Autor: Tadeusz Wojewódzki

Tweet

Tweet #wojewodzki, mse, infobrokerstwo, infobroker

Tweet to @support

Doświadczenia z promocji KURSÓW LIZBOŃSKICH
         Syndrom etykiety kazałby już teraz szufladkować odbiorców i stwierdzać kompletną nieznajomość założeń strategii lizbońskiej– nawet w środowisku aplikującym do funduszy unijnych. Za wcześnie jednak na takie generalizacje i uogólnienia. Jeśli jednak przyjąć konwencję relacji ze spotkań przeprowadzonych głównie w środowisku warszawskich i trójmiejskim, bez prób uogólniania- to odnotować trzeba następujące fakty:

         – strategia lizbońska nie jest kojarzona z kompetencjami pracowniczymi, z koniecznością dostosowania aktualnych kwalifikacji do wymogów społeczeństwa informacyjnego; ważne jest wiązania szkoleń lizbońskich z programem instytucji edukującej aplikantów funduszy unijnych;

         -strategia lizbońska nie jest kojarzona z koniecznością interdyscyplinarnych preferencji -zarówno w kreowaniu ścieżki zawodowej pracownika nowoczesnej organizacji, jak i procesów wiedzotwórczych organizacji powołanych do tego, w szczególności placówek badawczych oraz uczelni; ważne jest prowadzenie merytorycznej dyskusji w tym środowisku na temat organizacyjnych formuł odpowiadających interdyscyplinarnym preferencjom;

         -kreowanie ścieżki kariery zawodowej – w formule wspierającej indywidualne oczekiwania i plany jednostek świadomie kreujących własne życie zawodowe nie jest rozpoznawane jako projekt; perspektywa aktywności zawodowej wydaje się zbyt obszerna jak na akceptowane obecnie i rozpoznawane ramy czasowe projektów;

         – inwestowanie we własną ścieżkę kariery zawodowej rozpoznawane jest jako możliwe do zrealizowania wyłącznie w formule poza komercyjnej, opierającej się głównie na wykorzystywaniu funduszy unijnych; zarówno samorządowcy, jak i przedstawiciele przedsiębiorczości zgodni są w opinii na temat braku zainteresowania ze strony pracowników w inwestowaniu własnych środków finansowych we własny rozwój;

         – znajomość założeń strategii lizbońskiej wśród przedstawicieli przedsiębiorczości sprowadza się do znajomości ogólnych priorytetów UE i kojarzona jest z przedsięwzięciem, którego cele nie zostały zrealizowane;

         – „Krajowy Program Reform na lata 2005- 2008 na rzecz realizacji Strategii Lizbońskiej” jest dokumentem, o którym uczestnicy przeprowadzonych dotychczas dyskusji w ogóle nie słyszeli.
 

Tweet

Tweet #wojewodzki, mse, infobrokerstwo, infobroker

Tweet to @support

Tweet

Tweet #wojewodzki, mse, infobrokerstwo, infobroker

Tweet to @support

Nazwa  PLIKU: 2008-04-28 06:17_ TW480302_v01_ WOREK _ Poziom życia społecznego_ wyznaczniki_
2008-04-28 06:17_ TW480302_v01_ WOREK _ Poziom życia społecznego_ wyznaczniki_
Problem: Jak podnosić poziom życia społecznego?
Słowa klucze: poziom życia społecznego_ wskaźniki poziomu życia społecznego_ technologie
Temat: Udział technologii w kształtowaniu poziomu życia społecznego
Dla kogo? Zespół Projektowy
Na kiedy?: edu_ stale
ŹRODŁO : http://www.formazovia.pl/download/raport2.pdf
Autor: Tadeusz Wojewódzki_ www.infobrokerstwo.pl_ wojewodzki@wojewodzki.pl

CYTAT:”  POZIOM ŻYCIA SPOŁECZEŃSTWA
• Stacjonarne i mobilne technologie telekomunikacyjne i szerokopasmowy dostęp do Internet
• Technologie wspierające elastyczne formy zatrudnienia, pracę na odległość i organizację życia człowieka
• Technologie ułatwiające korzystanie z usług i urządzeń telekomunikacyjnych i informatycznych (zmniejszanie grup wykluczenia informacyjnego)
• Technologie na rzecz bezpieczeństwa w sieci, ochrony własności intelektualnej i ochrony przed niepożądanymi treściami
• Technologie zwiększające efektywność współdziałania usług, sieci i urządzeń (konwergencja,  interoperacyjność)
• Technologie wytwarzania, transmisji i odtwarzania dźwięku i obrazu
• Technologie zwiększające bezpieczeństwo i komfort budynków mieszkalnych
• Technologie materialnego zapisu danych
• Technologie wspomagające edukację, rozwój osobisty i zawodowy człowieka oraz gromadzenie i udostępnianie zasobów wiedzy
• Technologie zwiększające efektywność działania administracji publicznej oraz dostępność usług administracji publicznej dla mieszkańców
• Technologie dla rozrywki w świecie wirtualnym i rzeczywistym
• Technologie wspierające profilaktykę, diagnozowanie, stałą opiekę medyczną, zabiegi chirurgiczne i ratownictwo medyczne   „

