Kategoria: – infobroker systemowy

Uprzejmie informujemy, że  ukazał się artykuł poświęcony Infobrokerstwu Systemowemu – w kontekście poświęconym Profesorowi Jerzemu Kmicie.

    Wojewódzki T., Uwagi na kanwie sposobu myślenia. F i l o – S o f i j a  Nr 12 (2011/1), ss.334 -356 

 Biznesowe wdrożenia MSE: http://www.crm.com.pl

 

 

Czytaj dalej „Nasze kursy”

            Centrum Infobrokerstwa Systemowego jest platformą interdyscyplinarnych badań nad społeczeństwem informacyjnych, prowadzonych pod kątem zarządzania procesami informacyjnymi w nowoczesnej organizacji.

             Jest to nazwa koncepcji, która nie wymagała i nie wymaga prawnego ukonstytuowania się.   Powstała, jako koncept osób zainteresowanych interdyscyplinarnymi badaniami. Rezultat pasji metodologicznej dr Tadeusza Wojewódzkiego, interdyscyplinarnych zainteresowań prof. Lecha Zachera oraz profesjonalnych inspiracji red. Andrzeja Gontarza.

Czytaj dalej „Centrum Infobrokerstwa Systemowego”

Parasol ochronny menedżera

Administracja publiczna nazywa to w swoim żargonie „dupochronkami”. Może nie najbardziej elegancko, ale komunikatywnie. Chodzi o parasol ochronny, o podkładki, dokumenty, które w sytuacji pojawienia się określonych zarzutów, pozwolą je odeprzeć. Każdy urzędnik tworzy je samodzielnie, we własnym interesie.  Administracja- jako grupa zawodowa – wyspecjalizowała się w tworzeniu tego typu parasola ochronnego. Pomimo tego, że warunki jej  działania nie są ani szczególnie skomplikowane, ani bardzo dynamiczne.

Czy w tak ekstremalnych warunkach działania, jak ma to miejsce w przypadku menedżera, możliwe jest tworzenie czegoś w rodzaju parasola ochronnego? 

 

Czytaj dalej „Parasol ochronny menedżera”

PROCESY INFORMACYJNE obecne są w każdej organizacji. Dane, informacje, wiedza – jako produkty procesów informacyjnych, decydują o realnych szansach organizacji na stworzenie produktu rynkowego – o planowanych walorach jakościowych. Ponieważ procesy informacyjne obejmują wszystkie – bez wyjątku – stanowiska pracy, kompetencje w zakresie procesów informacyjnych należą do najbardziej uniwersalnych.

 

Najwyższy poziom kompetencji informacyjnych obejmuje fazy programowania, identyfikacji, formułowania, wdrażania, monitorowania,ewaluacji i audytu projektów informacyjnych. Kompetencje takie posiada Menedżer Procesów Informacyjnych. Umiejętności te potwierdzone są produktowo. Z jednej strony rutynowymi opracowaniami takimi, jak Zarządzanie Ryzykiem Procesów Informacyjnych, Analiza Interesariuszy Procesów Informacyjnych itd., a z drugiej Tworzeniem Indeksów Słów Kluczy do Drzew Problemów, Drzew Wiedzy, a w konsekwencji Drzew Wsparcia Decyzyjnego,Wykazów Autoryzowanych Źródeł Treści itd. Rezultatem pracy Menedżera Procesów Informacyjnych jest stały monitoring i aktywne uczestnictwo w prawidłowym funkcjonowaniu wszystkich procesów informacyjnych w danej organizacji, zapewniających jej pracownikom dane, informacje oraz wiedzę – niezbędne do prawidłowego wykonywania bieżących zadań.

Czytaj dalej „Kurs Menedżer Procesów Informayjnych”

Zarządzanie projektami – zarządzanie procesami informacyjnymi

 

Czytaj dalej „Zarządzanie projektami – zarządzanie procesami informacyjnymi”

 Rada CIS 2009

          9 stycznia 2009 odbyło się w Gdańsku posiedzenie Rady Programowej Centrum Infobrokerstwa Systemowego. Przedstawiono na nim założenia strategii Centrum na najbliższe lata, ze szczególnym uwzględnieniem roku 2009.

 

         Z opracowań, jakie zaprezentowano na posiedzeniu – kilka wywołało bardzo ożywioną dyskusję.

Czytaj dalej „Rada CIS 2009”

BLOKADY MENTALNE NOWOCZESNOŚCI 

Tematyka kursu

                Główną przeszkodą we wprowadzaniu jakichkolwiek zmian w każdej organizacji /urzędzie, firmie/ są BARIERY MENTALNE. To, jak myślimy, jak postrzegamy rzeczywistość, co uważamy za normalne, potrzebne, wartościowe – to decyduje praktycznie o całej reszcie. O stylu naszej pracy, jej efektach, poziomie naszego życia, szansach spełnienia naszym marzeń i aspiracji.

