METRYCZKA
- Nazwa pliku: 2014-03-28 1819_IB850729_v02_KWANT_Marnotrawienie innowacji_rodzaje dóbr niematerialnych_własność intelektualna
- Problem: Marnotrawienie innowacji
- Temat: Rodzaje dóbr niematerialnych
- Słowa klucze: własność intelektualna_metody komercjalizacji innowacji_zarządzanie własnością intelektualną
- Dla kogo: Zespół odpowiadający za innowacyjność i konkurencyjność przedsiębiorstwa
- Źródło: M. Strojny, Własność intelektualna i przemysłowa: jak chronimy innowacje?, e-Mentor, nr 2 (34)/2010, s. 54
- Autor: Iga Bałos
CYTAT
„Własność intelektualna (WI) według definicji Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (The World Intellectual Property Organization, WIPO) odnosi się do wytworów umysłu: wynalazków, utworów literackich i artystycznych oraz symboli, nazw, grafiki i wzorów stosowanych w handlu. Obejmuje ona zarówno wytwory mające zastosowanie dla celów działalności gospodarczej (tj. własność przemysłową), jak również dzieła będące przedmiotem praw autorskich, tj. o charakterze naukowym, literackim i artystycznym.
Można się spotkać z opinią, że własność przemysłowa i własność intelektualna są odrębnymi dziedzinami własności na dobrach niematerialnych – ze względu na odrębność zasad ochrony patentowej i autorsko-prawnej, np. ochrona na gruncie przepisów prawa autorskiego powstaje z chwilą powstania utworu, natomiast ochrona patentowa wywodzi się z decyzji właściwego organu publicznego (urzędu patentowego). Problematykę ochrony własności intelektualnej reguluje zarówno szereg konwencji międzynarodowych oraz aktów prawa wspólnotowego, jak i przepisy krajowe.” M. Strojny, Własność intelektualna i przemysłowa: jak chronimy innowacje?, e-Mentor, nr 2 (34)/2010, s. 54
ASOCJACJE
Zakres pojęcia „własność intelektualna” (często określanej jako IP od ang. Intellectual Property) jest stosunkowo szeroki. Obejmuje on różne przedmioty ochrony, często nie rozróżniane przez osoby, korzystające z powyższego terminu. Należy zaznaczyć, iż prawidłowe nazywanie tego, co składa się na „własność intelektualną”, wykracza znacznie poza samą znajomość języka prawnego i prawniczego. Chodzi bowiem o świadomość typu i zakresu a także kosztów ochrony, jakie wiążą się z określoną kategorią. Brak wiadomości w tym przedmiocie skutkuje zwykle niewłaściwie skonstruowaną umową w przedmiocie korzystania z IP, błędnym przeświadczeniem iż dany wytwór intelektu jest chroniony a także nieskutecznym pozwem, gdy poszkodowany wie, że zostały naruszone mu jakieś prawa z zakresu własności intelektualnej i przysługują mu jakieś roszczenia. Aby skutecznie się ich domagać, konieczne jest dokładne nazwanie i opisanie problemu.
Własność intelektualna obejmuje i przewiduję ochronę:
-utworów: wszelkich przejawów działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia:
-wynalazków: rozwiązań problemu technicznego lub dokonanych za wykorzystaniem środków technicznych, nieuzależnianie od dziedziny techniki, które są nowe, nieoczywiste i nadają się do przemysłowego stosowania;
– znaków towarowych (potocznie określanych jako logo): wszelkich oznaczeń, które można przedstawić w sposób graficzny (w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy), jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia w obrocie towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa;
– wzorów przemysłowych (potocznie określanych jako ang. design): nowych i posiadających indywidualny charakter postaci wytworu lub jego części, nadaną im w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, strukturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację;
– wzorów użytkowych: nowych i użytecznych rozwiązań o charakterze technicznym, dotyczących kształtu, budowy i zestawienia przedmiotu o trwałej postaci, przy czym za użyteczne uważa się takie rozwiązanie, które pozwala na osiągnięcie celu mającego praktyczne znaczenie przy wytwarzaniu lub korzystaniu z wyrobów;
– know-how: termin ten ma wiele znaczeń, za niejawne know-how można uznać tajemnicę przedsiębiorstwa, czyli nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, handlowe, organizacyjne przedsiębiorstwalub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności;
a także kategorie mniej popularne dla działalności typowego polskiego przedsiębiorstwa:
– oznaczenia geograficzne: oznaczenia słowne, odnoszące się pośrednio lub bezpośrednio do nazwy miejsca, miejscowości, regionu lub kraju, które identyfikują towar jako pochodzący z tego terenu, jeżeli określona jakość, dobra opinia lub inne cechy towaru są przypisywane przede wszystkim pochodzeniu geograficznemu tego towaru;
– topografie układów scalonych: rozwiązania polegające na przestrzennym, wyrażonym w dowolny sposób, rozplanowaniu elementów, z których przynajmniej jeden jest elementem aktywnym, oraz wszystkich lub części połączeń układu scalonego.