Autor: Tadeusz Wojewódzki

Opublikowane w

Społeczeństwo informacyjne w Narodowym Planie Rozwoju.

Follow me
050113_1419_MC590904_v08 Społeczeństwo informacyjne w Narodowym Planie Rozwoju.
PROBLEM:_ Jak zwiększyć wydolność instytucji publicznych w Polsce?
SŁOWA KLUCZE: informatyzacja, sektor publiczny, wiedza, technologie informatyczne.
ODBIORCA: ZP: Społeczeństwo Informacyjne
CYTAT: „Współczesne wizje tworzenia społeczeństwa informacyjnego nie dopuszczają możliwości jego powstania bez skutecznie działającego sektora publicznego, którego rosnąca efektywność i przejrzystość jest możliwa przede wszystkim dzięki powszechnemu zastosowaniu technologii informatycznych.” Witold Sartorius
ŹRÓDŁO: http://www.e-administracja.org.pl/dwumiesiecznik/artykul.php?art=5
KOMENTARZ do problemu: jedną z przyczyn małej wydolności instytucji publicznych jest małe zaangażowanie sektora publicznego na rzecz powszechnego wykorzystania możliwości, które dają nowoczesne technologie informatyczne. Informatyzacja nie oznacza tylko zwiększenia w instytucjach publicznych, edukacyjnych czy firmach ilości sprzętu czy zwiększenia dostępu do Internetu. Zmiany muszą nastąpić w sposobie funkcjonowania administracji publicznej, w sposobie jej organizacji, w jej otoczeniu prawnym oraz w procesach podejmowania decyzji i egzekwowania władzy publicznej. Powszechna informatyzacja oznacza daleko idące zmiany w sposobie gospodarowania, organizacji procesów biznesowych oraz administracyjnych i jest jednocześnie kluczowym czynnikiem dla osiągnięcia niezbędnych zmian w sektorze publicznym. Elektroniczna gospodarka obejmuje wszystkie sektory gospodarcze, niezależnie od tego, czy ich wytworem jest produkt materialny czy niematerialny. W elektronicznej gospodarce szczególną rolę odgrywa jednak sektor, w którym produkt i usługa cyfrowa są nie tylko środkami zarządzania, ale również wytworami i towarami. Wytwory te i towary zawierają w sobie dużo wiedzy i są główną częścią gospodarki opartej na wiedzy. W dużej mierze dotyczy to efektów działań podejmowanych przez administrację publiczną, której produkty są z reguły niematerialne. Szczególnie administracja publiczna musi zostać w krótkim czasie przekształcona tak, aby jej działania były zgodne z procesami, które determinują powstawanie gospodarki opartej na wiedzy. Jeżeli w procesie przyśpieszającej globalizacji, tworzenia takiej właśnie gospodarki , walki z pogłębiającymi się problemami społecznymi, Polska jako kraj ma osiągnąć sukces to kluczem do przeprowadzenia wymaganych zmian jest nowocześnie zarządzany, wydajny i skuteczny sektor publiczny.
Unia Europejska doceniła efekty gospodarcze i społeczne będące wynikiem inwestowania w nowoczesne technologie informatyczne i uznała je za ważne w całej Unii. Do tego właśnie odnosi się słynna Strategia Lizbońska. W Polsce rząd docenił ważność tych spraw i w Narodowym Planie Rozwoju (NPR ) na lata 2007-2013 nadał wysoki priorytet realizacji celów Strategii Lizbońskiej, w tym – rozwojowi technologii informatycznych i telekomunikacyjnych przeznaczając na te zadania odpowiednio wysokie środki finansowe w ramach budżetu przewidzianego na wdrożenie priorytetów NPR.
AUTOR: Maria Ciesiółka
DATA:2006-01-13 16:37
© 2001 wojewodzki.pl
Follow me
Opublikowane w

Współpraca zespołów interdyscyplinarnych.

Follow me
060112_2310_SH800528_v05 Współpraca zespołów interdyscyplinarnych.
PROBLEM: W obecnej rzeczywistości spotykamy się z problemami społecznymi, które zataczają swe kręgi na coraz szerszej płaszczyźnie. Dotyczy to tak bezrobocia, ubóstwa, agresji, przemocy, uzależnień jak i wszelkich mniejszych problemów dręczących społeczeństwo. W celu rozwiązywania problemów społecznych istnieją powołane instytucje, stowarzyszenia i organizacje pozarządowe. Pomimo szerokiej gamy specjalistów, borykamy się z problemami, które często wydaję się nie do rozwiązania dla poszczególnych zespołów specjalistów. Optymalnym rozwiązaniem jest ścisła współpraca wszystkich zespołów mających na celu rozwiązywanie problemów społecznych. W dobie intensywnego życia pod presją czasu i ciągłych jeszcze barier komunikacyjnych bardzo trudne jest zorganizowanie częstych spotkań konsultacyjnych. A tylko taka strategia może zapewnić odpowiedni przepływ informacji i wypracowanie wspólnego plany działań. Powstaje zatem pytanie: Co zrobić aby zespoły interdyscyplinarne mogły ściślej ze sobą współpracować?
SŁOWA KLUCZE: wideokonferencja, połączenie telekomunikacyjne,
ODBIORCA: zespoły interdyscyplinarne,
CYTAT: „Najskuteczniejszym rozwiązaniem problemu jest organizowanie wideokonferencji, gdyż stanowi ona doskonałe narzędzie konsultacji wszystkich specjalistów z odległych placówek w tym samym czasie. Wideokonferencja to połączenie telekomunikacyjne umożliwiające jednoczesne przekazywanie w czasie rzeczywistym głosu i ruchomych obrazów pomiędzy grupami użytkowników znajdującymi się w różnych lokalizacjach. Prostota użycia, pełna interaktywność w wymianie informacji, dostępność na żądanie, możliwość integracji w dowolnej strukturze sieci, połączenia z udziałem wielu uczestników równocześnie – to cechy, dzięki którym systemy wideokonferencyjne stanowić będą podstawę komunikacji przyszłości. Wideokonferencja umożliwia spotkania zespołów roboczych, dzięki czemu następuje zaoszczędzenie kosztów związanych z podróżami, ale przede wszystkim czasu. Rozwiązywanie problemów społecznych wymaga wspólnej pracy grup specjalistów z różnych dziedzin nauki pracujących w oddziałach rozrzuconych na terenie całego kraju. Wszyscy uczestnicy (wszystkie grupy) wideokonferencji widzą na monitorach swoich terminali prowadzącego szkolenie lub wideokonferencję jednakże nie widzą się nawzajem. W razie potrzeby mogą oni konsultować się z prowadzącym. W takim przypadku na terminalu prowadzącego pojawia się obraz danej grupy. – tzw. dyskusja lub tryb przełączania głosem (voice switching), gdzie kilku uczestników konferencji omawia dany problem między sobą, wymieniają się danymi, spostrzeżeniami, itp. Wszyscy uczestnicy wideokonferencji słyszą i widzą na monitorach swoich terminali osobę aktualnie zabierającą głos.
Do prawidłowego przebiegu profesjonalnych wideokonferencji potrzebne będą urządzenia (jak sama nazwa wskazuje) mogące rejestrować i przekazywać obraz oraz dźwięk. Do tego celu używa się specjalnych urządzeń zwanych wideoterminalami. Posiadają one wbudowaną kamerę, którą można sterować oraz mikrofon. Mogą zawierać również wyświetlacz obrazu, multiplekser kanałów, itp. Do tego samego celu można użyć również komputera z zainstalowaną kamerą, mikrofonem oraz odpowiednim oprogramowaniem. Przydatnym elementem jest również urządzenie, dzięki któremu możemy przełączać obraz pomiędzy np. kamerą, programem komputerowym w którym aktualnie pracujemy my i inni uczestnicy konferencji czy też aktualnie przedstawianą prezentacją wspartą naszym komentarzem słownym.
Najbardziej istotnym elementem jest łącze przez które będziemy przesyłać obraz, dźwięk, dane. Najczęściej wykorzystywane jest tutaj łącze ISDN (na dalsze odległości) lub sieć lokalna np. LAN (konferencja w obrębie przedsiębiorstwa).
Do odbioru informacji, czyli wizji i fonii, od innych uczestników służy sprzęt nagłaśniający (może nim być zestaw głośnikowy bądź zestaw słuchawkowy), natomiast obraz może być w zależności od potrzeby kierowany na monitor komputera, ekran telewizora, monitor wideoterminala lub projektor multimedialny.”
ŹRÓDŁO : http://misioss.republika.pl/ 06-01-10 23:03
KOMENTARZ do problemu: Istniejących problemów społecznych nie można rozwiązywać opierając się wyłącznie na własnej wiedzy i doświadczeniu. Należy konsultować się i współpracować ze specjalistami innych dziedzin wiedzy. Należy też wspólnie wypracować optymalny program działań, konsekwentnie go realizować i monitorować efekty swoich działań na terenie całego kraju. Bez wątpienia jedynie taka współpraca może przynieść najlepsze efekty. Jednak wymaga poprawienia wzajemnej komunikacji pomiędzy poszczególnymi zespołami. Najnowszym osiągnięciem w dziedzinie sieciowej komunikacji, a zarazem dającym największe możliwości, jest wykorzystanie komputera jako internetowego wideotelefonu, pozwalającego prowadzić spotkania na odległość, czyli wideokonferencje. Wideokonferencja ma na celu umożliwienie kontaktu wzrokowo-słuchowego za pośrednictwem sieci. Tradycyjne organizowanie szkoleń i zebrań zmusza do odbywania podróży, pociąga za sobą koszty, zabiera czas na dojazdy powodując zmniejszenie efektywności pracy. Dzięki wideokonferencji zebrania mogą być zwoływane natychmiast bez opuszczania miejsca pracy. Możliwość realizacji wielopunktowych wideokonferencji pozwala na połączenie wielu grup specjalistów z różnych dyscyplin wiedzy w tzw. zespoły interdyscyplinarne. Tylko takie zespoły mogą skutecznie rozwiązywać problemy naszego społeczeństwa, a wideokonferencje powinny stać się nieodłącznym elementem ich pracy, a więc częstszym sposobem komunikowania.
AUTOR: Współpraca zespołów interdyscyplinarnych.
© 2006 sylwia-hoeft@wp.pl

Follow me
Opublikowane w

Brak dostępu do wiedzy w SI.