                Najnowsze i najdroższe technologie, decydujące o dobrobycie współczesnych społeczeństw – nawet, jeśli nas stać na nie finansowo- mają szansę zaistnienia w naszych realiach tylko o tyle, o ile stać nas na nie mentalnie. O ile uzyskają mentalne przyzwolenie, na swoją obecność w naszej pracy.

                Kurs BLOKADY MENTALNE pozwala poznać szanse na zmiany we własnym środowisku pracy. Zidentyfikować konkretne bariery oraz wytyczyć kierunki ich blokowania, zmian i stopniowego wykluczenia.

                 Celem kursu jest przygotowanie do świadomej akceptacji zmian znamionujących nowoczesne organizacje.

                Przykłady, do których odwołuje się materiał kursu, pochodzą głównie z obszaru procesów informacyjnych. Procesy te decydują aktualnie o szansach organizacji na wytwarzanie najcenniejszego towaru rynkowego, jakim jest wiedza.

                W kreowaniu indywidualnej ścieżki kariery zawodowej KURS traktowany może być jako jednostkowe wydarzenie lub jako wejście na ścieżkę certyfikowania kompetencji Menedżera Procesów Informacyjnych.

               

                Adresat kursu

                Adresatem kursu są organizacje zainteresowane zmianami bądź wprowadzające aktualnie zmiany w organizacji, zarządzaniu, informatyce itd. Kurs stanowi istotne, praktyczne wsparcie tych zmian i przyczynia się do przyspieszenia tempa oraz trwałości osiąganych rezultatów.

     Jedną z umiejętności pozyskiwanych na kursie jest mapowanie myśli bardzo przydatne zarówno w technikach notowania, standaryzacji zapis treści, jak i technikach wspierających procesy komunikacyjne w zespołach projektowych.

 

                Dotychczasowe doświadczenia wyniesione ze współpracy z instytucjami wspierającymi rynek pracy, a szczególnie z urzędami pracy wskazują na jego wysoką praktyczną przydatność także w obszarach procesów informacyjnych.

Osoby zainteresowane KURSEM prosimy o kontakt:

wojewodzki@wojewodzki.pl

 

Czytaj dalej „Kurs:BLOKADY MENTALNE NOWOCZESNOŚCI”

Doświadczenia z promocji KURSÓW LIZBOŃSKICH
         Syndrom etykiety kazałby już teraz szufladkować odbiorców i stwierdzać kompletną nieznajomość założeń strategii lizbońskiej– nawet w środowisku aplikującym do funduszy unijnych. Za wcześnie jednak na takie generalizacje i uogólnienia. Jeśli jednak przyjąć konwencję relacji ze spotkań przeprowadzonych głównie w środowisku warszawskich i trójmiejskim, bez prób uogólniania- to odnotować trzeba następujące fakty:

         – strategia lizbońska nie jest kojarzona z kompetencjami pracowniczymi, z koniecznością dostosowania aktualnych kwalifikacji do wymogów społeczeństwa informacyjnego; ważne jest wiązania szkoleń lizbońskich z programem instytucji edukującej aplikantów funduszy unijnych;

         -strategia lizbońska nie jest kojarzona z koniecznością interdyscyplinarnych preferencji -zarówno w kreowaniu ścieżki zawodowej pracownika nowoczesnej organizacji, jak i procesów wiedzotwórczych organizacji powołanych do tego, w szczególności placówek badawczych oraz uczelni; ważne jest prowadzenie merytorycznej dyskusji w tym środowisku na temat organizacyjnych formuł odpowiadających interdyscyplinarnym preferencjom;

         -kreowanie ścieżki kariery zawodowej – w formule wspierającej indywidualne oczekiwania i plany jednostek świadomie kreujących własne życie zawodowe nie jest rozpoznawane jako projekt; perspektywa aktywności zawodowej wydaje się zbyt obszerna jak na akceptowane obecnie i rozpoznawane ramy czasowe projektów;

         – inwestowanie we własną ścieżkę kariery zawodowej rozpoznawane jest jako możliwe do zrealizowania wyłącznie w formule poza komercyjnej, opierającej się głównie na wykorzystywaniu funduszy unijnych; zarówno samorządowcy, jak i przedstawiciele przedsiębiorczości zgodni są w opinii na temat braku zainteresowania ze strony pracowników w inwestowaniu własnych środków finansowych we własny rozwój;

         – znajomość założeń strategii lizbońskiej wśród przedstawicieli przedsiębiorczości sprowadza się do znajomości ogólnych priorytetów UE i kojarzona jest z przedsięwzięciem, którego cele nie zostały zrealizowane;

         – „Krajowy Program Reform na lata 2005- 2008 na rzecz realizacji Strategii Lizbońskiej” jest dokumentem, o którym uczestnicy przeprowadzonych dotychczas dyskusji w ogóle nie słyszeli.
 