SUGESTIE:

         W „Poziomie Życia Społeczeństwa” wskazuje się „Technologię na rzecz bezpieczeństwa w sieci, ochrony własności intelektualnej i ochrony przed niepożądanymi treściami”. Nie ma natomiast technologii na rzecz pożądanych treści (poza bardzo ogólnikową tezą o gromadzeniu i udostępnianiu wiedzy). Nie chodzi przy tym jedynie o sam dostępności informacji, wiedzy- szerzej- treści. Chodzi o dostęp do treści wyselekcjonowanych, autoryzowanych, aktualnych i adekwatnych po potrzeb odbiorców.
             Przykładowo: osobie, która decyduje się na założenie mikroprzedsiębiorstwa potrzebne są informacje „techniczne” o tym, jak założyć w Polsce firmę. Ale podstawowe są dla niej informacje merytoryczne, decydujące o powodzeniu ekonomicznym przedsięwzięcia. Odpowiedź na pytanie o branże na terenie przyszłego działania, które wykazują się najwyższą dochodowością, o branżach deficytowych itd. przyszły przedsiębiorca potrzebuje wiarygodnych, autoryzowanych informacji, które zinterpretuje w konfrontacji z własna wiedza, planami i możliwościami. Poprawność tych interpretacji, konsekwencje praktyczne wniosków, jakie wyciągnie zainteresowany- to obszary jego ryzyka. Ale zmniejszenie tego ryzyka poprzez dostarczenie informacji, którą nie dysponuje ZUS, lecz urzędy skarbowe, to zadanie i obowiązek administracji publicznej. Potrzebne są technologie informacyjne wspierające przedsiębiorczość. Takiego zapisu w cytowanym dokumencie brak.
            Generalnie: Brakuje wskazania technologii informacyjnych optymalizujących procesy decyzyjne. Pozyskanie takiej wiedzy i przekazanie jej użytkownikowi nie jest zazwyczaj sprawa tak prostą, jak w poprzednim przykładzie. Zazwyczaj rozwiązania daleko wykraczają poza formuły informatyczne.
            Pozwólmy sobie tutaj na uwagę o bardziej ogólnym charakterze: Problem wynika z faktu, iż wiedza niezbędna do podejmowania decyzji, szczególnie w sytuacjach znamiennych dla działań innowacyjnych, rozwiązujących problemy -porządkowana jest niezgodnie z logiką problemów.

           Podstawowym składnikiem wiedzy decyzyjnej jest wiedza naukowa. Problemy  dotyczą zazwyczaj zagadnień interdyscyplinarnych. Tymczasem wiedza naukowa tworzona jest i gromadzona w dziedzinach badawczych kreowanych zazwyczaj przez cele poznawcze. Ich immanentna logika decyduje o często wąskim, specjalistycznym podejściu. Pozostaje ono w sprzeczności z potrzebami decyzyjnymi. Łączenie wyników procesów poznawczych różnych dziedzin wiedzy, dla potrzeb praktycznych – jest procesem częściowo realizowanym w naukach o praktycznej orientacji metodologicznej- takich, jak nauki techniczne, medyczne, rolnicze, pedagogika itd. Dziedziny wyznaczane potrzebami praktycznymi, szczególnie potrzebami zespołów projektowych, działających innowacyjnie, w niewielkim tylko stopniu pokrywają się z dziedzinami zainteresowań nauk praktycznych. Otwarte pozostaje pytanie o to, kto i w jaki sposób, zgodnie z jakimi zasadami -ma profesjonalnie zajmować się wyszukiwaniem wiedzy rozsianej po całym polu nauki. Wiedzy na temat wyznaczony praktycznymi potrzebami. Wiedzy zróżnicowanej metodologicznie, naukoznawczo, prakseologicznie.

            Najbliżsi tego zadania zdają się być bibliotekoznawcy. W każdym razie na poziomie typowo infobrokerskich zadań: wyszukania informacji: kto, kiedy, o czym pisał. Bibliotekoznawcy. Kompetencje bibliotekoznawcze nie wyczerpują jednak dziedziny wiedzy i umiejętności, jakie zawiera pakiet INFOBROKERA SYSTEMOWEGO.