Follow me
060112_1305_UZ550911 0127 Brak dostępu do wiedzy w SI.
PROBLEM:_ Jak wielkim problemem może być brak dostępu do wiedzy w społeczeństwie informacyjnym?
SŁOWA KLUCZE: społeczeństwo informacyjne, uczenie ustawiczne, edukacja, destabilizacja społeczna, zmarginelizowane grupy społeczne, bezrobocie, patologie.
ODBIORCA: Zespół Projektowy SI Edukacja
CYTAT: „Edukacja w społeczeństwie informacyjnym jest częstym przedmiotem dyskusji i rozważań. Liczne definicje społeczeństwa informacyjnego, opisując jego działanie, podkreślają wiodącą rolę informacji, a zwłaszcza kwestię dostępu do niej. Dostęp do informacji nie jest jedynym gwarantem dobrego funkcjonowania w społeczeństwie informacyjnym. Nie mniej ważne jest sprawne poruszanie się wśród "morza" informacji, polegające przede wszystkim na ocenie wartości informacji i ich źródeł. W tym miejscu należy wspomnieć o zjawisku tzw. zaczadzenia smogiem informacyjnym, kojarzonym przede wszystkim z Internetem. Strategiczne znaczenie edukacji w społeczeństwie informacyjnym jest dostrzegane od dawna. Dowodem na to są liczne dokumenty, m.in.: Deklaracja Bostońska z 1999 roku, Nowe zadania dla Europy w dziedzinie edukacji (Lizbona, 2000). Dynamika zmian we współczesnym świecie jest tak duża, że uczenie się trwające całe życie, w aspekcie formalnym i nieformalnym, nie jest już kwestią chęci, ale koniecznością, aby nie zostać wykluczonym np. z rynku pracy. Otrzymanie i utrzymanie pracy wymaga coraz wyższych kwalifikacji, które należy systematycznie podnosić. Jedną z dominujących cech obecnego rynku jest intelektualizacja pracy jako pochodna, m.in. informatyzacji i automatyzacji. Wiąże się z tym również ograniczenie miejsc pracy w wyniku wprowadzania robotyzacji, ograniczającej np. w niektórych gałęziach przemysłu zapotrzebowanie na pracę ludzką. To pociąga za sobą zmiany społeczne w postaci bezrobocia, często długotrwałego. W naszym kraju dotyczy to przede wszystkim mniej wykształconych przedstawicieli starszego pokolenia, pozostawionych praktycznie bez wsparcia systemu edukacji w podnoszeniu, lub zmianie kwalifikacji. Przyczynia się to do marginalizacji tej części społeczeństwa. Polityka społeczna ten właśnie aspekt powinna mieć na uwadze, bo w przyszłości może ona spowodować destabilizację społeczną. Nie należy też sądzić, że coraz szersze zastosowanie nowych technologii spowoduje zanik różnic społecznych, a zwłaszcza socjalnych. Bez odpowiednich programów zaradczych z udziałem państwa różnice te wręcz się powiększają. Różnice w dostępie i przyswajaniu tego typu informacji między zamożniejszą, lepiej wykształconą a uboższą, gorzej edukowaną częścią społeczeństwa, powodują coraz wyraźniejszy podział na tle dysproporcji w zasobach wiedzy i informacji. Zróżnicowanie umiejętności korzystania z technologii informatycznej może doprowadzić w przyszłości do podziałów społeczeństwa …. Takie podziały mogą w przyszłości zagrozić funkcjonowaniu społeczeństwa informacyjnego i spowodować jego destabilizację. Szczególnie dramatyczny wydźwięk ma pytanie o szanse zmarginalizowanych grup społecznych na poprawę pozycji społecznej. {…} Komisja Europejska opublikowała {…} raport pt. E-Inclusion….. ,dotyczący roli rozwoju społeczeństwa informacyjnego i zastosowania nowych technologii w przezwyciężaniu wykluczenia społecznego. Rejestruje zwiększenie się rozwarstwienia w dostępie do Internetu między następującymi grupami: {…} Jako bariery dla e-włączenia wymienia, prócz braku dostępu do Internetu, brak dostępu do wiedzy i brak świadomości korzyści z e-włączenia. Ograniczony dostęp do informacji w dobie społeczeństwa informacyjnego niesie ze sobą wiele zagrożeń. Jedno z podstawowych, to niebezpieczeństwo wykluczenia jednostek, bądź grup społecznych z uczestnictwa w tym społeczeństwie. Konsekwencją jest degradacja wykluczonych w wyniku trwałego bezrobocia, ubóstwa, rozwoju przestępczości i innych patologii społecznych, z nikłymi szansami na samodzielną poprawę sytuacji, a także zagrożenie destabilizacją całego społeczeństwa”.
ŹRÓDŁO : EBIB 7/2003 (47) – J. Długosz :Społeczeństwo informacyjne a wykluczeni. Zadania edukacji i polityki społecznej.
KOMENTARZ do problemu: Uważam, że receptą na problem funkcjonowania w społeczeństwie informacyjnym jest odpowiedni model edukacji. Polegałby on na nadaniu uczestnikom społeczeństwa takiego poziomu kompetencji, który pozwoliłby skutecznie przekształcić informację w wiedzę i ją wykorzystać. Jednym z modeli jest metanauczanie . Zadaniem edukacji byłoby przygotowanie do samokształcenia i uczestnictwo w procesie obejmujące całe życie. Ważne jest wpojenie umiejętności korzystania z szeroko pojętych mediów jako źródeł informacji i narzędzi służących kształceniu i rozwojowi. Edukacja nie może być oderwana od realiów rynku pracy i kształcić przyszłych bezrobotnych. Mogłoby to polegać na kształceniu ustawicznym w stałej łączności z podmiotami gospodarczymi. Cechą edukacji powinna być powszechność, ustawiczność, elastyczność kształcenia w stosunku do potrzeb rynku pracy. Bardzo ważnym elementem jest zaangażowanie polityki społecznej w udział tworzenia społeczeństwa światłego, którego członkowie są przygotowani do ciągłego kształcenia się związanego także z gotowością do ewentualnej zmiany zawodu.
AUTOR: Urszula Zielonkowska
© 2001 wojewodzki.pl
Follow me
Opublikowane w

Nowa warstwa w PRINCE2

Follow me
151208_2140_NS850905_v01 _ Nowa warstwa w PRINCE2
PROBLEM:Nowa warstwa w PRINCE2
SŁOWA KLUCZE: decyzja, artykulacja wiedzy, płaszczyzna argumentacji, procedura decyzyjna, płaszczyzna decyzyjna
ODBIORCA: Zespół projektowy- metodyki projektowe
CYTAT: „Zwróćmy uwagę na jeden jeszcze element niezwykle istotny we wszystkich procedurach decyzyjnych. Dysponując wiedzą kwantyfikowaną, przygotowywaną dla poszczególnych stanowisk pracy- w ramach systemu infobrokerskiego- tworzymy nową jakość uwarunkowań procedur decyzyjnych. W oparciu o fiszki można w stosunkowo prosty sposób, bez konieczności dostępu do wyszukanych narzędzi informatycznych- kreować decyzyjne drzewa argumentów, gdzie każda z fiszek dotyczyć może określonego argumentu „za” lub „przeciwko” podjęciu określonej decyzji.
Procedura taka z jednej strony racjonalizuje proces decyzyjny, a z drugiej sankcjonuje w sferze merytorycznej- jej poprawność. Zachowanie decyzyjnego drzewa wiedzy, jako kontekstu uzasadniającego decyzję merytoryczną- stwarza szansę merytorycznej oceny pracy osób podejmujących decyzję [10] .
Istnieje realna szansa stworzenia w zespole projektowym wykorzystującym dowolną metodykę pracy projektowej- np. PRINCE2- dodatkowej, bardzo przydatnej – płaszczyzny argumentacji decyzyjnej. Warunkiem jej zaistnienia jest infobrokerski nadzór nad procedurami kwantyfikującymi wiedzę, które umożliwiają wykorzystywanie przygotowanej w tej formie wiedzy- do argumentacji na rzecz decyzji podejmowanych w trakcie realizacji projektu. Jest to miejsce na artykulację merytorycznych przesłanek branych pod uwagę przez uczestników projektu- przy procedurach decyzyjnych, przy każdym, istotnym wyborze. Wagę tego rozwiązania trudno przecenić z perspektywy poszukiwanych wciąż formuł artykulacji wiedzy ukrytej (w naszej terminologii- „wiedzy chodzonej”). Formuła: „mów, co wiesz „ – nawet w otoczeniu specjalnie przygotowanym dla rozgadujących się pracowników jest jedną z możliwych dróg pozyskiwania pożądanego rezultatu. Wcale nie mniej atrakcyjna jest formuła ;”Dlaczego proponujesz takie rozwiązanie?”. Najcenniejsza jest wiedza, którą używamy w formule decyzyjnych argumentów. Artykulacja tego obszaru może być krokiem milowym w pozyskiwaniu najcenniejszych zasobów wiedzy oraz wzbogacaniem ich o nowe elementy, stanowiące dorobek intelektualny organizacji.
Zaistnienie wspomnianej płaszczyzny decyzyjnej w projekcie niesie ze sobą ryzyko wydłużenia procedur i czasu ich realizacji. Dlatego element ten może pojawić się w organizacji dopiero po zaistnieniu procedur poprzedzających, takich, jak audyt infobrokerski organizacji- określający stanowiskowe potrzeby w zakresie I/W, tworzenie i korzystanie z sytemu wiedzy kwantyfikowanej, budowa drzew wiedzy itd. „
ŹRÓDŁO : http://www.fiszawid.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=68&Itemid=69
KOMENTARZ do problemu: Udoskonalenie i dopracowywanie Fiszkowego Systemu Zarządzania Wiedzą, jest bardzo istotne. Porzez tworzenie nowych struktur, będzie można jeszcze precyzyjniej okreslić wiedzę,o wysokim stopniu użyteczności,ktróra wprowadzana do obiegu, zostanie szybko wykorzystana, a tym samym dołączona do dowolnej decyzji. Nowoczesna organizacja, a taką jest Fiszawid, wymaga wyrafinowanego systemu dostarczania wiedzy oraz informacji dostosowanej do potrzeb konkretnego stanowiska pracy. Wszystkie te argumenty sprawiają, że bardzo ważna staje się, w pracy projektowej płaszczyzna argumentacji decyzyjnej, np..w PRINCE 2. Jednak aby taka procedura decyzyjna zaistaniała, potrzeba dopracowania procedur poprzedzjacych, tak aby nic nie wydłużalo różnych decyzji.
AUTOR: Natalia Sala wrobelekszt@wp.
Follow me
Opublikowane w

PIAP – lokalizacja

Follow me
060111_1245_AWA761211_v01 Publiczne Punkty Dostępu do Internetu
 – Rozmieszczenie
PROBLEM: Publiczne Punkty Dostępu do Internetu – Rozmieszczenie
SŁOWA KLUCZE: PIAP, Public Internet Acess Points, Publiczne Punkty Dostępu do Internetu
ODBIORCA: ZP PIAPA
CYTAT: „Według jakich zasad wybierane są lokalizacje PIAP?
Jako lokalizacje punktów są wybierane miejsca, w których skupia się aktywność mieszkańców miasta, życie kulturalne, a mieszkańcy maja nawyk przychodzenia. W miejscach tych musi być już zainstalowane szerokopasmowe przyłącze do Internetu (lub też gospodarz instytucji wyrazi wolę wykupienia takiego dostępu), a instytucja przyjmująca PIAP zapewni osobę, która po odpowiednim przeszkoleniu będzie służyła pomocą osobom korzystającym z Internetu po raz pierwszy lub nie korzystającym z niego dość biegle.”