Nazwa  PLIKU: 2008-04-28 06:17_ TW480302_v01_ WOREK _ Poziom życia społecznego_ wyznaczniki_
2008-04-28 06:17_ TW480302_v01_ WOREK _ Poziom życia społecznego_ wyznaczniki_
Problem: Jak podnosić poziom życia społecznego?
Słowa klucze: poziom życia społecznego_ wskaźniki poziomu życia społecznego_ technologie
Temat: Udział technologii w kształtowaniu poziomu życia społecznego
Dla kogo? Zespół Projektowy
Na kiedy?: edu_ stale
ŹRODŁO : http://www.formazovia.pl/download/raport2.pdf
Autor: Tadeusz Wojewódzki_ www.infobrokerstwo.pl_ wojewodzki@wojewodzki.pl

CYTAT:”  POZIOM ŻYCIA SPOŁECZEŃSTWA
• Stacjonarne i mobilne technologie telekomunikacyjne i szerokopasmowy dostęp do Internet
• Technologie wspierające elastyczne formy zatrudnienia, pracę na odległość i organizację życia człowieka
• Technologie ułatwiające korzystanie z usług i urządzeń telekomunikacyjnych i informatycznych (zmniejszanie grup wykluczenia informacyjnego)
• Technologie na rzecz bezpieczeństwa w sieci, ochrony własności intelektualnej i ochrony przed niepożądanymi treściami
• Technologie zwiększające efektywność współdziałania usług, sieci i urządzeń (konwergencja,  interoperacyjność)
• Technologie wytwarzania, transmisji i odtwarzania dźwięku i obrazu
• Technologie zwiększające bezpieczeństwo i komfort budynków mieszkalnych
• Technologie materialnego zapisu danych
• Technologie wspomagające edukację, rozwój osobisty i zawodowy człowieka oraz gromadzenie i udostępnianie zasobów wiedzy
• Technologie zwiększające efektywność działania administracji publicznej oraz dostępność usług administracji publicznej dla mieszkańców
• Technologie dla rozrywki w świecie wirtualnym i rzeczywistym
• Technologie wspierające profilaktykę, diagnozowanie, stałą opiekę medyczną, zabiegi chirurgiczne i ratownictwo medyczne   „

SUGESTIE:

         W „Poziomie Życia Społeczeństwa” wskazuje się „Technologię na rzecz bezpieczeństwa w sieci, ochrony własności intelektualnej i ochrony przed niepożądanymi treściami”. Nie ma natomiast technologii na rzecz pożądanych treści (poza bardzo ogólnikową tezą o gromadzeniu i udostępnianiu wiedzy). Nie chodzi przy tym jedynie o sam dostępności informacji, wiedzy- szerzej- treści. Chodzi o dostęp do treści wyselekcjonowanych, autoryzowanych, aktualnych i adekwatnych po potrzeb odbiorców.
             Przykładowo: osobie, która decyduje się na założenie mikroprzedsiębiorstwa potrzebne są informacje „techniczne” o tym, jak założyć w Polsce firmę. Ale podstawowe są dla niej informacje merytoryczne, decydujące o powodzeniu ekonomicznym przedsięwzięcia. Odpowiedź na pytanie o branże na terenie przyszłego działania, które wykazują się najwyższą dochodowością, o branżach deficytowych itd. przyszły przedsiębiorca potrzebuje wiarygodnych, autoryzowanych informacji, które zinterpretuje w konfrontacji z własna wiedza, planami i możliwościami. Poprawność tych interpretacji, konsekwencje praktyczne wniosków, jakie wyciągnie zainteresowany- to obszary jego ryzyka. Ale zmniejszenie tego ryzyka poprzez dostarczenie informacji, którą nie dysponuje ZUS, lecz urzędy skarbowe, to zadanie i obowiązek administracji publicznej. Potrzebne są technologie informacyjne wspierające przedsiębiorczość. Takiego zapisu w cytowanym dokumencie brak.
            Generalnie: Brakuje wskazania technologii informacyjnych optymalizujących procesy decyzyjne. Pozyskanie takiej wiedzy i przekazanie jej użytkownikowi nie jest zazwyczaj sprawa tak prostą, jak w poprzednim przykładzie. Zazwyczaj rozwiązania daleko wykraczają poza formuły informatyczne.
            Pozwólmy sobie tutaj na uwagę o bardziej ogólnym charakterze: Problem wynika z faktu, iż wiedza niezbędna do podejmowania decyzji, szczególnie w sytuacjach znamiennych dla działań innowacyjnych, rozwiązujących problemy -porządkowana jest niezgodnie z logiką problemów.

