostatnia część kwanta obejmuje skojarzenia z treścią cytatu i rozwiązywanym problemem. Tutaj często znajdują się komentarze wyjaśniające istotę problemu oraz rekomendacje zmian, umożliwiających jego rozwiązanie. W odniesieniu do wyżej przytoczonego przykładu kwanta przybierają one następującą postać:

Rutyna dotyczy rzeczy i praktyk. Czyli wszelkich celowych czynności oraz ich rezultatów. W rozumieniu Tadeusza Kotarbińskiego ma ona wyraźnie pejoratywne znaczenie. Tadeusz Kotarbiński widzi w niej źródło utraty przydatności. Mechanizm rutyny jest mniej więcej taki: coś okazało się przydatne (ma dobry sens). Ludzie zauważają to. Poprzez naśladownictwo upowszechniają. Tym samym „zadomawia” się praktyka, która – jako bardziej od innych przydatna, efektywna, skuteczna – ma swój „dobry sens”. Wraz z ową praktyka upowszechniają się określone wzorce kulturowe: intelektualne, technologiczne, organizacyjne (pewien sposób myślenia, terminologia wraz z wyobrażeniami, konstrukcje intelektualne itd.). Można, więc powiedzieć, że produkty stanowiące rezultat „dobrych praktyk” przyczyniają się do upowszechnienia właściwego im kontekstu kulturowego. To właśnie ów kontekst zdecydował o tym, że pierwszy pociąg składał się z wagonów konstruowanych na podobieństwo karet. Nie dlatego, że taki akurat kształt był najbardziej ergonomiczny, ale dlatego, że wcześniejsza – dobra praktyka –przemieszczania ludzi na odległość dopracowała się takiego właśnie wzorca. Kareta przeniesiona na szyny jest przejawem przeżytku. Technicznego wzorca kulturowego, idei związanej z pokonywaniem przestrzeni, która zadziałała w pierwszym momencie kreowania nowego rozwiązania technicznego- na zasadach obowiązkowej rutyny. Są to stwierdzenia o kardynalnym znaczeniu z punktu widzenia poznawczych oraz praktycznych możliwości inspirowania procesów innowacyjnych, od których zależy poziom atrakcyjności organizacji. Wskazują one na bariery mentalne ograniczające innowacyjność czy wręcz wykluczające ją.

Z punktu widzenia efektywności każdej organizacji istotne jest zdiagnozowanie zarówno obecności takich przeżytków, jak i generujących je źródeł. Jest to obszar uwarunkowań mentalnych[3].

Kwant wiedzy jest rezultatem pracy intelektualnej, konkretnym produktem, który zdaje relację z „odrobionego zadania”[1], a więc może stanowić podstawę rozliczania efektów pracy tak trudno wymiernej, jak praca intelektualna[2]. W naszym przypadku zadaniem jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o bariery innowacyjności. Kwant – w przedstawionej powyżej postaci – potwierdza aktywny udział jego autora w realizacji wspomnianego zadania, usankcjonowany wyborem konkretnego fragmentu treści i tym samym uaktywnieniem ścieżki dyskusji nad nim. Dodajmy, że wspomniany kwant jest osobistym, twórczym wkładem jego autora w proces dzielenia się wiedzą w jego organizacji, wyrażonym w najbardziej oczekiwanej, intelektualnie pożądanej formule: asocjacji, jakie cytowany fragment zainicjował w kontekście autorskiej wiedzy. Tak więc system kwantyfikowania wiedzy nie tylko optymalizuje proces komunikacji wiedzy, ale stwarza solidny fundament wdrożenia w praktyce organizacji procesu zadaniowego rozliczania pracowników, nie wypełniających bezpośrednio przestrzeni kontaktów organizacji z klientami, gdzie fizyczna obecność pracownika jest konieczna alokacyjnie – w określonym miejscu i czasie. Pozwala to stosować w szerokim zakresie pracę online, z wykorzystaniem najnowszych rozwiązań technologicznych.

Działanie rutyny jako czynnika blokującego innowacyjność

Ponadto dostęp do tak zapisywanych wyników – dotyczący bezpośrednio zainteresowanych czyli zespołu projektowego, jak i pozostałych, nie uczestniczących w projekcie pracowników – stwarza środowisko kreowania autentycznych liderów intelektualnych – w oparciu o dostępne produkty. Relacje międzyludzkie bazujące na transparentności rezultatów pracy i jawności kryteriów oceny dają szansę na budowę trwałego, harmonijnego systemu stabilizującego pozostałe dziedziny organizacji.

[1] Jeśli porównać system kwantyfikowania wiedzy ze stosowaną w różnej formie i postaci fotografią dnia roboczego (najstarsza metoda mierzenia czasu pracy), to nie ulega wątpliwości, że ta druga prowadzi do powstawania rezultatów pracy intelektualnej służących tylko jednemu celowi – kontroli. Zaangażowanie kontrolowanych i kontrolujących w taki system nie wnosi żadnej wartości w obszarze komunikacji wiedzy. Inaczej jest w przypadku kwantyfikowania. Szkopuł w tym, że kwantyfikowanie wiedzy może pojawić się w określonych warunkach: tylko wówczas, gdzie kadra zarządzająca potrafi rozpisywać cele organizacji na zadania, a te – w przypadku pracy intelektualnej – na konkretne produkty, zgodne ze standardami wypracowanymi w organizacji. Za opisanymi rozwiązaniami kryją się diametralnie różne modele organizacji: z jednej strony – model czynnościowy, z drugiej – produktowy.

[2] O roli zobiektywizowanych kryteriów oceny pracy intelektualnej autor pisze szerzej w publikacji: T. Wojewódzki, Obszary aksjologiczne we współczesnych organizacjach, „Filozofia Publiczna i Edukacja Humanistyczna” 2013, nr 3 [w druku].

[1] T. Kotarbiński, Abecadło praktyczności, Warszawa 1972, s. 35.

[2] Drzewo wiedzy jest graficzną postacią prezentacji całej wiedzy, jaką dysponujemy, tutaj – w odniesieniu do danego problemu. Do tego typu wizualizacji wykorzystywane są zazwyczaj narzędzia do mapowania myśli.

[3] Materiały własne autora.

Tweet #wojewodzki, mse, infobrokerstwo, infobroker

Tweet to @support