ŹRÓDŁO : http://www.city.poznan.pl/mim/strony/piap/faq.html?instance=1038&lang=pl, http://www.city.poznan.pl/mim/strony/main/class.html?klasa=1492&lang=pl&lhs=piap&rhs=null (data cyt.:11.01.2006)

KOMENTARZ do problemu: Przykład PIAPów instalowanych w Poznaniu wskazuje, jakie powinny być główne kryteria wyboru miejsc lokalizowania Punktów Publicznego Dostępu do Internetu. Względy czysto techniczne (odpowiednie pomieszczenia, szerokopasmowe łącze internetowe) są istotne, jednak nie mogą przesłaniać głównej idei, jaka przyświeca PIAPom – zapewnienia możliwości dostępu do Internetu i oferowanych przez niego możliwości jak najszerszej rzeszy potencjalnych odbiorców, zwłaszcza osób, które w korzystaniu z komputera mają niewielkie lub wręcz żadne doświadczenie.
Stąd lokalizowanie PIAPów w takich miejscach jak parafie i kluby przy parafiach (m.in. parafii p.w. Św. Jana Apostoła i Chrzciciela, parafii p.w. Najświętszej Bogarodzicy Maryi, klubie „U Salezjanów” przy parafii p.w. Św. Jana Bosko) – uczęszcza do nich wiele osób, które nie mają dostępu do komputera, a regularne wizyty w kościele mogą ich zachęcić do korzystania z możliwości oferowanych przez PIAPy. Umieszczanie PIAPów w miejscach docelowo działających z myślą o osób najbardziej narażonych na cyfrowe wykluczenie (Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej, Klub Seniora „Złota Jesień”) znakomicie wpisuje się w podstawowe założenia programu instalacji publicznych Punktów Dostępu do Internetu. Poważnym ograniczeniem może być jednak założona konieczność zapewnienia obsługi przez instytucję przyjmującą PIAP – może to generować dodatkowe koszty, których taka instytucja nie będzie w stanie ponieść, oprócz tego może to wpływać negatywnie na dywersyfikację geograficzną PIAPów.
AUTOR: Adam Waśkiewicz
© 2001 wojewodzki.pl

Follow me
Opublikowane w

Publiczne Punkty Dostępu do Internetu-wyposażenie

Follow me
060111_1435_AWA761211_v01 Publiczne Punkty Dostępu do Internetu – wyposażenie
PROBLEM: Publiczne Punkty Dostępu do Internetu – wyposażenie
SŁOWA KLUCZE: PIAP, Public Internet Acess Points, Publiczne Punkty Dostępu do Internetu
ODBIORCA: ZP PIAP
CYTAT: „Jakie oprogramowanie dostępne jest na komputerach w PIAP?
Komputery instalowane przez Urząd Miasta Poznania w PIAP to standardowy sprzęt klasy PC wyposażony w niekomercyjny system operacyjny GNU/Linux oraz zestaw podstawowych aplikacji biurowych i graficznych. System operacyjny został specjalnie przygotowany na potrzeby PIAPów, jako instalację bazową wykorzystano dystrybucję Fedora Core 3 dostępną na licencji GNU GPL. Ta specjalnie przygotowana "dystrybucja" zawiera podstawowy zestaw aplikacji użytkowych umożliwiających otwieranie i pracę z plikami zamieszczanymi w Internecie: edytor tekstowy AbiWord, arkusz kalkulacyjny Gnumeric, przeglądarkę plików pdf GPdf, a także programy do edycji plików graficznych – GIMP i InkScape. Wykorzystywana przeglądarka WWW – Mozilla Firefox, została specjalnie przygotowana i sprofilowana do potrzeb PIAP. Obsługuje ona wszystkie popularne "wtyczki" (np. Flash, Java).
Dlaczego sprzęt komputerowy zakupiony do PIAP przez Urząd Miasta wyposażony jest w system operacyjny GNU/Linux i oprogramowanie typu open source ?
Są trzy podstawowe powody:
– Ekonomia: komputery wyposażone w oprogramowanie komercyjne są droższe w zakupie i bardziej narażone na ataki wirusów. Do korzystania z podstawowych usług WWW wystarczą powszechnie dostępne darmowe aplikacje.
– Bezpieczeństwo: sprzęt oparty o systemy open source są obecnie zdecydowanie bardziej odporne na ataki wirusów, łatwiej też zabezpieczyć je przed niepożądanymi działaniami użytkowników.
– Edukacja: nie wszystkich stać na kupno i korzystanie z komputerów wyposażonych w legalne oprogramowanie komercyjne. Warto pokazać, że istnieją alternatywne narzędzia i systemy informatyczne umożliwiające korzystanie z dobrodziejstw nowych technologii. ”
ŹRÓDŁO : http://www.city.poznan.pl/mim/strony/piap/faq.html?instance=1038&lang=pl (11.01.2006)

KOMENTARZ do problemu: Wyposażenie PIAPów w system operacyjny Linux i oprogramowanie typu open-source pozwala użytkownikom na korzystanie ze wszystkich istotnych funkcji Internetu – przeglądać strony www, otwierać pliki w najpopularniejszych formatach (.doc, .pdf, .xls) zapisane na stronach internetowych bez konieczności wykupywania drogich licencji, co znacznie musiałoby podnosić koszty funkcjonowania PIAPów. Dodatkowym plusem takiego rozwiązania jest także swoista promocja tego typu oprogramowania, wskazywania go użytkownikom jako alternatywy dla aplikacji Micro Softu, nie wspominając już o mniejszej awaryjności i zwiększonej stabilności i bezpieczeństwie systemu.
AUTOR: Adam Waśkiewicz
© 2001 wojewodzki.pl

Follow me
Opublikowane w

Publiczne Punkty Dostępu do Internetu-przykładowe funkcje

Follow me
060105_1300_JU741227_v01
PROBLEM: Publiczne Punkty Dostępu do Internetu – przykładowe funkcje
SŁOWA KLUCZE: PIAP, Public Internet Acess Points, Publiczne Punkty Dostępu do Internetu
ODBIORCA: ZP PIAP
CYTAT: „Przykładowy zakres działalności Telecentrum
Przykładowy zakres działalności Telecentrum:
1. Usługi w zakresie udostępniania informacji:

a) dotyczących pracy: szukanie ofert pracy w serwisach Internetowych; z zakresu prawa, poradnictwa zawodowego, szkoleń.
b) dotyczących nauki: korzystanie z encyklopedii, wydawnictw, bibliotek; kursy, szkolenia.
c) dla osób prowadzących działalność gospodarczą: z zakresu prawa; wyszukiwanie kontrahentów, rynków zbytu.

2. Usługi w zakresie umieszczania w sieci informacji

a) umiejętności tworzenia stron internetowych;
b) wyszukiwania informacji;
c) posługiwania się multimediami.

3. Pomoc bezrobotnym:

a) w poszukiwaniu ofert pracy;
b) poradnictwo prawne;
c) w przygotowaniu listu motywacyjnego, życiorysu.

4. Pomoc dla osób chcących rozpocząć/rozpoczynających działalność gospodarczą:

a) z zakresu prawa;
b) w znalezieniu informacji, gdzie zarejestrować działalność gospodarczą, gdzie uzyskać REGON;
c) przy wypełnianiu wniosku o rejestrację działalności gospodarczej.

5. Udostępnianie sprzętu teleinformatycznego:

a) korzystanie z Internetu i poczty elektronicznej;
b) drukowania, faksowania, kserowania, skanowania, obróbki graficznej, aparatu, czy kamery cyfrowej;
c) w celu korzystania z usług telemedycznych;
d) w celu telepracy;
e) w celu nauki.

6. Udostępnianie programów komputerowych.
7. Usługi biurowe
8. Działalność reklamowa, promocyjna i informacyjna
9. Pomoc przy realizacji zadań lokalnej/regionalnej administracji samorządowej oraz jej jednostek organizacyjnych z zakresu:

a) promocji;
b) opieki społecznej;
c) ochrony środowiska;
d) zarządzania kryzysowego;
e) współpracy z organizacjami samorządowymi.

10. Pomoc dla rolników

a) dostęp do niezbędnych informacji na temat rynków zbytu, kontrahentów, produkcji płodów rolnych;
b) agroturystyki;
c) pomoc w wypełnianiu wniosków o dopłaty z UE.

11. Współpraca ze szkołami:

a) lekcje z obsługi sprzętu teleinformatycznego;
b) pomoc w szukaniu niezbędnych informacji.

12. Organizowanie kursów, szkoleń:

a) w zakresie podstaw obsługi komputera, poczty elektronicznej, edytorów tekstu, arkuszy kalkulacyjnych;
b) nauki języków obcych z wykorzystaniem Internetu;
c) kursy przekwilifikowujące.

13. Usługi kawiarenki internetowej (należy pamiętać o unikaniu nieuczciwej konkurencji dla prywatnych kawiarenek internetowych i operatorów telekomunikacyjnych)
14. Usługi w zakresie telemedycyny
15. Wideokonferencje
16. Informacja o UE, w tym pomoc w wypełnianiu formularzy aplikacyjnych Funduszy Strukturalnych.
Ważne jest, aby Telecetrum przyczyniało się do tworzenia nowych miejsc pracy oraz przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu/cyfrowemu. Dlatego też ważnym jest, aby sieci Telecentrów zakładane były w rejonach szczególnie zagrożonych negatywnymi aspektami społecznymi, zwłaszcza na obszarach wiejskich, obszarach podlegających restrukturyzacji i rewitalizacji lub w małych miastach.
ŹRÓDŁO : Przewodnik dotyczący kryteriów i zasad planowania, wdrażania oraz zarządzania Publicznymi Punktami Dostępu do Internetu w ramach Zintegrowanego programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego finansowanego ze środków funduszy strukturalnych. (Dokument roboczy Ministerstwa Gospodarki i Pracy) (Warszawa, maj 2004)
KOMENTARZ do problemu:
Liczne zastosowania telecentrum takie jak: pomoc bezrobotnym i chcącym rozpocząć działalność gospodarczą, pomoc w wypełnianiu formularzy aplikacyjnych Funduszy Strukturalnych, atrakcyjność telecentrum dla administracji publicznej poprzez zastosowanie go min. do wideokonferencji lub jako sale szkoleniowe oraz to, że zapobiegają wykluczeniu cyfrowemu stanowi o ich atrakcyjności dla społeczności lokalnej. Dlatego ich tworzenie jest popierane przez ZPORR. Czynnikiem niezmiernie ważnym jest nie posiadanie czy utworzenie samego telecentrum, ale pełne wykorzystanie jego możliwości. Sukces możliwy jest tylko wtedy, jeżeli jest ono zarządzane przez odpowiednio przygotowanych do tego osoby. Należy więc zadbać o odpowiednie przygotowanie merytoryczne pracowników telecentrów.
AUTOR: Jan Ulatowski
© 2001 wojewodzki.pl

Follow me
Opublikowane w

Publiczne Punkty Dostępu do Internetu-podstawowe cechy

Follow me
060105_1220_AWA761211_v01 Publiczne Punkty Dostępu do Internetu – podstawowe cechy
PROBLEM: Publiczne Punkty Dostępu do Internetu – podstawowe cechy
SŁOWA KLUCZE: PIAP, Public Internet Acess Points, Publiczne Punkty Dostępu do Internetu
ODBIORCA: ZP PIAP
CYTAT: „Podstawowe cechy Publicznego Punktu Dostępu do Internetu
Nie ma uniwersalnej definicji Publicznego Punktu Dostępu do Internetu, ale możemy wymienić kilka najważniejszych, wspólnych cech charakteryzujących wszystkie tego typu inwestycje:

· dostępność – bliskość miejsca zamieszkania (np. na obszarach wiejskich preferowana maksymalna odległość ok. 3 km) lub miejsc publicznych;
· powszechność świadczenia usług („otwartość” dla wszystkich), dostosowana do stopnia umiejętności posługiwania się narzędziami informatycznymi;
· możliwość korzystania z usług nowoczesnych Technologii Informacyjnych i Komunikacyjnych (Information and Communication Technology – ICT), edukacyjnych i doradczych bezpłatnie lub po przystępnych cenach, dostosowanych do siły nabywczej użytkowników;
· wspólne korzystanie z zasobów informatycznych (sprzętu, oprogramowania, dostępu do Internetu i nauczycieli) obniżające koszty inwestycji, ukierunkowane na społeczność nie posiadającą własnych zasobów i umiejętności praktycznego korzystania z nich. "

ŹRÓDŁO : Przewodnik dotyczący kryteriów i zasad planowania, wdrażania oraz zarządzania Publicznymi Punktami Dostępu do Internetu w ramach Zintegrowanego programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego finansowanego ze środków funduszy strukturalnych. (Dokument roboczy Ministerstwa Gospodarki i Pracy) (Warszawa, maj 2004)
KOMENTARZ do problemu: Budowanie Społeczeństwa Informacyjnego nie dokona się bez instytucjonalnego wsparcia sukcesywnego zwiększania dostępności i powszechności korzystania z komputera, przeszukiwania zasobów Internetu i wykorzystywania takich udogodnień jak możliwość załatwiania spraw urzędowych on-line. Dlatego konieczny jest nie tylko sam dostęp do Internetu za pośrednictwem Publicznych Punktów Dostępu (PIAPów), usytuowanych w dogodnych miejscach, ale także należytej ich obsługi, przeszkolonej do udzielania fachowej pomocy osobom nie obeznanym w korzystaniu z podobnych urządzeń.
AUTOR: Adam Waśkiewicz
© 2001 wojewodzki.pl