           Podstawowym składnikiem wiedzy decyzyjnej jest wiedza naukowa. Problemy  dotyczą zazwyczaj zagadnień interdyscyplinarnych. Tymczasem wiedza naukowa tworzona jest i gromadzona w dziedzinach badawczych kreowanych zazwyczaj przez cele poznawcze. Ich immanentna logika decyduje o często wąskim, specjalistycznym podejściu. Pozostaje ono w sprzeczności z potrzebami decyzyjnymi. Łączenie wyników procesów poznawczych różnych dziedzin wiedzy, dla potrzeb praktycznych – jest procesem częściowo realizowanym w naukach o praktycznej orientacji metodologicznej- takich, jak nauki techniczne, medyczne, rolnicze, pedagogika itd. Dziedziny wyznaczane potrzebami praktycznymi, szczególnie potrzebami zespołów projektowych, działających innowacyjnie, w niewielkim tylko stopniu pokrywają się z dziedzinami zainteresowań nauk praktycznych. Otwarte pozostaje pytanie o to, kto i w jaki sposób, zgodnie z jakimi zasadami -ma profesjonalnie zajmować się wyszukiwaniem wiedzy rozsianej po całym polu nauki. Wiedzy na temat wyznaczony praktycznymi potrzebami. Wiedzy zróżnicowanej metodologicznie, naukoznawczo, prakseologicznie.

            Najbliżsi tego zadania zdają się być bibliotekoznawcy. W każdym razie na poziomie typowo infobrokerskich zadań: wyszukania informacji: kto, kiedy, o czym pisał. Bibliotekoznawcy. Kompetencje bibliotekoznawcze nie wyczerpują jednak dziedziny wiedzy i umiejętności, jakie zawiera pakiet INFOBROKERA SYSTEMOWEGO.

ZADANIA:

Proszę zidentyfikować umiejętności niezbędne do realizacji zadan infobrokera systemowgo.

    Dla uproszczenia używamy często pojęcia „Infobroker” mówiąc o inforokerze systemowym. Są to jednak pojęcia pokrywające się znaczeniami tylko częściowo.

         Infobroker, to specjalista realizujący zlecenie wyszukiwania informacji na zadany temat. Natomiast Infobroker systemowy– to interdyscyplinarny specjalista, członek zespołu uczestniczący aktywnie w procesach technologii informacji. Jego odpowiednikiem w obszarach zarządzania jest specjalista z zakresu metodyk zarządzania – np. PRINCE2, ZCP itp.

 

         Dla infobrokera wyszukiwanie informacji jest czynnością podstawową, najważniejszą, a jej rezultaty- produktem finalnym. Dla infobrokera systemowego- jest to jedna z bardzo wielu czynności. Infobroker systemowy w określonych sytuacjach w ogóle się nią nie zajmuje, co w przypadku infobrokera – jest to niemożliwe.

         Kształcenie infobrokera może przebiegać i często przebiega na poziomie kompetencji informatycznych, którymi obejmuje się adeptów szkół średnich. Infobroker systemowy musi bezwzględnie dysponować wiedzą nie tylko informatyczną (najlepiej na poziomie ECDL), ale ponadto z zakresu technologii informacyjnych, aplikacji wsparcia procedur związanych z zarządzaniem wiedzą, metodologią nauk, multimediami, bibliotekoznawstwem czy refleksją filologiczną (egzegeza tekstu, istota treści itd.).

          Interdyscyplinarny charakter wiedzy oraz poziom jej uteoretycznienia sugeruje jako najbardziej właściwą dla edukacji Infobrokerów systemowych formułę studiów podyplomowym lub kursów ułożonych w cykle pozwalające kreować infobrokerską ścieżkę kariery zawodowej. Zajmowanie się wiedzą, jako produktem rynkowym – wymaga interdyscyplinarnego przygotowania, któremu tylko po części sprostać mogą tradycyjne formy kształcenia- w formule studiów bibliotekoznawczych, zarządzania wiedza, informatycznych itp.

         Optymalną formułą kształcenia infobrokerów systemowych jest Certyfikowany Cykl Kursów: Lizbońska Ścieżka Kariery (szczegóły wkrótce).

          Różnice kompetencyjne, a zarazem odmienność w akcentach doboru treści kształcenia infobrokerów oraz infobrokerów systemowych ilustruje zamieszczony poniżej graf. Jak widać na rys.1 tylko część kompetencji Infobrokera pokrywa się z kompetencjami Infobrokera systemowego. Po wtóre odmienna jest skala kompetencji, co w obszarach kształcenia oznacza odmienność nacisku na określona wiedzę oraz umiejętności.