ZADANIA:

Proszę zidentyfikować umiejętności niezbędne do realizacji zadan infobrokera systemowgo.

Tweet

Tweet #wojewodzki, mse, infobrokerstwo, infobroker

Tweet to @support

Tweet

Tweet #wojewodzki, mse, infobrokerstwo, infobroker

Tweet to @support

    Dla uproszczenia używamy często pojęcia „Infobroker” mówiąc o inforokerze systemowym. Są to jednak pojęcia pokrywające się znaczeniami tylko częściowo.

         Infobroker, to specjalista realizujący zlecenie wyszukiwania informacji na zadany temat. Natomiast Infobroker systemowy– to interdyscyplinarny specjalista, członek zespołu uczestniczący aktywnie w procesach technologii informacji. Jego odpowiednikiem w obszarach zarządzania jest specjalista z zakresu metodyk zarządzania – np. PRINCE2, ZCP itp.

         Dla infobrokera wyszukiwanie informacji jest czynnością podstawową, najważniejszą, a jej rezultaty- produktem finalnym. Dla infobrokera systemowego- jest to jedna z bardzo wielu czynności. Infobroker systemowy w określonych sytuacjach w ogóle się nią nie zajmuje, co w przypadku infobrokera – jest to niemożliwe.

         Kształcenie infobrokera może przebiegać i często przebiega na poziomie kompetencji informatycznych, którymi obejmuje się adeptów szkół średnich. Infobroker systemowy musi bezwzględnie dysponować wiedzą nie tylko informatyczną (najlepiej na poziomie ECDL), ale ponadto z zakresu technologii informacyjnych, aplikacji wsparcia procedur związanych z zarządzaniem wiedzą, metodologią nauk, multimediami, bibliotekoznawstwem czy refleksją filologiczną (egzegeza tekstu, istota treści itd.).

          Interdyscyplinarny charakter wiedzy oraz poziom jej uteoretycznienia sugeruje jako najbardziej właściwą dla edukacji Infobrokerów systemowych formułę studiów podyplomowym lub kursów ułożonych w cykle pozwalające kreować infobrokerską ścieżkę kariery zawodowej. Zajmowanie się wiedzą, jako produktem rynkowym – wymaga interdyscyplinarnego przygotowania, któremu tylko po części sprostać mogą tradycyjne formy kształcenia- w formule studiów bibliotekoznawczych, zarządzania wiedza, informatycznych itp.

         Optymalną formułą kształcenia infobrokerów systemowych jest Certyfikowany Cykl Kursów: Lizbońska Ścieżka Kariery (szczegóły wkrótce).

          Różnice kompetencyjne, a zarazem odmienność w akcentach doboru treści kształcenia infobrokerów oraz infobrokerów systemowych ilustruje zamieszczony poniżej graf. Jak widać na rys.1 tylko część kompetencji Infobrokera pokrywa się z kompetencjami Infobrokera systemowego. Po wtóre odmienna jest skala kompetencji, co w obszarach kształcenia oznacza odmienność nacisku na określona wiedzę oraz umiejętności.

         Infobroker jest rynkowa odpowiedzią na potrzeby informacyjne wywołane zjawiskiem smogu informacyjnego, nadmiaru informacji. Infobroker systemowy jest próbą artykulacji potrzeb organizacji funkcjonujących w warunkach społeczeństwa informacyjnego. Artykulacji wskazującej na kompetencje, kwalifikacje osób i funkcje niezbędne w organizacji tworzącej wiedzę jako finalny produkt rynkowy.

    Na grafie  Zakres kompetencji składowe Minimum Umiejętności Infobrokera ułożono w ciągi 1-37. Od najbardziej praktycznych (manualnych), jak np. pisanie bezwzrokowe, po najbardziej teoretyczne, abstrakcyjne, jak np. innowacyjne kojarzenie. Kolejność na liście Zakresu kompetencji ma charakter w znaczny stopniu uznaniowy. Można spierać się o to czy pod nr 1 umieścić Pisanie bezwzrokowe, Szybkie czytanie czy też Obsługę urządzeń elektronicznych, w tym komputera. Nie ulega jednak wątpliwości praktyczna orientacja metodologiczna wiedzy umieszczonej w blokach tematycznych po lewej stronie wiedzy przewidzianej do przekazania Infobrokerom oraz Infobrokerom systemowym jest odmiennej, gdyż praktycznej orientacji metodologicznej, niż ta po przeciwległej stronie. Jest to wyraźnie blok umiejętności technicznych, wśród których znajdzie się wyszukiwanie informacji, ale nie znajdzie się tutaj np. umiejętność identyfikacji problemu choćby z formule matrycy logicznej, gdzie techniczna umiejętność wypełniania pół tabeli jest wprawdzie ważna, ale o powodzeniu decyduje nie tylko ona lecz przede wszystkim umiejętność określania wagi spraw, hierarchizowania ich istoty, interpretacji przyczynowo- skutkowej, funkcjonalnej, strukturalnej itd.