Follow me
Opublikowane w

Źródła informacji dla zespołu infobrokerskiego

Follow me
060110_1020_AWA761211_v01 Źródła informacji dla zespołu infobrokerskiego
PROBLEM: Źródła informacji dla zespołu infobrokerskiego
SŁOWA KLUCZE: infobrokerstwo, źródła informacji
ODBIORCA: Zespół infobrokerski
CYTAT: „Jak i gdzie szukać
Na początek trzeba sobie jasno określić czego szukamy, jaki rezultat chcemy osiągnąć i jakie są nasze oczekiwania. Mimo, że każdy przypadek powinno rozpatrywać się z osobna, spróbujemy podać kilka ogólnych wskazówek od czego warto zacząć poszukiwania.
Katalogi
Katalogi stron www – są swego rodzaju serwisami stron WWW z bazą linków pogrupowanych tematycznie. Zasoby te są najbardziej przejrzyste. Posiadają skategoryzowane informacje, do których stosunkowo łatwo dotrzeć. Katalogi najczęściej mają bardzo zbliżony podział na kategorie, co ułatwia ich użytkowanie. Istnieje ich w Internecie ogromna ilość. Naszym zdaniem warte polecenia są następujące katalogi:
Katalogi polskie:

http://katalog.wp.pl
http://szukaj.gazeta.pl/katalog
http://hoga.pl
http://katalog.onet.pl
http://szukaj.interia.pl/ktp

Katalogi zagraniczne:

http://dmoz.org
http://directory.google.com
http://dir.yahoo.com
http://dir.altavista.com
http://www.galaxy.com/directory

Strony startowe
Istnieją również inne specyficzne formy katalogowania witryn. Takim przykładem mogą być "strony startowe", które są specyficzną formą gromadzenia najbardziej popularnych i wartościowych linków. Siłą rzeczy są one jednak bardzo subiektywnie dobierane. Poniżej kilka przykładowych stron prezentujących bardzo zróżnicowany poziom:

www.start24.pl
www.startowy.com
www.zakladka.pl
www.startuj.pl
www.linki.pl
www.estart.pl

SERWISY TEMATYCZNE
Kolejnym źródłem informacji mogą być portale, serwisy tematyczne oraz pozostałe strony WWW, które poruszają interesujący nas temat.
Portale to specyficzne strony WWW, które są rodzajem serwisu informacyjnego, dla którego nośnikiem jest Internet. Zazwyczaj portal internetowy zawiera dział aktualnych wiadomości, pogody, katalog stron internetowych oraz mechanizmy wyszukiwania informacji w nim samym lub zewnętrznych zasobach Internetu.

W tej chwili w polskim Internecie dominuje 5 głównych portali:

www.onet.pl
www.wp.pl
www.interia.pl
www.gazeta.pl
www.o2.pl

Poza tym istnieje kilka mniejszych serwisów, które nie do końca nazwać można portalem w myśl jego ogólnie przyjętej definicji:

www.gery.pl
www.polska.pl

Specyficzną formą portalu jest wortal, czyli serwis tematyczny. W odróżnieniu od portalu koncentruje się on jednak na jednej wybranej dziedzinie, której poświęca w całości temat.

Przykładami takich witryn mogą być:

www.bankier.pl – portal finansowy,
www.filmweb.pl – portal filmowy,
www.infor.pl – portal prawno-gospodarczy,
www.dva.pl – portal nowych technologii.

Dotrzeć do tych witryn, czyli portali i wortali, ale także pozostałych stron WWW można poprzez katalogi, grupy dyskusyjne bądź wyszukiwarki internetowe.

GRUPY DYSKUSYJNE
Kolejnym bardzo specyficznym źródłem informacji w Internecie są grupy dyskusyjne. Usługa ta pozwala na automatyczną wymianę e-maili lub innego rodzaju pisanych komunikatów w obrębie pewnej grupy osób.
Podział grup ze względu na ich dostępność:
Grupy dyskusyjne mogą mieć różny charakter, jeśli chodzi o bierny i czynny do nich dostęp. Mogą one być:

· zamknięte – tzn. być dostępne tylko dla wybranej grupy osób (np. grupy przeznaczone dla pracowników jednej firmy),
· półotwarte – tzn. dostępne dla wszystkich, ale pod pewnymi warunkami, (np. po udowodnieniu swoich kwalifikacji),
· moderowane – czyli dostępne dla wszystkich, ale wysyłane nań komunikaty są cenzurowane przez specjalną osobę,
· otwarte dla subskrybentów – czyli dostępne dla wszystkich, którzy się doń zapisali i nieocenzurowane,
· całkowicie otwarte – czyli dostępne także dla tych, którzy się do nich nie zapisali.

Podział grup ze względu na stosowaną technologię:

· Grupy funkcjonujące w hierarchii Usenetu,
· Grupy dyskusyjne dostępne przez strony WWW – często zwane też forami dyskusyjnymi,
· E-mailowe listy dyskusyjne,
· Intranetowe grupy dyskusyjne – dostępne tylko w ramach sieci lokalnej danej instytucji lub firmy.

Specyficzną odmianą grup dyskusyjnych są listy dysytrybucyjne, których zadaniem jest nie tyle umożliwianie dyskusji, co raczej rozsyłanie do grupy subskrybentów e-maili tworzonych przez właściciela takiej listy."

ŹRÓDŁO : http://www.infobrokering.pl/porady_jak.php (10.01.2006)
KOMENTARZ do problemu: Korzystanie z zasobów Internetu wymaga nie tylko choćby podstawowej znajomości jego struktur, rodzajów witryn i umiejętności szybkiego i sprawnego wyszukiwania potrzebnych informacji ale także, a raczej przede wszystkim, jej weryfikacji. Pierwszym krokiem na drodze do zweryfikowania rzetelności znalezionej informacji jest określenie wiarygodności strony z której została ona zaczerpnięta.
Jednym z najprostszych sposobów jest analiza adresu strony – domeny rządowe (.gov), naukowe (.edu) bądź wojskowe (.mil) na pewno z reguły należy traktować jako źródła bardziej wiarygodne od stron prywatnych (.prv) czy komercyjnych (.com).
Niezależnie od specjalizacji każdy członek zespołu infobrokerskiego powinien stworzyć sobie katalog najczęściej odwiedzanych stron stanowiących główne źródła jego informacji – takie strony, akredytowane przez niego, będą stanowić punkt odniesienia dla pozostałych członków zespołu.
Dobrym pomysłem jest także zapisanie się na listy i fora dyskusyjne poświęcone tematyce, którą zajmuje się konkretny członek zespołu – nie tylko mogą stanowić one źródło wartościowych wiadomości, ale ich aktywni użytkownicy mogą zostać wykorzystani w roli konsultantów / ekspertów, zwiększając zasób nie tylko dostępnych zespołowi informacji, ale służąc także w razie potrzeby ich analizą.
AUTOR: Adam Waśkiewicz
© 2001 wojewodzki.pl

Follow me
Opublikowane w

Publiczne Punkty Dostępu do Internetu-do kogo są kierowane

Follow me
060106_1130_AWA761211_v01 Publiczne Punkty Dostępu do Internetu – do kogo są kierowane
PROBLEM: Publiczne Punkty Dostępu do Internetu – do kogo są kierowane
SŁOWA KLUCZE: PIAP, Public Internet Acess Points, Publiczne Punkty Dostępu do Internetu
ODBIORCA: ZP SI
CYTAT: „Zgodnie z powyższym Działanie 1.5: ”Infrastruktura Społeczeństwa Informacyjnego” w ramach Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego ma na celu m.in.: zapewnienie powszechnego, szybszego i bezpieczniejszego dostępu do Internetu dla przeciwdziałania marginalizacji terenów zdefaworyzowanych, t.j. obszarów wiejskich i małych miast.

Proces budowy Społeczeństwa Informacyjnego, szczególnie na terenach wiejskich i małych miast, powinien stymulować wzrost aktywności w pozostałych obszarach życia społeczno-gospodarczego. Powinien przyczyniać się także do tworzenia więzi społecznych i umacniania procesu demokracji lokalnej. Pobudzenie rozwoju ekonomicznego tych obszarów przyczyni się do:

• zwiększenia aktywności ekonomicznej;
• powstrzymania niekorzystnych trendów migracji;
• dywersyfikacji źródeł utrzymania zamieszkałej tam ludności (zmniejszenie stopy bezrobocia poprzez tworzenie alternatywnych miejsc pracy poza sektorem rolnictwa);
• przyśpieszenia procesu restrukturyzacji rolnictwa;
• podniesienia stopnia wykształcenia;
• tworzenia warunków do przeciwdziałania „wykluczeniu społecznemu/cyfrowemu” oraz „analfabetyzacji cyfrowej”.”

ŹRÓDŁO : Przewodnik dotyczący kryteriów i zasad planowania, wdrażania oraz zarządzania Publicznymi Punktami Dostępu do Internetu w ramach Zintegrowanego programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego finansowanego ze środków funduszy strukturalnych. (Dokument roboczy Ministerstwa Gospodarki i Pracy) (Warszawa, maj 2004)
KOMENTARZ do problemu: Patrząc na cele, jakie stawiają przez Punktami Publicznego do Internetu ich pomysłodawcy, łatwo dostrzec, do kogo skierowane są infomaty i telecentra. Umieszczenie ich na terenach wiejskich i małomiasteczkowych ma zapobiegać wykluczeniu cyfrowemu ich mieszkańców, najbardziej narażonych na pozostawienie poza nawiasem Społeczeństwa Informacyjnego, poprawie ich pozycji na rynku pracy poprzez zwiększenie wykształcenia ale także dostępu do informacji. Patrząc pod tym kątem widać, że powstawanie ograniczenie PIAP-ów nie może ograniczać się tylko do określonych regionów geograficznych (wsie popegieerowskie, etc.) ale powinno skupiać się na docieraniu do określonych grup społecznych, nie tylko osób zamieszkujących w małych miastach i na wsiach. Wykluczeniem cyfrowym zagrożeni są także gorzej usytułowani mieszkańcy wielkich miast – bezrobotni, słabiej wykształceni, mieszkający w „złych” dzielnicach. Do nich także musi dotrzeć infrastruktura i kultura SI, od której obecnie w większości są odcięci przez bariery infrastrukturalne (brak okablowania), ekonomiczne (wysokie koszty korzystania z Internetu), ale również mentalnościowe i społeczne. Dlatego też powstaniu PIAP-ów towarzyszyć musi szeroka akcja informacyjna skierowana do docelowych użytkowników, inaczej najbardziej potrzebujący zaznajomienia z nowoczesnymi technologiami będą od nich w dalszym ciągu odcięci.
AUTOR: Adam Waśkiewicz
© 2001 wojewodzki.pl