         Infobroker jest rynkowa odpowiedzią na potrzeby informacyjne wywołane zjawiskiem smogu informacyjnego, nadmiaru informacji. Infobroker systemowy jest próbą artykulacji potrzeb organizacji funkcjonujących w warunkach społeczeństwa informacyjnego. Artykulacji wskazującej na kompetencje, kwalifikacje osób i funkcje niezbędne w organizacji tworzącej wiedzę jako finalny produkt rynkowy.

    Na grafie  Zakres kompetencji składowe Minimum Umiejętności Infobrokera ułożono w ciągi 1-37. Od najbardziej praktycznych (manualnych), jak np. pisanie bezwzrokowe, po najbardziej teoretyczne, abstrakcyjne, jak np. innowacyjne kojarzenie. Kolejność na liście Zakresu kompetencji ma charakter w znaczny stopniu uznaniowy. Można spierać się o to czy pod nr 1 umieścić Pisanie bezwzrokowe, Szybkie czytanie czy też Obsługę urządzeń elektronicznych, w tym komputera. Nie ulega jednak wątpliwości praktyczna orientacja metodologiczna wiedzy umieszczonej w blokach tematycznych po lewej stronie wiedzy przewidzianej do przekazania Infobrokerom oraz Infobrokerom systemowym jest odmiennej, gdyż praktycznej orientacji metodologicznej, niż ta po przeciwległej stronie. Jest to wyraźnie blok umiejętności technicznych, wśród których znajdzie się wyszukiwanie informacji, ale nie znajdzie się tutaj np. umiejętność identyfikacji problemu choćby z formule matrycy logicznej, gdzie techniczna umiejętność wypełniania pół tabeli jest wprawdzie ważna, ale o powodzeniu decyduje nie tylko ona lecz przede wszystkim umiejętność określania wagi spraw, hierarchizowania ich istoty, interpretacji przyczynowo- skutkowej, funkcjonalnej, strukturalnej itd.

         Podział na wiedzę teoretyczna i praktyczna opiera się na typizacji, nie na klasyfikacji, a więc o konkretnych przypadkach umieszczonych na osi zakresu kompetencji mówić będziemy, iż są one de facto bardziej teoretyczne czy bardziej praktyczne. /cdn/

 

      Fragment zajęć dla infobrokerów systemowych specjalizujących sie w pozyskiwaniu funduszy unijnych (rysowanie myśli): http://www.wojewodzki.pl/wojewodzki/rysowanie1.html

 

 

Praktyczny wymiar pracowniczej codzienności w organizacji tworzącej wiedzę 

    Diagnostycy współczesności zwracają uwagę na powstanie nowego typu społeczeństwa. Określa się je mianem informacyjnego lub społeczeństwa wiedzy. W przeciwieństwie do poprzednich (agrarnego, industrialnego), jako główny produkt finalny społeczeństwo to kreuje wiedzę. Wprawdzie wiedza we wszystkich stadiach rozwoju społecznego warunkowała tempo i kierunki rozwoju ludzkości, jednak nigdy wcześniej sama nie stanowiła produktu finalnego, znamiennego dla formacji społeczno- ekonomicznej.    Obecnie dla tzw. społeczeństwa informacyjnego czy społeczeństwa wiedzy- charakterystyczna jest umiejętność „produkcji wiedzy”, traktowanej jako finalny produkt wielu organizacji. Produkt tak znamienny dla obecnych czasów, jak niegdyś produkty rolne charakteryzowały społeczeństwo agrarne, a produkty przemysłowe- społeczeństwo industrialne.
            Otwarte pozostaje pytanie o formułę praktycznej realizacji procedur czynnego uczestnictwa w tworzeniu wiedzy, na konkretnych stanowiskach pracy w przedsiębiorczości, administracji- słowem we współczesnej organizacji. Co oznacza- w praktyce urzędniczej, administracyjnej, zarządczej – „czynne uczestnictwo w tworzeniu wiedzy”? Czy jest to zajęcie elitarne, wysoce specjalistyczne? Jakich wymaga kwalifikacji? Czy ogranicza się do przekazywania pozyskanej informacji, korzystania z niej? Czy też jest to inny sposób pracy? Inne priorytety, zadania, umiejętności?