         Podział na wiedzę teoretyczna i praktyczna opiera się na typizacji, nie na klasyfikacji, a więc o konkretnych przypadkach umieszczonych na osi zakresu kompetencji mówić będziemy, iż są one de facto bardziej teoretyczne czy bardziej praktyczne. /cdn/

      Fragment zajęć dla infobrokerów systemowych specjalizujących sie w pozyskiwaniu funduszy unijnych (rysowanie myśli): http://www.wojewodzki.pl/wojewodzki/rysowanie1.html

Tweet

Tweet #wojewodzki, mse, infobrokerstwo, infobroker

Tweet to @support

Tweet

Tweet #wojewodzki, mse, infobrokerstwo, infobroker

Tweet to @support

Praktyczny wymiar pracowniczej codzienności w organizacji tworzącej wiedzę 

    Diagnostycy współczesności zwracają uwagę na powstanie nowego typu społeczeństwa. Określa się je mianem informacyjnego lub społeczeństwa wiedzy. W przeciwieństwie do poprzednich (agrarnego, industrialnego), jako główny produkt finalny społeczeństwo to kreuje wiedzę. Wprawdzie wiedza we wszystkich stadiach rozwoju społecznego warunkowała tempo i kierunki rozwoju ludzkości, jednak nigdy wcześniej sama nie stanowiła produktu finalnego, znamiennego dla formacji społeczno- ekonomicznej.    Obecnie dla tzw. społeczeństwa informacyjnego czy społeczeństwa wiedzy- charakterystyczna jest umiejętność „produkcji wiedzy”, traktowanej jako finalny produkt wielu organizacji. Produkt tak znamienny dla obecnych czasów, jak niegdyś produkty rolne charakteryzowały społeczeństwo agrarne, a produkty przemysłowe- społeczeństwo industrialne.
            Otwarte pozostaje pytanie o formułę praktycznej realizacji procedur czynnego uczestnictwa w tworzeniu wiedzy, na konkretnych stanowiskach pracy w przedsiębiorczości, administracji- słowem we współczesnej organizacji. Co oznacza- w praktyce urzędniczej, administracyjnej, zarządczej – „czynne uczestnictwo w tworzeniu wiedzy”? Czy jest to zajęcie elitarne, wysoce specjalistyczne? Jakich wymaga kwalifikacji? Czy ogranicza się do przekazywania pozyskanej informacji, korzystania z niej? Czy też jest to inny sposób pracy? Inne priorytety, zadania, umiejętności?

Migawki ze Satrachowic

  Problematyka wiedzy stanowiła tradycyjnie przedmiot zainteresowań refleksji filozoficznej, metodologicznej, naukoznawczej. Przeniesiona na obszary refleksji nauk szczegółowych traci zazwyczaj swój interdyscyplinarny charakter występując jako analiza informatyczna czy ekonomiczna- np. w formule zarządzania wiedzą. Odpowiedź na pytanie o praktyczny wymiar pracowniczej codzienności w organizacji tworzącej wiedzę uzależniona jest od obszaru wiedzy udzielającego odpowiedzi. Od tradycji jej uprawiania, specyfiki metodologicznej, orientacji wyrażającej się w przynależności do określonych szkół, kierunków, itd.
            Problematyka praktycznej obecności pracownika uczestniczącego w procesach zorientowanych na wiedzę jest interdyscyplinarna. Obejmuje aspekty ekonomiczne, socjologiczne, psychologiczne, kulturowe, metodologiczne, naukoznawcze, prakseologiczne, informatyczne itd.           

Inżynieria technologii wiedzy

            Analogicznie do uwarunkowań właściwych poprzednim formacjom również społeczeństwo informacyjne zaistnieć może pod warunkiem spełnienia określonych wymogów technologicznych i kulturowych. Wiedza, jako produkt finalny- powstaje w organizacjach, w rezultacie respektowania określonych procedur jej wyszukiwania, tworzenia, udostępniania i przechowywania. Analogicznie do innych technologii, również technologie wiedzy wymagają nadzoru i obsługi -przez wyspecjalizowane kadry. Specjalność tę można by określić mianem Inżynierii technologii wiedzy.