Follow me
Opublikowane w

Banki czasu

Follow me
060105_1027_MA841214_v01 Banki czasu
TYTUŁ:Banki czasu
PROBLEM: Jak efektywnie gospodarować czasem w organizacji.
SŁOWA KLUCZE: czas wolny, brak czasu, bank czasu, współpraca, wymiana usług
ODBIORCA: Zp oceniający efektywność pracy
CYTAT: „Banki czasu – jak podnieść naszą efektywność przez wymianę usług.
Bank czasu to działalność oferująca wzajemną pomoc ludzi, którzy dysponują wolnym czasem. Pomysł ma 25 lat i narodził sie w USA. Banki czasu pomagają wymieniać pomiędzy czas i umiejętności, bez względu na ich rodzaj, pomiędzy osobami które poszukują pomocy lub oferują pomoc. Godzina za godzinę.
Pomogę komuś zrobić zakupy, a ktoś inny naprawi mi lodówkę. Pan Janek kogoś podwiezie, a w zamian pani Ula upiecze dla niego ciasto. Umiesz grać na gitarze. W banku czasu oferujesz naukę grania na gitarze. W zamian jedna albo kilka osób da nam swój czas na grę w szachy, umyje nasz samochód, ugotuje obiad albo zrobi cokolwiek innego, co potrzebujemy. Taki "barter usług", ale czasem za usługi można zarobić i na przedmioty.
Nikt tu za nic nie płaci. Taka wzajemna bezpłatna pomoc możliwa jest w bankach czasu, które od roku powstają także w Polsce.
Banki czasu na świecie rozwijają się w jednej z dwóch form. Pierwsza z nich, to sąsiedzkie banki czasu, których głównym celem jest umożliwienie pobliskim mieszkańcom dzielenia się swoim czasem, umiejętnościami i pomocą. Funkcjonowanie sąsiedzkich banków czasu wymaga zaangażowania pewnych zasobów: przestrzeni biurowej, pracy osób koordynujących, materiałów informacyjnych dla członków, kosztów telefonów, itd. Mogą one funkcjonować bez finansowego wsparcia jedynie dzięki zaangażowaniu ludzi. Wówczas administratorzy banku pracują na zasadach wolontariatu lub rozliczeń bankowo-czasowych, zaś miejsce do spotkań, ksero czy telefon są udostępniane przez osoby prywatne, organizacje lub instytucje bezpłatnie bądź są rekompensowane przez pracę członków banku czasu.
Drugi model nazywany jest Współtworzeniem (Coproduction). W jego ramach organizacje i instytucje działające na rzecz różnych społeczności angażują zainteresowane grupy społeczne na zasadach banko-czasowych w aktywny współudział w rozwiązywaniu ich własnych problemów.
Obie formy, oprócz swej czysto utylitarnej treści, mają duży społeczny walor: integrują środowiska, dają zajęcie i poczucie bycia potrzebnym, sprzyjają znajomościom, pomagają bezradnym itd. Wprost godne podziwu są właśnie społeczne osiągnięcia tych inicjatyw w USA (zwalczanie przestępczości, opieka społeczna, wolontariaty …).
Sądzę, że idea ta może mieć proste zastosowanie w wirtualnych społecznościach internetowych.
Ty pomożesz mi przy stronie www, ja ci przetłumaczę teksty na angielski, Basia roześle twoją ofertę do licznych znajomych, a ty zrobisz korektę jej e-booka, itd.
Co Wy na to? Możemy zacząć nieformalnie poprzez naszą Księgę Gości, a może wykonam odpowiedni mechanizm wymiany…”
ŹRÓDŁO: http://www.l-earn.net/index.php?id=300 , 05-01-2006, 10.08
KOMENTARZ: Fakt, że nie ma osób, które się znają na wszystkim a są takie, które konkretne rzeczy robią doskonale jest przyczyną powodzenia powyższego pomysłu. Pragne mocno zaakcentowac tutaj fakt, że wymiana wiedzy, informacji i usług (działająca w dwie strony) sprawia, że beneficjentami są wszyscy zainteresowani. Wzajemna pomoc i poświęcanie innym wolnego czasu w oparciu o konkretne założenia sprawia, że osoby wymieniające usługi uczą się  gospodarować czasem efektywnie. Bank czasu jest nie tylko rozwiązaniem dla osób, które cierpią na brak czasu i nie potrafią gospodarować nim tak, aby zrealizować wszystkie zamierzenia, lecz także dla tych, którzy mają dużo wolnego czasu a może nawet się „nudzą”, a chcieliby odnieść korzyści poprzez poświęcenie czasu komuś, kto go potrzebuje. Banki czasu nie tylko mogą służyć sąsiadom, ale także i to z powodzeniem – studentom, którzy także potrzebują wymiany usług.
AUTOR: Milena Arent
DATA: 05-01-2006
© 2001 wojewodzki.pl
UWAGI MODERATORA: Często jest tak, że poszukując rozwiązania w określonej dziedzinie życia- inspirację rozwiązania znajdujemy w zupełnie innej dziedzinie. Odpowiedź na pytanie z obszaru zarządzania- znajdujemy w praktyce codziennego życia. Akceptacji rozwiązań towarzysza uwarunkowania mentalne. Zarządzający zespołami muszą uwzględniać je w swoich projektach. Coraz bowiem częściej ten właśnie element projektowej układanki okazuje się najbardziej zawodny i przysparzający najwięcej kłopotów. Nasza idea INFOBROKERSTWA SYSTEMOWEGO mieści się w konwencji BANKU CZASU. U podstaw tej idei leży przekonanie o potrzebie wymiany rezultatów pracy. Oszczędność czasu jest naturalną konsekwencją respektowania zasad funkcjonowania IS. Więcej na www.infobrokerstwo.pl dr Tadeusz Wojewódzki- moderarator systemowy IS.

Follow me
Opublikowane w

Adninistracja publiczna a fundusze strukturalne

Follow me
060101_1715_ES560626 v01_Adninistracja publiczna a fundusze strukturalne.
 PROBLEM:_ Przygotowanie administracji w Polsce do wykorzystywania unijnych funduszy strukturalnych
 SŁOWA KLUCZE: administracja, fundusze strukturalne, Unia Europejska
 ODBIORCA: zespół oceniający przygotowanie administracji w Polsce do wykorzystania funduszy strukturalnych
 CYTAT: „Najnowszy raport Instytutu Spraw Publicznych ocenia sytuację jasno- administracja w Polsce w żaden sposób nie jest przygotowana do wykorzystania funduszy strukturalnych. Opóźnienia dotyczą wszystkich najważniejszych kwestii: legislacji, szkoleń, wdrażania stosowanych procedur i instytucji. Zdecydowanie najgorzej oceniona jest sytuacja w wojewódzkich urzędach pracy. Widocznie bezrobocie nie jest takim palącym aspektem w Polsce. Winni? Brak ich oczywiście, jeżeli już, to bezosobowe kolektywy. Samorządy są zupełnie nieprzygotowane, ale zwalają winę na Ministerstwo Gospodarki o brak wytycznych( fakt, że negocjacje były tylko na szczeblu rządowym i ten organ odpowiada za wykorzystanie funduszy w skali kraju). Ministerstwo stara się delegować jednak odpowiedzialność „niżej” i zarzuca samorządom bierność. Już napływają także sygnały z kraju o próbach upolitycznienia, ba- nawet upartyjnienia nowych instytucji, zaangażowanych w ten proces. Mniejsza o szczegóły, których tu oczywiście są tysiące. Mnogość podmiotów kompetencyjnie w te działania a zarazem wieloetapowość walki potencjalnego beneficjanta pomocy (np. gminy), raczej źle wróżą na przyszłość.
 Czarne wizje i myśli ogarniają, gdy beznamiętnym okiem rzuci się w przyszłość. Jesteśmy już prawie w strukturach Unii i nic tego nie zmieni. Trzeba wykorzystywać fundusze, jeżeli nic lepszego nie możemy zrobić. Trudno, ale pecunia non olet ,a są to sumy, jak dla kraju, niebagatelne-do 2006 roku Polska z Brukseli może dostać blisko 3 miliardy euro! Na ochronę środowiska, na tragiczne drogi, na pomoc pogrążonym w beznadziei bezrobocia. I to wszystko także można zmarnować, nie wykorzystać, na własne życzenie, dzięki bezwładowi administracji i klasycznemu już brakowi odpowiedzialności urzędniczej. Co wtedy uczynią ci , dla których unijne pieniądze są ostatnią nadzieją na lepszy byt?„
 ŹRÓDŁO : www. polskiejutro. Com/ art/ a. php?p= unia cb
 KOMENTARZ do problemu: Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej stwarza duże szanse rozwojowe dla kraju. Unijne pieniądze przeznaczone na inwestycje muszą być wykorzystywane mądrze i zgodnie z celem przeznaczenia. Bardzo ważne w tym względzie jest przygotowanie administracji w Polsce do realizowania tych celów. Bezwład organizacyjny w znacznym stopniu utrudnić może odpowiednie wykorzystanie funduszy strukturalnych a nawet ich zaprzepaszczenie. Gospodarka kraju potrzebuje tych pieniędzy ,aby mogła się prawidłowo rozwijać , a co za tym idzie , aby można było zmniejszać bezrobocie , które jest tak wysokie w Polsce. A przecież każda ekipa obejmująca rządy w Polsce stawia sobie za jeden z głównych celów walkę z bezrobociem. Odpowiednio wykwalifikowana administracja i to każdego szczebla jest jednym z gwarantów prawidłowego wykorzystania funduszy unijnych.
 AUTOR: Elżbieta Sałek
 UWAGI MODERATORA: autorka zwraca uwagę na bardzo poważny problem: administracja publiczna nie jest przygotowana do obsługi funduszy strukturalnych. O skali problemu niech świadczy fakt, że audytorka szczebla wojewódzkiego (w jednym z północnych województw) w trakcie swoich służbowych zajęć nie umiała odróżnić projektu od procesu. Nie wywołało to najmniejszego zdziwienia kierownictwa rzeczonego urzędu. Brakuje więc elementarnej wiedzy z zakresu projektów!!!
 Trudno też przy zapowiedziach zmniejszenia liczby administracji spodziewać się radykalnej zmiany na lepsze. Rozwiązaniem problemów kompetencyjnych byłoby zapewne zatrudnianie osób o odpowiednich kwalifikacjach. Póki co administracja publiczna na stanowiskach pracy wymagających biegłego posługiwania się klawiaturą zatrudnia osoby posługujące się tylko 4 palcami. Czy nie jest to ewidentny przykład niegospodarności? I to występującej w sposób masowy? Aplikowanie do funduszy unijnych i rozliczenie ich mogłoby uzyskać rozwiązanie poprzez outsourcing. Brak w tym zakresie doświadczenia i trybu wyłaniania stosownych firm, które winny legitymować się odpowiednimi kwalifikacjami. Inną propozycją jest certyfikowanie kompetencji pracowników administracji publicznej. Por.: http://www.eurogrupa.pl/ . Ze względu na wagę problemu uważam, że jest to w chwili obecnej problem nr 1 w administracji publicznej.
 – dr Tadeusz Wojewódzki –moderator systemowy
Follow me
Opublikowane w

CERTYFIKACJA KOMPETENCJI INFOBROKERSKICH

Follow me
CERTYFIKACJA KOMPETENCJI INFOBROKERSKICH ZARZĄDZANIA TREŚCIĄ W ORGANIZACJI

Jest to nowatorski projekt podnoszenia kwalifikacji kadr, który stawia sobie za cel stworzenie nowej jakości na rynku – certyfikowanie kompetencji infobrokerskich.

logoinf.gif 

INFOBROKER SYSTEMOWY w ORGANIZACJI

Nowe potrzeby organizacji.

Projekt jest odpowiedzią na potrzeby rynku- w zmieniających się warunkach funkcjonowania organizacji, determinowanych głównie rozwojem technik i technologii teleinformatycznych. Zasadnicza zmiana dotyczy roli kapitału intelektualnego organizacji, uznawanego obecnie za strategiczny komponent wszystkich jej zasobów. Informacja oraz wiedza- jako produkty nowoczesnych organizacji -wymagają umiejętności i kompetencji, które we wcześniejszych uwarunkowaniach rozwojowych nie występowały w wymaganej obecnie konfiguracji, skali oraz sile natężenia. Specyficzny produkt-jakim jest informacja, wiedza- wymaga nowych, specyficznych kwalifikacji. Obejmują one wszystkie aspekty działań, w których powstaje, pojawia się lub jest wykorzystywana przez organizację określona treść zawarta w informacji lub wiedzy.

Nowe wymagania wobec kwalifikacji.