  Problematyka wiedzy stanowiła tradycyjnie przedmiot zainteresowań refleksji filozoficznej, metodologicznej, naukoznawczej. Przeniesiona na obszary refleksji nauk szczegółowych traci zazwyczaj swój interdyscyplinarny charakter występując jako analiza informatyczna czy ekonomiczna- np. w formule zarządzania wiedzą. Odpowiedź na pytanie o praktyczny wymiar pracowniczej codzienności w organizacji tworzącej wiedzę uzależniona jest od obszaru wiedzy udzielającego odpowiedzi. Od tradycji jej uprawiania, specyfiki metodologicznej, orientacji wyrażającej się w przynależności do określonych szkół, kierunków, itd.
            Problematyka praktycznej obecności pracownika uczestniczącego w procesach zorientowanych na wiedzę jest interdyscyplinarna. Obejmuje aspekty ekonomiczne, socjologiczne, psychologiczne, kulturowe, metodologiczne, naukoznawcze, prakseologiczne, informatyczne itd.           

Inżynieria technologii wiedzy

            Analogicznie do uwarunkowań właściwych poprzednim formacjom również społeczeństwo informacyjne zaistnieć może pod warunkiem spełnienia określonych wymogów technologicznych i kulturowych. Wiedza, jako produkt finalny- powstaje w organizacjach, w rezultacie respektowania określonych procedur jej wyszukiwania, tworzenia, udostępniania i przechowywania. Analogicznie do innych technologii, również technologie wiedzy wymagają nadzoru i obsługi -przez wyspecjalizowane kadry. Specjalność tę można by określić mianem Inżynierii technologii wiedzy.

            Ze względu na fakt, iż w bardzo uszczuplonej wprawdzie formie, ale jako pierwsi – zadania praktycznego „radzenia sobie z natłokiem informacji i wiedzy” podjęli się infobrokerzy – specjalność tę nazywamy INFOBROKERSTWEM. Jej adeptom (pozytywy wynik certyfikacji) przypisujemy wiedzę oraz umiejętności niezbędne do inicjowania, prowadzenia i nadzorowania procesów związanych z informacją, wiedzą- traktowanych jako produkty finalne organizacji.

Metodyka zarządzania technologiami wiedzy

             Kompetencje Infobrokerskie w pewnym stopniu pokrywają się z praktycznymi wskazaniami wynikającymi z zarządzania wiedzą. O ile jednak zarządzanie wiedzą jest nauką o niekwestionowanej pozycji i statusie, to Infobrokerstwo traktować należy analogicznie do metodyk zarządzania projektami. Jej praktyczne nastawienie na efekty osiągane w organizacji decyduje o wyraźnie praktycznej orientacji metodologicznej tej wiedzy. Można ją określić jako metodykę zarządzania technologiami wiedzy. Analogicznie do metodyk zarządzania projektami, Infobrokerstwo dąży do sformułowania procedur, których respektowanie racjonalizuje działania organizacji w obszarach, dziedzinach, płaszczyznach związanych z danymi, informacją, wiedzą.

  Sprowadzenie Infobrokerstwa (w naszym rozumieniu- Infobrokerstwa Systemowego) do zarządzania wiedzą nie jest możliwe nie tylko ze względu na odmienną preferencje celów (przewaga praktycznej orientacji metodologicznej), ale ze względu na merytoryczną ich zawartość. Ostatecznym celem realnie działającego infobrokera systemowego jest stwierdzenie faktu zgodności określonego stanu wiedzy, jakim dysponują działające podmioty, z aktualnym, dostępnym w danym momencie stanem wiedzy w danej dziedzinie (dostępnym w autoryzowanych źródłach).
 
Informacja ogólna o kursie

             Kurs ma charakter interdyscyplinarny. Obejmuje umiejętności oraz wiedzę z obszarów różnych dyscyplin naukowych, dziedzin wiedzy oraz umiejętności praktycznych. Zakłada się, że uczestnicy kursu dysponują podstawową wiedzą z zakresu zarządzania wiedzą, zarządzania projektami, metodologii nauk, bibliotekoznawstwa. Kurs ukierunkowuje proces samokształcenia w zakresie tych dziedzinach.
            Kurs ma charakter wprowadzający i porządkujący w zakresie meta infobrokerstwa, na który składa się historia zawodu infobrokera oraz metodologia infobrokerstwa systemowego.

