Sytuację w Polsce kształtują pogłębiające się dysonanse.
Jeden z najpoważniejszych dotyczy pracy. Polega na tym, że z jednej strony jej etos określają wartości, o których przypominał JP II kiedy mówił o sensie pracy i utwierdzał Polaków w przekonaniu o słuszności postrzegania w niej źródła satysfakcji. Aa z drugiej jej codzienność kreuje model pracy, wpisany w konwencję wyścigu szczurów. Mowa tutaj o modelach organizacji, a w konsekwencji o tym, że co innego się deklaruje, a co innego robi. Deklaruje, że wszystko jest dla ludzi, a robi się wszystko dla kapitału. Deklaruje, że najważniejszy jest człowiek, a w praktyce pilnuje tylko zysku, kosztem człowieka. Natomiast o konkretnych ludziach powiedzieć można, że życie w takiej realności wydaje się niemożliwe, gdyż zbyt wiele w niej napięć, niekonsekwencji, schizofrenii… I ten dysonans – obecny w środowisku pracy – dramatycznie się u nas pogłębia.
A jednak Polacy jakoś w tym wszystkim egzystują…
To „jakoś” oznacza ponad 40% udziału biernej obecności pracowniczej, jako wyznacznik naszej przedsiębiorczości, którą pracodawcy szczurów wytykają im przy okazji rozmów o wynagrodzeniach. To ponadto kondycja psychiczna ludzi wypełnionych bezzasadną agresją lub otępiałych, nieczułych lub reagujących nieadekwatnie do sytuacji, coraz mniej przewidywalnych…
Cena transformacji?
Przekonanie o tym, że po wyjściu z komuny trzeba nauczyć się dobrze liczyć, zamieniło się szybko we wszechobecną normę utożsamiającą uzasadnienie finansowe, z prawem do istnienia – czegokolwiek – w środowisku pracy. Tzw. opłacalność stała się zamiast jednym z ważnych wyznaczników sensu działania, praktycznie – jedynym. Miejsce ekonomii zajął pazerny finansizm, który zna się na wszystkim i zajął miejsce technologii, lekarzy, humanistów. Finansizm orzeka u nas – w praktyce – czym jest praca.
Kiedy praca przestaje dostarczać satysfakcji wykonującym ją podmiotom, to znak, że ma miejsce regres cywilizacyjny. Niech tam finansiści gadają co chcą, ale taki wniosek jest logiczny i oparty na przesłankach historycznych. Skazywanie ludzi na egzystencję w środowisku pracy kreowanym przez model wyścigu szczurów i nazywanie tej realności nowoczesnością tworzoną z myślą o człowieku jest przejawem prymitywizmu korporacyjnego i bezczelności, która prędzej czy później obudzi masowy, społeczny sprzeciw. Nie powstrzyma go obawa przed bezrobociem, ani inne, działające póki co na ludzi – korporacyjne straszaki.
2016-10-19 1011_TW680303_v01 _KWANT_ model organizacji_ integracja kulturowa
- Problem: Brak integracji kulturowej w środowisku pracy
- Słowa klucze: wyścig szczurów, brak zaufania do siebie, uprzedmiotowienie pracownika, brak utożsamienia z firmą, powszechność pracy w systemie nakazowo – kontrolującym
- Temat:
- ŹRODŁO:. T.Wojewódzki, Komunikacja wiedzy. /w:/Infobrokerstwo. Idee, koncepcje, rozwiązania praktyczne, pod redakcją Małgorzaty Kowalskiej i Tadeusza Wojewódzkiego, Gdańsk: Ateneum. Szkoła Wyższa 2015, 38 s. ISBN 978–83–61079–32–3 s.37
- Autor: Tadeusz Wojewódzki mailto:wojewodzki@wojewodzki.pl
CYTAT: ”
Realna jest wizja powszechnej obecności organizacji, o których pisze Anna Pałubicka /A. Pałubicka. problemy integracji kulturowej w organizacji./w:/ T.Wojewódzki, Komunikacja wiedzy. /w:/Infobrokerstwo. Idee, koncepcje, rozwiązania praktyczne, pod redakcją Małgorzaty Kowalskiej i Tadeusza Wojewódzkiego, Gdańsk: Ateneum. Szkoła Wyższa 2015, 38 s. ISBN 978–83–61079–32–3 ss. 15 -35/ – gdzie pracownicy zintegrowani są tylko podziałem pracy. Zapowiedź takiego stanu rzeczy jest jednocześnie zapowiedzią powszechności wyścigu szczurów, braku zaufania do siebie, uprzedmiotowienia pracownika, braku relacji przyjacielskich, powszechności pracy w systemie nakazowo-kontrolującym, braku utożsamiania się z firmą, sztywnego przestrzeganie procedur, eliminowania wszelkich niestandardowych rozwiązań, braku motywacji do pracy, itp. Krótko mówiąc, realna jest wizja powszechności takiej organizacji, w której praca przestaje dostarczać satysfakcji wykonującym ją podmiotom.„
Asocjacje:
Model organizacji – w tym środowiska pracy – uzależniony jest od usytuowania pracy w systemie wartości. Jeśli jej jedynym celem jest zysk, to środowisko pracy wypełnia tylko jedna relacja ; podział pracy. Jeśli zysk jest jedną z wartości, w partnerskich relacjach z innymi wartościami – to środowisko pracy wypełniają procesy integracji kulturowej zdolne kreować takie wartości, jak satysfakcję z wykonywanej pracy, identyfikację z celami organizacji, partnerskie relacje, dzielenie się wiedzą, itd.