Wyróżnikiem nowoczesnych kwalifikacji niezbędnych z punktu widzenia zarządzania treścią- jest m.in. interdyscyplinarność. Tymczasem kompetencje i umiejętności wynikające z potrzeb nowoczesnej organizacji, a utożsamiane tutaj z koncepcją INFOBROKERA SYSTEMOWEGO- nie mieszczą się w tradycyjnych systemach kształcenia: zarówno uniwersyteckiego, jak i politechnicznego. Przede wszystkim z tego powodu, iż zakresem swoim interesujące nas kompetencje obejmują wiedzę humanistyczną, przyrodniczą oraz techniczną. Wiedza i umiejętności INFOBROKERA SYSTEMOWEGO (IS) wywodzi się z informatyki, ale także naukoznawstwa, metodologii nauk, epistemologii, prakseologii, nauki o nauce, językoznawstwa czy bibliotekoznawstwa. Żadna jednak z tych nauk nie jest w stanie samodzielnie wyjaśnić wszystkich zjawisk związanych z procesami obejmującymi informację, wiedzę( I/W) ani zapewnić kwalifikacji niezbędnych do ich optymalizacji.

Kompetencje Infobrokera Systemowego obejmują z jednej strony wiedzę i umiejętności takie, jak np. autoryzacja wiedzy, umiejętność określania istoty treści, określania związków asocjacyjnych, zależności semantycznych czy syntaktycznych- tradycyjnie sytuowanych w obszarach humanistycznych- a z drugiej np. znajomość aplikacji wspierających praktykę infobrokerską- zarówno na poziomie wyszukiwania informacji, jej archiwizowania, zabezpieczania czy udostępniania, jak i funkcjonowania w systemie. Umiejętności infobrokera systemowego dotyczą aplikacyjnej wizualizacji treści, mapowania myśli, tworzenia drzew problemów czy drzew wiedzy. Obejmują także aplikacyjne zarządzanie treścią – szczególnie z wykorzystaniem technik internetowych. Infobroker systemowy musi ponadto umieć audytować potrzeby organizacji w zakresie I/W, jak i walidować merytoryczną wartość i praktyczną przydatność pozyskiwanej wiedzy. Musi także stymulować procesy właściwe organizacji uczącej się i sprawnie poruszać się zarówno w strukturach projektowych, jak i statycznych.

Listę kompetencji i umiejętności infobrokera dookreśla strategia organizacji systematycznie aktualizowana w oparciu o monitoring środowiska organizacji, a w szczególności potrzeb Klienta oraz zmieniające się wymagania wobec wiedzy i umiejętności składających się na kapitał intelektualny organizacji.

Odbiorcy programu INFOBROKERA SYSTEMOWEGO (IS).

Pytanie o odbiorców produktów infobrokerskich jest w zasadzie pytaniem o to, komu potrzebne są istotne treści. Natomiast pytanie o adresatów programu INFOBROKERA SYSTEMOWEGO- jest pytaniem o to, kto powinien uczestniczyć w procesach związanych z treścią- czyli procesach decyzyjnych, monitoringowych, diagnozujących, walidujących itp.

Organizacje działające bliżej rynku najbardziej narażone są na konsekwencje braku reakcji na zachodzące na nim zmiany. Brak reakcji na istotne zmiany jakościowe może wynikać z samego charakteru tych zmian. Jeśli organizacja nie dysponuje wystarczająco zaawansowaną technologią – w tym aparaturą pojęciową- bardzo istotne zmiany natury jakościowej mogą być zinterpretowane błędnie. Jednym z najbardziej rozpowszechnionych, w polskich realiach, błędów- jest uporczywe interpretowanie zjawisk społeczno- gospodarczych w kategoriach społeczeństwa industrialnego, a więc z pomijaniem roli kapitału intelektualnego, jako strategicznego zasobu organizacji. Wyraża się to w formalnym traktowaniu inwestycji tzw. miękkich, a więc dotyczących mentalnych uwarunkowań rozwojowych.

Wbrew panującym w administracji publicznej przekonaniom- błędy popełniane w tej dziedzinie skutkują bezwzględnie w obszarach rynkowych, hamując tempo oczekiwanych przemian. Również obszar oświaty, edukacji – pozostaje w bezpośrednim związku z tempem i zakresem zmian w organizacjach.

Tak więc odbiorcami programu INFOBROKERA SYSTEMOWEGO są nie tylko organizacje produkcyjne i usługowe, ale także administracja publiczna, oświata, edukacja i praktycznie każda organizacja, której wyniki zależne są od efektywności procesów wykorzystujących wiedzę oraz informację, od ich umiejętności efektywnego zarządzania treścią.

Formy realizacji programu IS.

Przyjmuje się dwie zasadnicze formy realizacji PROGRAMU IS:

= system KURSOWY;

= system STUDIÓW.

W systemie STUDIÓW przewiduje się przygotowanie adeptów do uzyskania międzynarodowej certyfikacji kompetencji komputerowych ECDL, wewnętrznego audytora jakości oraz szeregu innych- zależnie od potrzeb organizacji oraz indywidualnej ścieżki kariery zawodowej adepta. Celem systemu STUDIÓW jest przygotowanie nowoczesnych kadr sprawnie działających zarówno w strukturach tradycyjnych, jak i w zespołach projektowych. Kadr inicjujących, nadzorujących i monitorujących procesy, w które zaangażowane są określone treści.

Aplikacyjne wsparcie uczestników projektu.

Zarówno tryb edukacji KURSOWY, jak i STUDIÓW – przygotowuje adeptów do funkcjonowania w systemie wspomagającym pracę INFOBROKERA SYSTEMOWEGO w organizacji. Zapewnia on adeptom stały dostęp do rezultatów pracy powstających w trakcie procesu edukacyjnego oraz zezwala na korzystanie z niego także po zakończeniu procesu edukacyjnego.

Uczestnicy programu IS otrzymują na własność narzędzie do mapowania myśli oraz materiały pomocnicze w formie elektronicznej.

Metodyka pracy zespołów projektowych- na której opiera się szkolenia- jest skalowalna. Adepci procesów edukacyjnych są przygotowani do samodzielnego stosowania jej w miejscu pracy.

Hierarchiczna struktura kompetencji IS.

Kompetencje i wiedza INFOBROKERA SYSTEMOWEGO uwzględniają IV kategorie:

  1. INFOBROKER SYSTEMOWY
  2. INFOBROKER SYSTEMOWY- MODERATOR
  3. INFOBROKER SYSTEMOWY –MODERATOR SYSTEMU (certyfikat międzynarodowy)
  4. INFOBROKER SYSTEMOWY – EKSPERT (powoływany przez Radę Programową Programu IS)

oraz kategorię równoległą:

INFOBROKER SYSTEMOWY- KONSULTANT (specjaliści z określonych dziedzin wiedzy zapraszani do konsultowania zgodności wiedzy autoryzowanej przez system- z aktualnym stanem wiedzy w danym zakresie).

Podstawowe kierunki edukacji infobrokerskiej.

Całość problematyki IS składa się z 3 BLOKÓW TEMATYCZNYCH:

  1. TECHNIKA I TECHNOLOGIA PRACY
  2. PROCEDOWANIE TREŚCI
  3. ORGANIZACJA I ZARZĄDZANIE TREŚCIĄ

Przykładowe zagadnienia uporządkowane przedmiotowo. Fragmenty ze Studiów Podyplomowych Szkoły Wyższej ATENEUM w Gdańsku.

Społeczeństwo Informacyjne
Infobrokerstwo systemowe
Aplikacyjne wsparcie infobrokera systemowego
Wiedza jako przedmiot refleksji interdyscyplinarnej
Zarządzanie projektami
Jakość w organizacji
Etyka zawodowa
Zespół projektowy ECDL
Zespół projektowy EMPS (Efektywne Metody Pracy Stanowiskowej)
Zespół Projektowy (Kreowanie indywidualnej ścieżki kariery zawodowej)
Uwaga: Niniejszy PROGRAM stanowi własność intelektualną pomiotu, który wyraża zgodę na użytkowanie oraz określa sposób korzystania z tego programu. Portal w całości stanowi immanentną część projektu. Wobec powyższego uprasza się zainteresowanych o kontakt mailowy przed podjęciem prób realizacji programu w części lub całości.
Follow me
Opublikowane w

Etyka zawodu infobrokera

Follow me
051229_1345_AWA761211_v01 Etyka zawodu infobrokera
PROBLEM: Etyka zawodu infobrokera
SŁOWA KLUCZE: infobrokerstwo, etyka zawodowa
ODBIORCA: Zespół infobrokerski
CYTAT: „Zasady etyczne zawodu infobrokera
Największe międzynarodowe stowarzyszenie infobrokerów na świecie The Association of Independent Information Professionals (AIIP) stworzyło kodeks zasad etycznych brokerów informacji. Określono w nim między innymi zasady postępowania oraz profesjonalne działania infobrokerów. Pełną ich treść można znaleźć na stronie organizacji: www.aiip.org.
Poniżej prezentujemy najważniejsze założenia AIIP.
 · utrzymywanie dobrego imienia zawodu poprzez uczciwość, kompetencje i zachowanie poufności,
· przekazywanie klientom najaktualniejszej i najbardziej relewantnej w stosunku do zapytania odpowiedzi w ramach czasowych przez nich wyznaczonych,
· pomoc klientom w zrozumieniu wykorzystanych źródeł informacji,
· przyjmowanie zleceń wyłącznie zgodnych z prawem i niedziałających ze szkodą dla środowiska zawodowego infobrokerów,
· dotrzymywanie klauzuli poufności,
· poszanowanie praw autorskich oraz dotrzymywanie zasad umów licencyjnych z klientami, a także informowanie klientów o zobowiązaniach i ograniczeniach wynikających z tych umów,
· utrzymywanie zawodowych kontaktów z bibliotekami i przestrzeganie zasad dostępu do ich zbiorów,
· ponoszenie odpowiedzialności za stosowanie się do tego kodeksu przez pracowników. "
ŹRÓDŁO : http://www.infobrokering.pl/o_serwisie_infobrokering.php#aiip (29.12.2005)
KOMENTARZ do problemu: Jak widać, najogólniej zasady etyczne zawodu infobrokera da się sprowadzić do dwóch zasadniczych kwestii: rzetelności i uczciwości. Ta pierwsza ma polegać przede wszystkim na dostarczaniu klientom informacji zweryfikowanych, jak najbardziej aktualnych i pełnych, a także zadbanie o właściwe przedstawienie wyników poszukiwań, w sposób dostosowany do konkretnych potrzeb i specyfiki klienta.
Ta druga zaś to nie tylko przyjmowanie wyłącznie zleceń zgodnych z prawem, zachowanie klauzuli poufności, praw autorskich i innych norm prawnych, ale także wszystko to, co zazwyczaj rozumiemy pod pojęciem etyki – przestrzeganie norm nie tylko uregulowanych prawnie, ale również (a może przede wszystkim) nie ujętych explicite w paragrafach i artykułach rozmaitych kodeksów prawnych.
AUTOR: Adam Waśkiewicz
© 2001 wojewodzki.pl
Follow me
Opublikowane w

Co to jest społeczeństwo informacyjne?

Follow me

Co to jest społeczeństwo informacyjne?

       Społeczeństwo wiedzy traktuje kapitał intelektualny- jako podstawowy, najważniejszy zasób organizacji, a wiedzę- jako towar. Tworzenie i korzystanie z informacji, wiedzy (I/W) jest w tym społeczeństwie zjawiskiem istotnym. Problemy związane z procedurami dotyczącymi wiedzy należą do istotnych. Jednym z ważniejszych jest zjawisko tzw. smogi informacyjnego[2].