Produkt kursu

            Kurs ma produktowe nastawienie. Produktami są umiejętności absolwenta decydujące o jego skuteczności działania w nowoczesnej organizacji. Umiejętności tworzą spójny aksjologicznie system ułożony modułami odpowiadającymi segmentom potrzeb rynku pracy.
             W polskich uwarunkowaniach społeczno- gospodarczych bardzo duże znaczenie ma poziom kultury projektowej. Zdecydowało o tym wejście Polski do Unii Europejskiej i obowiązująca w niej procedura aplikowania do funduszy unijnych. Nieodłącznym warunkiem efektywności w tym obszarze działań jest umiejętność realizacji zadań w formule projektowej. Niektóre struktury organizacyjne, szczególnie zhierarchizowane, jak np. w administracji rządowej i samorządowej, tworzą szczególnie niekorzystne warunki do zaistnienia najbardziej efektywnej formuły realizacji zadań, jaką stanowią zespoły projektowe. Dlatego szczególnie w takich środowiskach działania nastawione na podnoszenie pracowniczej kultury projektowej- ma decydujące znaczenie dla podnoszenia poziomu efektywności jej działań.
            Kulturę projektową wspierają dwa moduły: kultury informatycznej oraz kultury informacyjnej. Moduły te są ze sobą ściśle powiązane, częściowo pokrywają się zakresowo i wzajemnie warunkują w tym sensie, że o ostatecznym efekcie -w postaci kompetencji adekwatnych do potrzeb nowoczesnej organizacji – decyduje równoległe doskonalenie wszystkich trzech modułów.
            Kurs Infobrokerstwa Systemowego nastawiony jest przede wszystkim na moduł kultury informacyjnej.

    Główne bloki tematyczne obejmują procedury z zakresu:

080221_1215_MK590530_v01 Infobrokerstwo (systemowe) wsparciem decyzyjnym dla przedsiębiorstw.
PROBLEM:_Znaczenie informacji w strategii działania firmy.
SŁOWA KLUCZE: zarządzanie wiedzą w przedsiębiorstwie, informacja w przedsiębiorstwie, podejmowanie trafnych decyzji

ODBIORCA: ZP Zarządzanie wiedzą

CYTAT:
„Zarządzanie przedsiębiorstwem gospodarczym oparte jest na efektywnym wykorzystaniu informacji. Chcąc skutecznie zarządzać przedsiębiorstwem gospodarczym, a w szczególności przedsiębiorstwem produkcyjnym, w czasach nacechowanych silną konkurencją, coraz łatwiejszym dostępem do środków produkcji i bardzo łatwym dostępem do środków przechowywania i przekazywania informacji, przedsiębiorstwo musi kierować się własną strategią działania. (…)
Niewątpliwie niezbędne jest zdobycie przez menedżera jak największej wiedzy o zasadach funkcjonowania przedsiębiorstwa oraz zbudowanie we własnym przedsiębiorstwie skutecznego i niezawodnego systemu gromadzenia i przetwarzania istotnych danych będących podstawą podejmowania właściwych decyzji.
Dobry system gromadzenia danych źródłowych i przetwarzania ich w informacje, stały transfer w dół zdobytej wiedzy o zarządzaniu, przemyślane i systematyczne obniżanie szczebla podejmowania decyzji poprzez delegację uprawnień menedżerów wyższego szczebla na menedżerów niższego szczebla, pozwala istotnie zwiększyć szybkość i trafność podejmowanych decyzji a co za tym idzie zasadniczo zwiększyć przewagę konkurencyjną przedsiębiorstwa na rynku. (…)
Proces podejmowania decyzji powinien zachodzić w sytuacji gdy menedżer posiada pełnię informacji o poszczególnych zjawiskach wewnętrznych kształtujących działanie przedsiębiorstwa oraz o istotnych uwarunkowaniach zewnętrznych.
Menedżerowie najwyższego szczebla podejmują decyzje strategiczne o najszerszym zasięgu i najdłuższym horyzoncie czasowym. Szczebel ten, pokrywający się najczęściej z zarządem przedsiębiorstw, tworzy najczęściej, w zależności od wielkości przedsiębiorstwa jedna co najwyżej kilka osób. (…)
Menedżerowie średniego szczebla, w tym zazwyczaj kierownicy produkcji, działu sprzedaży itp., podejmują decyzje taktyczne w poszczególnych obszarach działania przedsiębiorstwa. Potrzebują oni informacji częściowo tylko skondensowanych, które niekoniecznie są rezultatem działania typowych procedur. Muszą mieć również możliwość śledzenia danych źródłowych poprzez wgląd do rejestrów dokumentów.
Tylko stały i interaktywny dostęp do danych źródłowych i generowanych na ich podstawie informacji pozwala bowiem realnie i w czasie rzeczywistym kształtować bieżącą działalność przedsiębiorstwa.
Wszystkim tym wymaganiom może sprostać tylko dobrze zbudowany system informacyjny przedsiębiorstwa. Pod pojęciem tym należy rozumieć relacje pomiędzy danymi i informacjami, nadawcami i odbiorcami informacji, kanałami informacyjnymi (formalnymi i nieformalnymi) oraz technicznymi środkami rejestracji danych, przetwarzania i przesyłania informacji.”