            Ze względu na fakt, iż w bardzo uszczuplonej wprawdzie formie, ale jako pierwsi – zadania praktycznego „radzenia sobie z natłokiem informacji i wiedzy” podjęli się infobrokerzy – specjalność tę nazywamy INFOBROKERSTWEM. Jej adeptom (pozytywy wynik certyfikacji) przypisujemy wiedzę oraz umiejętności niezbędne do inicjowania, prowadzenia i nadzorowania procesów związanych z informacją, wiedzą- traktowanych jako produkty finalne organizacji.

Metodyka zarządzania technologiami wiedzy

             Kompetencje Infobrokerskie w pewnym stopniu pokrywają się z praktycznymi wskazaniami wynikającymi z zarządzania wiedzą. O ile jednak zarządzanie wiedzą jest nauką o niekwestionowanej pozycji i statusie, to Infobrokerstwo traktować należy analogicznie do metodyk zarządzania projektami. Jej praktyczne nastawienie na efekty osiągane w organizacji decyduje o wyraźnie praktycznej orientacji metodologicznej tej wiedzy. Można ją określić jako metodykę zarządzania technologiami wiedzy. Analogicznie do metodyk zarządzania projektami, Infobrokerstwo dąży do sformułowania procedur, których respektowanie racjonalizuje działania organizacji w obszarach, dziedzinach, płaszczyznach związanych z danymi, informacją, wiedzą.

  Sprowadzenie Infobrokerstwa (w naszym rozumieniu- Infobrokerstwa Systemowego) do zarządzania wiedzą nie jest możliwe nie tylko ze względu na odmienną preferencje celów (przewaga praktycznej orientacji metodologicznej), ale ze względu na merytoryczną ich zawartość. Ostatecznym celem realnie działającego infobrokera systemowego jest stwierdzenie faktu zgodności określonego stanu wiedzy, jakim dysponują działające podmioty, z aktualnym, dostępnym w danym momencie stanem wiedzy w danej dziedzinie (dostępnym w autoryzowanych źródłach).
 
Informacja ogólna o kursie

             Kurs ma charakter interdyscyplinarny. Obejmuje umiejętności oraz wiedzę z obszarów różnych dyscyplin naukowych, dziedzin wiedzy oraz umiejętności praktycznych. Zakłada się, że uczestnicy kursu dysponują podstawową wiedzą z zakresu zarządzania wiedzą, zarządzania projektami, metodologii nauk, bibliotekoznawstwa. Kurs ukierunkowuje proces samokształcenia w zakresie tych dziedzinach.
            Kurs ma charakter wprowadzający i porządkujący w zakresie meta infobrokerstwa, na który składa się historia zawodu infobrokera oraz metodologia infobrokerstwa systemowego.

Produkt kursu

            Kurs ma produktowe nastawienie. Produktami są umiejętności absolwenta decydujące o jego skuteczności działania w nowoczesnej organizacji. Umiejętności tworzą spójny aksjologicznie system ułożony modułami odpowiadającymi segmentom potrzeb rynku pracy.
             W polskich uwarunkowaniach społeczno- gospodarczych bardzo duże znaczenie ma poziom kultury projektowej. Zdecydowało o tym wejście Polski do Unii Europejskiej i obowiązująca w niej procedura aplikowania do funduszy unijnych. Nieodłącznym warunkiem efektywności w tym obszarze działań jest umiejętność realizacji zadań w formule projektowej. Niektóre struktury organizacyjne, szczególnie zhierarchizowane, jak np. w administracji rządowej i samorządowej, tworzą szczególnie niekorzystne warunki do zaistnienia najbardziej efektywnej formuły realizacji zadań, jaką stanowią zespoły projektowe. Dlatego szczególnie w takich środowiskach działania nastawione na podnoszenie pracowniczej kultury projektowej- ma decydujące znaczenie dla podnoszenia poziomu efektywności jej działań.
            Kulturę projektową wspierają dwa moduły: kultury informatycznej oraz kultury informacyjnej. Moduły te są ze sobą ściśle powiązane, częściowo pokrywają się zakresowo i wzajemnie warunkują w tym sensie, że o ostatecznym efekcie -w postaci kompetencji adekwatnych do potrzeb nowoczesnej organizacji – decyduje równoległe doskonalenie wszystkich trzech modułów.
            Kurs Infobrokerstwa Systemowego nastawiony jest przede wszystkim na moduł kultury informacyjnej.

    Główne bloki tematyczne obejmują procedury z zakresu:

Tweet

Tweet #wojewodzki, mse, infobrokerstwo, infobroker

Tweet to @support