 Cechy odróżniające społeczeństwo wiedzy traktujemy typizacyjne. Oznacza to, że w modelu tego społeczeństwa są one bądź maksymalnie preferowane bądź poziom nasycenia wskazaną cecha jest właśnie maksymalny. Realnie funkcjonujące społeczeństwa przybliżają się bardziej lub mniej do wspomnianego modelu.[3]

 [1]„ Organizację” traktujemy bardzo szeroko. Pod pojęciem tym mieści się zarówno administracja publiczna (rządowa, samorządowa), przedsiębiorczość, jak i organizacje pozarządowe, partie polityczne itd.
[2] Piotr Legutko, Szum doskonały. ”Tygodnik Powszechny” Nr 23 (2761), 9 czerwca 2002 http://www.tygodnik.com.pl/  numer/276123/tadeusiewicz.html [cyt.:2005-08-23]
[3] Typizacja – jako podstawa i zasada podziałów logicznych wykorzystywana jest w naukach humanistycznych znacznie rzadziej niż w naukach przyrodniczych. Dlatego też emocjonalne uwarunkowania mentalne związane ze stosowaniem formuły gazu idealnego np. w fizyce są zupełnie odmienne od humanistycznego kontekstu towarzyszącego stosowaniu terminu „społeczeństwo informacyjne” w naukach społecznych. Kontekst humanistyczny wyraża swoją specyfikę w dosłowności dziedziny badawczej sprowadzonej często do fenomenalistycznej oczywistości towarzyszącej potocznym obserwacjom utrzymanym w formule: jaki jest koń… Ten sposób interpretacji przeniesiony na grunt nauk przyrodniczych nakazywałby orzekanie, iż ciecze mają właściwości odkształcające ciał, skoro każdy widzi, że łyżeczka zanurzone w herbacie zakrzywia się w miejscu, gdzie powietrze styka się z cieczą. Oczywista bezzasadność takich stwierdzeń w odniesieniu do zjawisk przyrodniczych (ujmowanych od wieków w formule idealizacyjnej, abstrahującej od tego, co widać na pierwszy rzut oka) traci swoją pewność w momencie przejścia do świata społecznego. Formuła: jakie jest społeczeństwo- każdy widzi zakłada spojrzenie „gołym okiem” i zdroworozsądkowa oczywistość wyrażanych sądów. Badawcza idealizacja cech społecznych utożsamiana bywa z posiadającym negatywny kontekst emocjonalny- idealizowaniem czyli mówieniem o społeczeństwie czegoś, co jest nierealne, nieprawdziwe itd. Można więc zawieszać materialny punkt na nierozciągliwej nici i formułować prawa dotyczące wahadła matematycznego i nie obrażać zdroworozsądkowych przekonań o realnie funkcjonujących wahadłach, ale trudne do akceptacji są te obszary wiedzy, które opisują społeczeństwo, rządzące nimi prawa- z pominięciem cech i właściwości, które przyzwyczailiśmy się traktować w naszej codzienności jako istotne. W odniesieniu do społeczeństwa wiedzy prezentowany tutaj pogląd wyraża się w żądaniu mówienia o społeczeństwa tego, jakie ono jest. Z intensywnością cech realnie występujących. Nastawienie takie – w połączeniu z żądaniem dokonywania wszelkich podziałów jedynie na klasyfikacyjnych zasadach- wyklucza społeczeństwo informacyjne z obszarów wiedzy sensownej, rozpoznawalnej, sankcjonowanej. Por.: Mullan, P.: Information society: frequently un-asked questions, http://www.spiked-online.com /Printable/0000000053AA.htm,  [14.06.2001] czyt. za: Michał Goliński, Społeczeństwo informacyjne – problemy definicyjne i problemy pomiaru /w:/ http://www.bemowo.waw.pl/ rozwoj/spoleczenstwo/definicje_pomiar.pdf

Follow me
Opublikowane w

Koniec matematyki?

Follow me

051212_1642_MC590904_v04 Czy obowiązkowa matura z matematyki zwiększy ilość kandydatów na wyższe uczelnie o kierunkach ścisłych?
PROBLEM: Co należy zrobić, żeby zachęcić uczniów do zainteresowania matematyką?
SŁOWA KLUCZE: matematyka, matura, metody, program
ODBIORCA: Zespół Projektowy – EDUKACJA
CYTAT: „Coraz mniej jest kandydatów na studia na kierunkach technicznych i rektorzy szkół wyższych zrzeszonych w Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich chcą przywrócenia obowiązkowej matematyki na maturze. Jak wynika z badań Międzynarodowej Oceny Umiejętności Uczniów (PISA), polscy uczniowie mają wykute wzory na pamięć, za to nie radzą sobie z rozwiązywaniem zadań wymagających kreatywnego i abstrakcyjnego myślenia. .” Maciej Goniszewski [cyt: 2005-11-15 ]
ŹRÓDŁO: http://nauka.trojmiasto.pl/news.phtml?id_news=17772 05-11-27
KOMENTARZ do problemu: Nauczanie matematyki powinno uwzględniać zarówno stan matematyki, jako dziedziny wiedzy, jak również jej znaczenie i użyteczność dla każdego człowieka. Ani w jednym, ani w drugim nie można dzisiaj pominąć roli komputerów i informatyki, a technologia informacyjna dodatkowo stwarza nowe możliwości porozumiewania się. http://www.dlaszkoly.pl/mik/num/mik1/mik2_4.htm
 Powinien zmienić się program tego przedmiotu – program matematyki musi być inny niż ten, który dziś realizuje się w szkołach – to ma być sposób myślenia i język opisywania świata, a nie zbiór równań i regułek    W wielu obowiązujących programach nauczania matematyki uwzględniono, iż matematyka: umożliwia twórczy rozwój ucznia, jest bardzo użyteczna i występuje w otaczającym ucznia środowisku, w szczególności, pojawia się w wielu innych dziedzinach szkolnej edukacji, wspierając je i czerpiąc z nich. Ważną kwestią jest , aby ta matematyka była matematyką normalną, matematyką użytkową, której uczeń nie będzie się bał, a która będzie pomagała mu w codziennym życiu.

AUTOR: Maria Ciesiółka
 DATA: 2005-12-12 18:41

Follow me
Opublikowane w

Co samorząd może zrobić dla młodych ludzi?

Follow me
051206_2105_MC590904_v01 Co samorząd może zrobić dla młodych ludzi?
PROBLEM: Jak ukierunkować edukacje informatyczna młodego pokolenia?
SŁOWA KLUCZE: internet, sieć, społeczeństwo, samorząd, kształcenie
ODBIORCA: ZP –EDUKACJA INFORMATYCZNA
CYTAT:” Technologie informatyczne, a głównie Internet sprawiły, iż wiedza całego świata kumulowana jest w jednym miejscu. Przez szeroki dostęp do informacji świat zaczął rozwijać się szybciej.
Rewolucja społeczna
Wchodzimy w fazę Społeczeństwa Informacyjnego, gdzie głównym dobrem, towarem, źródłem tworzenia dochodu narodowego są informacja i wiedza. Rola samorządu w tworzeniu społeczeństwa informacyjnego polegać będzie głównie na zapewnieniu dostępu do sieci teleinformacyjnej. Statystyka podaje, że na 104 zbadane cywilizowane kraje świata, Polska znajduje się na 72 miejscu, jeśli chodzi o poziom dostępu do sieci. – Jesteśmy daleko za krajami Afryki Północnej – komentuje Witold Sartorius z Polskiego Centrum Kompetencji eGov i eEdu. Około 1 mln gospodarstw domowych nie ma telefonu stacjonarnego, na 100 mieszkańców łącze telefoniczne mają zaledwie 32 osoby. Są to jedne z najgorszych wyników w Europie.
W przyszłości natomiast właśnie dostęp do sieci telekomunikacyjnej będzie wyznaczał tempo rozwoju intelektualnego i gospodarczego. Dzięki Internetowi każdy, niezależnie od miejsca zamieszkania, może korzystać z najnowszych wyników badań, poznawać najnowsze technologie. – Internet wyrównuje szanse niezależnie od tego, jak daleko mieszka się od Nowego Jorku – mówi Janusz Szewczuk, zastępca przewodniczącego Stowarzyszenia Rozwoju Gospodarczego Gmin. Wiedzę tę można wykorzystać dla własnego rozwoju, prowadzonego biznesu, zainteresowań. Dla tych, którzy posiadają dostęp do Internetu, świat jest bliższy i mogą rozwijać się szybciej. Internet stał się źródłem i podstawą tego, co nazywamy Społeczeństwem Informacyjnym.
Zacząć od młodego pokolenia.
Samorządy są jednostkami odpowiedzialnymi za kreowanie rozwoju na swoim terenie. Powinny zadbać o równy (w skali światowej) start, główne najmłodszemu pokoleniu. To ono wejdzie na rynek pracy już wtedy, gdy na świecie istnieć będzie Społeczeństwo Informacyjne. – Kształcenie powinno objąć to, czego potrzebuje rynek pracy, a nie to, co umieją nauczyciele – twierdzi prof. Wojciech Cellary z Akademii Ekonomicznej w Poznaniu. Przyszłość wymagać będzie posiadania możliwie szerokiego wykształcenia, umożliwiającego zmianę zawodu nawet co 5-10 lat. Do historii odchodzi model, gdzie po około 20-letnim procesie edukacji, pracownik korzysta z nabytej wiedzy przez następne 40 lat pracy zawodowej. To, czego w przyszłości będą oczekiwać pracodawcy od zatrudnionych to:- komunikatywność, – kreatywność, – zdolność do aktualizacji wiedzy.
Według prof. Wojciecha Cellary, te trzy cechy umożliwią dostosowywanie się do szybko zmieniającej się sytuacji. – Fachu, rzemiosła, przystosowania do konkretnego zawodu można nauczyć się w jeden miesiąc – mówi prof. Wojciech Cellary. Pracownik przyszłości to elastyczny umysł, zdolny do permanentnego poszerzania swojej wiedzy. Mariusz Jendra”
 ŹRÓDŁO :
 http://www.gazetasamorzadu.infor.pl/
index_new.php?tresc=wspolne/o_gazecie&dzial=O%20gazecie  [cyt.:2005-12-01]
KOMENTARZ do problemu: Powstanie internetu jest przełomem większym niż wynalezienie druku czy prochu. Internet demokratyzuje szanse na sukces i zapewnia dostęp do najnowszej wiedzy. Dlatego tak ważna jest rola samorządów w kształceniu młodego pokolenia, celem dostosowania jego do potrzeb współczesnego świata pracy i nauki (komputery dla szkół, szkolenia ). [Zapewnienie dostępu do internetu oraz ukierunkowanie edukacji informatycznej- to podstawowe zadania samorządu. Wybór kierunku edukacji informatycznej ułatwiony jest o tyle, że dodane- TW ]w Polsce znany jest ECDL- Europejski Certyfikat umiejętności Komputerowych (Europa Computer Driving Licence). Certyfikat ten zaświadcza, że jego posiadacz potrafi prawidłowo realizować przy pomocy komputera podstawowe zadania, takie, jak: edycja tekstów, wykorzystanie arkusza kalkulacyjnego czy sieci komputerowej. Kontrola tych umiejętności jest realizowana jako 7 egzaminów, w tym 1 teoretyczny i 6 praktycznych. Certyfikat uznany jest na terenie całej Unii Europejskiej. /Źródło: www.ecdl.com.pl /. ECDL powstał z myślą o tych, którzy muszą lub chcą wiedzieć, jak korzystać z komputera. Jest odpowiedni dla ludzi dowolnych zawodów i dla poszukujących pracy, w każdym wieku – od 8 do 80 lat. Obecnie umiejętności komputerowe mają coraz większe znaczenie we wszystkich dziedzinach życia. ECDL jest rzetelnym świadectwem rzeczywistych umiejętności./ Źródło: http://www.pti.org.pl/ecdl.php/ [Biegłe opanowanie podstawowej wiedzy komputerowej musi iść w parze z rozwijaniem umiejętności czytania ze zrozumieniem oraz samodzielnego przetwarzania informacji/ wiedzy/. Te zadania musi realizować szkoła. Aby realizowała je z powodzeniem- do programu nauczania np. informatyki warto wprowadzić elementy infobrokerstwa.-[moderator TW480302 –2005-12-07 07:03]
AUTOR: Maria Ciesiółka
DATA:2005-12-06 21

Follow me
Opublikowane w

Od czego zależy dobrobyt polskich rodzin?