ŹRÓDŁO : Znaczenie informacji w strategii działania firmy. http://wydawnictwo.forum.nf.pl/Artykul/6969/
Znaczenie-informacji-w-strategii-dzialania-firmy/menedzer-produkcja-decyzje-zarzadzanie-wiedza/              2008-02-21     10:15

KOMENTARZ do problemu:

            W dzisiejszym świecie jednym z najcenniejszych dóbr stała się informacja. Obok czynnika ludzkiego, kapitału i wyposażenia jest ona źródłem przewagi konkurencyjnej. Szybkość generowania innowacyjnych pomysłów, dotyczących produktów, usług czy procesów biznesowych wpływa na konkurencyjność każdego przedsiębiorstwa. Wsparciem dla pozyskiwania wiedzy przez przedsiębiorców, tak by mogły one osiągać pewne cele biznesowe jest zarządzanie wiedzą. Jego skuteczność skupia się na procesach wiedzy i na jej przepływie, gdyż bez dopływu nowej wiedzy jej zasoby wyczerpią się. Chodzi tu o wiedzę jako „informację użytkową”, pozwalającą podejmować trafne decyzje oraz kształtować twórcze myślenie w przedsiębiorstwie. Nie każda bowiem wiedza jest kapitałem intelektualnym, lecz jedynie ta, która staje się użyteczna dla firmy. To ona decyduje dzisiaj o przetrwaniu i sukcesach rynkowych przedsiębiorstwa, a nie technologie czy manualne zdolności pracowników.

            Coraz bardziej powszechne i zaawansowane technologie informacyjne dają ludziom dostęp do wzrastającej w szybkim tempie ilości danych. Dotychczasowe techniki ich przetwarzania stały się nieskuteczne i wymagające merytorycznego przygotowania pracownika firmy. Ilość informacji, ich różnorodność i zmienność powoduje ogromną trudność w zarządzaniu nimi. Dochodzi do sytuacji, gdy mamy zbyt wiele różnych danych i nie umiemy nimi zarządzać ani z nich korzystać. Nadmiar informacji szkodzi bardziej, niż jej niedobór. Brak wiarygodności informacji stwarza niepewność w podejmowaniu decyzji. Biznesmeni zasypywani są ogromną ilością informacji, borykają się nie z problemem zdobycia odpowiedniej ilości informacji, a z ich przetwarzaniem.

    Wyszukiwanie precyzyjnej, zgodnej z zapotrzebowaniem informacji jest procesem złożonym, wymagającym wielkiej wiedzy i zdolności analitycznych. Bardzo cenna jest znajomość narzędzi umożliwiających zapisywanie efektów pracy w sposób, by mogły być wykorzystywane nie tylko przez powołany zespół projektowy, ale także w przypadku realizacji podobnego projektu. Osobą mającą wszelkie predyspozycje do zajmowania się tego typu zadaniami jest infobroker, zwłaszcza infobroker systemowy. To on mógłby koordynować pracę specjalistów w danej organizacji, gdyż jako specjalista zatrudniony w danej organizacji, ma doskonałe rozeznanie w jej możliwościach i potrzebach. Takich możliwości nie ma broker informacji zatrudniony z zewnątrz. Zadaniem infobrokera systemowego jest dostarczanie przesłanek niezbędnych do podjęcia decyzji, zgodnych ze stanem wiedzy w danej dziedzinie.

        Gromadzenie i zestawianie tych danych dla potrzeb informacji marketingowych może być bardzo pomocne przy podejmowaniu różnych decyzji. Przedsiębiorstwo powinno tworzyć system pozwalający na bieżącą analizę tych danych pod kątem informacyjno-porównawczym.

        Stworzenie mniej lub bardziej rozbudowanego sytemu informacji jest dziś bardzo istotnym elementem budowania przewagi konkurencyjnej przedsiębiorstwa. Szybkość w uzyskaniu precyzyjnej, wiarygodnej i opracowanej pod odpowiednim kątem informacji pozwala na niezwłoczne podejmowanie podbudowanych wiedzą decyzji marketingowych. Firma, która ceni sobie innowacyjność i chce wyprzedzać decyzje konkurentów, a nie naśladować ich i reagować na ich działania, powinna taki system budować, nawet w bardzo podstawowej formie.

            Profesjonalne zarządzanie informacjami według przyjętych wytycznych, dotyczących poufnych zasobów informacyjnych, zasady respektowania praw autorskich oraz właściwe metody i techniki pozyskiwania nowych informacji to domena specjalistów, na których jak się wydaje będzie coraz większe zapotrzebowanie w organizacjach doceniających kapitał intelektualny i chcących efektywnie go wykorzystywać. Jest to warunek konieczny do osiągania przez nie sukcesu na rynkach krajowych i zagranicznych.

AUTOR: Maria Kamińska kaminska.maria@onet.eu

Tweet

Tweet #wojewodzki, mse, infobrokerstwo, infobroker

Tweet to @support