Follow me

0512.06_1950_JD 660809_v05   Budowa społeczeństwa informacyjnego w wymiarze lokalnym

TYTUŁ:_ Od czego zależy dobrobyt polskich rodzin?

SŁOWA KLUCZE: informacja, przekaz informacji, wiedza

ODBIORCA: Zespół projektowy _SI (Społeczeństwo Informacyjne)

CYTAT: „W wysoko rozwiniętych społeczeństwach obserwuje się silną tendencję do przechodzenia od gospodarki opartej na pracy i kapitale do gospodarki opartej na wiedzy, w której zasadniczą rolę odgrywa informacja oraz technologie informacyjne. Wiedza staje się podstawowym zasobem, a wkład wiedzy – istotnym elementem większości produktów. U progu XXI wieku Polska staje przed ogromem wyzwań natury społecznej i technologicznej. Od sprostania im zależy pozycja konkurencyjna kraju na arenie międzynarodowej, zapewnienie materialnego dobrobytu polskich rodzin, umocnienie ich samodzielności ekonomicznej oraz wzrostu poczucia bezpieczeństwa. Kluczowym zadaniem dla Polski jest włączenie się w proces budowy ery informacyjnej poprzez wykorzystanie nowoczesnych technik społeczeństwa informacyjnego, stwarzanie warunków dla zapewnienia bezpośredniego dostępu do informacji, kształtowanie świadomości społeczeństwa oraz rozwijanie jego potencjału intelektualnego i gospodarczego. Ze względu na proces integracji ze strukturami Unii Europejskiej pojawia się potrzeba dostosowania polskich rozwiązań i standardów do kształtującego się nowoczesnego społeczeństwa informacji.”

ŹRÓDŁO http://www.infoport.pl/content/?dn=6%2C8   02.12.2005  20.50

KOMENTARZ:  Budowa społeczeństwa informacyjnego jest wyzwaniem dla środowisk, które mają możliwości kształtowania rozwoju społecznego i gospodarczego kraju. Szczególną rolę może odegrać w tej sprawie samorząd terytorialny oraz organizacje samorządowe działające w środowisku lokalnym. Wprowadzenie internetu do szkół, udostępnienie szybkich łączy internetowych, umożliwianie przepływu informacji między sektorami publicznymi. Nacisk na edukację i uświadamianie społeczeństwa lokalnego, poprzez organizowanie szkoleń i kursów. Na szczeblu gmin tworzenie Gminnego Centrum Informacji, które jest dostępne dla wszystkich mieszkańców. Działania te poczynając od środowisk lokalnych przyczyniają się do rozwoju i budowy społeczeństwa informacyjnego.

Mało kto uświadamia sobie dzisiaj w Polsce od czego zależy dobrobyt rodzin, materialny poziom ich życia. Budowa społeczeństwa informacyjnego kojarzy się zazwyczaj z komputerem oraz Internetem- i na tym kończy. Mniejsza o to, jeśli dzisiaj nie rozumie tych zależności przysłowiowy Kowalski. Dużo gorzej, gdy nie rozumie ich władza. Także samorządowa. Upowszechnianie wiedzy o rzeczywistych uwarunkowaniach wyższego poziomu życia leży w interesie społecznym – w stopniu przynajmniej tak samo znaczącym, jak ujawnianie wszelkiej patologii życia społecznego.[uwaga moderatora 051207_0608_TW480302_v01] 

AUTOR: Jolanta Dembek

DATA: 06.12.2005

© 2001 wojewodzki.pl

Follow me
Opublikowane w

Jak stworzyć KWANTA? Infobroker w akcji.

Follow me
  • 051129_2140_TW480302_v01 [ rok] [miesiąc] [dzień]_[godzina] [minuty]_[IMIĘ] [NAZWISKO] [rok urodzenia] [miesiąc] [dzień urodz.]_[wersja numer]
  • PROBLEM:_ [Nazwa problemu]
  • SŁOWA KLUCZE: [słowa identyfikujące problem]
  • ODBIORCA: [zespół rozwiązujący problem]
  • CYTAT: „[cytowana treść pozostająca w zawiązku z problemem] „
  • ŹRÓDŁO : [dane pozwalające jednoznacznie zidentyfikować źródło cytowanej treści]
  • KOMENTARZ do problemu: [nasze rozumienie związku cytowanej treści z problemem]

AUTOR: Tadeusz Wojewódzki   [ nazwisko Autora – z hiperłączem]

Czytaj dalej „Jak stworzyć KWANTA? Infobroker w akcji.”

Follow me
Opublikowane w

Nasze kierunki zainteresowań.

Follow me

Kierunki zainteresowań.

    Przedstawiam listę określającą kierunki naszych zainteresowań, prowadzonych prac, szkoleń i publikacji. Lista nie zakłada żadnego porządku prezentacji, hierarchii ważności czy harmonogramu realizacji. Ma – z założenia- roboczy charakter. Jej celem jest jedynie zorientowanie naszego Klienta w obszarach możliwej z nami współpracy-wyznaczonej tematyką infobrokerstwa. Lista będzie poszerzana- zgodnie z naszymi nowymi zainteresowaniami.

LISTA WYBRANYCH TEMATÓW I PROBLEMÓW

  1. Infobroker systemowy w organizacji (administracja publiczna, przedsiębiorstwo, organizacja pozarządowa itp.).
  2. Wiedza jako jeden z podstawowych zasobów organizacji.
  3. Bezpieczeństwo zasobów wiedzy organizacji w infobrokerstwie systemowym.
  4. Infobrokerstwo jako dziedzina wiedzy i umiejętności.
  5. Naturalne odruchy w pracy intelektualnej- jako punkt odniesienia aplikacji wspierających Fiszkowy System Zarządzania Wiedzą.
  6. Hegemonia informatyki i ekonomii w problematyce infobrokerstwa.
  7. Procedury kwantyfikowania wiedzy- jako aktywna forma uczestnictwa w kształtowaniu społeczeństwa wiedzy (społeczeństwa informacyjnego).
  8. Czytanie ze zrozumieniem, a istota treści.
  9. Audyt infobrokerski.
  10. Monitoring infobrokerski organizacji.
  11. Procedury akredytacji źródeł informacji i wiedzy w organizacji.
  12. Obieg dokumentów, a infobrokerski system zarządzania informacja i wiedzą.
  13. Procedury współpracy infobrokera systemowego z Centrum.
  14. Infobrokerskie wsparcie lidera organizacji.
  15. Infobrokerskie wsparcie Konsultanta Funduszy Europejskich.
  16. Procedury kwantyfikowania wiedzy.
  17. Worek i Fiszka – jako elementy kwantyfikowanej informacji i wiedzy.
  18. Fiszkowy System Zarządzania Wiedzą – jako procedura wykluczająca uznaniowość decyzyjną.
  19. Fiszkowy System Zarządzania Wiedzą- jako Centralna i Lokalna Baza Wiedzy.
  20. Infobrokerskie wsparcie stanowiska pracy.
  21. Procedury infobrokerskiego wsparcia metodyki PRINCE2.
  22. Procedury kreowania decyzyjnych drzew wiedzy.
  23. Hierarchia kompetencji i uprawnień w infobrokerstwie systemowym.
  24. Decyzyjne DRZEWA WIEDZY, a optymalizacja procedur decyzyjnych w organizacji.
  25. Weryfikacja i falsyfikacja wiedzy – jako procedury akredytacji infobrokerskiej.
  26. Procedury tworzenia niesprzecznych systemów aksjologicznych.
  27. Studium doskonałości, a infobrokerski system aktualizacji danych.
  28. Harmonogram lidera, a infobrokerski system aktualizacji treści.
  29. Uwaga pracownicza- jako kryterium Infobrokerskich filtrów informacji i wiedzy.
  30. Portal kooperacyjny w procedurach infobrokerskiego zarządzania wiedzą.
  31. Interdyscyplinarny charakter infobrokerstwa, jako dziedziny wiedzy.
  32. Metodologiczne, naukoznawcze, organizacyjne i mentalne uwarunkowania wdrożeń Fiszkowego Systemu Zarządzania Wiedzą.
  33. Fiszkowy System Zarządzania Wiedzą, jako istotne uzupełnienie Programu Rozwoju Instytucjonalnego.
  34. Fiszkowy System Zarządzania Wiedzą, jako rezultat współpracy pomorskiej administracji publicznej z MŚP i środowiskami akademickimi.
  35. Infobrokerstwo jako przedmiot i kierunek studiów.

Tadeusz Wojewódzki

Follow me

Ta strona używa cookies. Pozostając na niej wyrażasz zgodę na ich używanie. Więcej Informacji

Polityka dotycząca cookies i podobnych technologii Dla Państwa wygody używmy plików cookies i podobnych technologii m.in. po to, by dostosować serwis do potrzeb użytkowników, i w celach statystycznych. Cookies to niewielkie pliki tekstowe wysyłane przez serwis internetowy, który odwiedza internauta, do urządzenia internauty Cookies używają też serwisy, do których się odwołujemy pokazując np. multimedia. W przeglądarce internetowej można zmienić ustawienia dotyczące cookies. Brak zmiany tych ustawień oznacza akceptację dla stosowanych tu cookies. Serwis nasz stosuje cookies wydajnościowe, czyli służące do zbierania informacji o sposobie korzystania ze strony, by lepiej działała, oraz funkcjonalne, czyli pozwalające „pamiętać” o ustawieniach użytkownika (np. język, rozmiar czcionki). To m.in.: - cookies google-analytics.com – statystyki dla naszej witryny - cookie powiązane z wtyczką „AddThis Social Bookmarking Widget”, która służy ona do łatwego dzielenia się treścią przez serwisy społecznościowe. Polityka prywatności serwisu Addthis opisana jest tu:http://www.addthis.com/privacy/privacy-policy#publisher-visitors (po wybraniu przez użytkownika serwisu, poprzez który będzie się dzielił treścią z witryny mac.gov.pl ,w przeglądarce użytkownika pojawią się cookies z tamtej witryny) - cokies sesyjne (wygasają po zakończeniu sesji) Pozostałe nasze serwisy używają także: - cookies na oznaczenie, że wypełniona została ankieta/sonda (jeśli takie ankiety/sondy są stosowane w witrynie) - cookies generowanych podczas przełączania się do innej wersji serwisu cms, tj. wersji mobilnej oraz wersji dla słabo widzących (wai) - cookies sesyjnych (wygasają po zamknięciu sesji) – używane podczas logowanie użytkownika do panelu strony - cookies utworzonych w momencie zmiany szerokości strony (jeśli witryny posiadają włączoną tą funkcjonalność) - cookies na oznaczenie, że zaakceptowano politykę prywatności Serwisy obce, z których materiały przedstawiamy, mogą także używać cookies, które umożliwiają logowanie się, oraz służą dostarczaniu reklam odpowiadających upodobaniom i zachowaniom użytkownika. W szczególności takie cookies to: W serwisie youtube.com – zawierające preferencje użytkownika, oraz liczydło kliknięć (opisane są w polityce prywatności http://www.google.pl/intl/pl/policies/privacy/) W serswisie player.vimeo.com i av.vimeo.com – pozwalające się zalogować, a także cookies umieszczane przez reklamodawców pozwalające uzależniać wyświetlane reklamy od zachowania użytkownika (polityka w sprawie plików cookies dostępna jest pod adresem http://vimeo.com/cookie_policy)

Zamknij