Miesiąc: kwiecień 2008

Nazwa  PLIKU: 2008-04-28 06:17_ TW480302_v01_ WOREK _ Poziom życia społecznego_ wyznaczniki_
2008-04-28 06:17_ TW480302_v01_ WOREK _ Poziom życia społecznego_ wyznaczniki_
Problem: Jak podnosić poziom życia społecznego?
Słowa klucze: poziom życia społecznego_ wskaźniki poziomu życia społecznego_ technologie
Temat: Udział technologii w kształtowaniu poziomu życia społecznego
Dla kogo? Zespół Projektowy
Na kiedy?: edu_ stale
ŹRODŁO : http://www.formazovia.pl/download/raport2.pdf
Autor: Tadeusz Wojewódzki_ www.infobrokerstwo.pl_ wojewodzki@wojewodzki.pl

CYTAT:”  POZIOM ŻYCIA SPOŁECZEŃSTWA
• Stacjonarne i mobilne technologie telekomunikacyjne i szerokopasmowy dostęp do Internet
• Technologie wspierające elastyczne formy zatrudnienia, pracę na odległość i organizację życia człowieka
• Technologie ułatwiające korzystanie z usług i urządzeń telekomunikacyjnych i informatycznych (zmniejszanie grup wykluczenia informacyjnego)
• Technologie na rzecz bezpieczeństwa w sieci, ochrony własności intelektualnej i ochrony przed niepożądanymi treściami
• Technologie zwiększające efektywność współdziałania usług, sieci i urządzeń (konwergencja,  interoperacyjność)
• Technologie wytwarzania, transmisji i odtwarzania dźwięku i obrazu
• Technologie zwiększające bezpieczeństwo i komfort budynków mieszkalnych
• Technologie materialnego zapisu danych
• Technologie wspomagające edukację, rozwój osobisty i zawodowy człowieka oraz gromadzenie i udostępnianie zasobów wiedzy
• Technologie zwiększające efektywność działania administracji publicznej oraz dostępność usług administracji publicznej dla mieszkańców
• Technologie dla rozrywki w świecie wirtualnym i rzeczywistym
• Technologie wspierające profilaktykę, diagnozowanie, stałą opiekę medyczną, zabiegi chirurgiczne i ratownictwo medyczne   „

SUGESTIE:

         W „Poziomie Życia Społeczeństwa” wskazuje się „Technologię na rzecz bezpieczeństwa w sieci, ochrony własności intelektualnej i ochrony przed niepożądanymi treściami”. Nie ma natomiast technologii na rzecz pożądanych treści (poza bardzo ogólnikową tezą o gromadzeniu i udostępnianiu wiedzy). Nie chodzi przy tym jedynie o sam dostępności informacji, wiedzy- szerzej- treści. Chodzi o dostęp do treści wyselekcjonowanych, autoryzowanych, aktualnych i adekwatnych po potrzeb odbiorców.
             Przykładowo: osobie, która decyduje się na założenie mikroprzedsiębiorstwa potrzebne są informacje „techniczne” o tym, jak założyć w Polsce firmę. Ale podstawowe są dla niej informacje merytoryczne, decydujące o powodzeniu ekonomicznym przedsięwzięcia. Odpowiedź na pytanie o branże na terenie przyszłego działania, które wykazują się najwyższą dochodowością, o branżach deficytowych itd. przyszły przedsiębiorca potrzebuje wiarygodnych, autoryzowanych informacji, które zinterpretuje w konfrontacji z własna wiedza, planami i możliwościami. Poprawność tych interpretacji, konsekwencje praktyczne wniosków, jakie wyciągnie zainteresowany- to obszary jego ryzyka. Ale zmniejszenie tego ryzyka poprzez dostarczenie informacji, którą nie dysponuje ZUS, lecz urzędy skarbowe, to zadanie i obowiązek administracji publicznej. Potrzebne są technologie informacyjne wspierające przedsiębiorczość. Takiego zapisu w cytowanym dokumencie brak.
            Generalnie: Brakuje wskazania technologii informacyjnych optymalizujących procesy decyzyjne. Pozyskanie takiej wiedzy i przekazanie jej użytkownikowi nie jest zazwyczaj sprawa tak prostą, jak w poprzednim przykładzie. Zazwyczaj rozwiązania daleko wykraczają poza formuły informatyczne.
            Pozwólmy sobie tutaj na uwagę o bardziej ogólnym charakterze: Problem wynika z faktu, iż wiedza niezbędna do podejmowania decyzji, szczególnie w sytuacjach znamiennych dla działań innowacyjnych, rozwiązujących problemy -porządkowana jest niezgodnie z logiką problemów.

           Podstawowym składnikiem wiedzy decyzyjnej jest wiedza naukowa. Problemy  dotyczą zazwyczaj zagadnień interdyscyplinarnych. Tymczasem wiedza naukowa tworzona jest i gromadzona w dziedzinach badawczych kreowanych zazwyczaj przez cele poznawcze. Ich immanentna logika decyduje o często wąskim, specjalistycznym podejściu. Pozostaje ono w sprzeczności z potrzebami decyzyjnymi. Łączenie wyników procesów poznawczych różnych dziedzin wiedzy, dla potrzeb praktycznych – jest procesem częściowo realizowanym w naukach o praktycznej orientacji metodologicznej- takich, jak nauki techniczne, medyczne, rolnicze, pedagogika itd. Dziedziny wyznaczane potrzebami praktycznymi, szczególnie potrzebami zespołów projektowych, działających innowacyjnie, w niewielkim tylko stopniu pokrywają się z dziedzinami zainteresowań nauk praktycznych. Otwarte pozostaje pytanie o to, kto i w jaki sposób, zgodnie z jakimi zasadami -ma profesjonalnie zajmować się wyszukiwaniem wiedzy rozsianej po całym polu nauki. Wiedzy na temat wyznaczony praktycznymi potrzebami. Wiedzy zróżnicowanej metodologicznie, naukoznawczo, prakseologicznie.

            Najbliżsi tego zadania zdają się być bibliotekoznawcy. W każdym razie na poziomie typowo infobrokerskich zadań: wyszukania informacji: kto, kiedy, o czym pisał. Bibliotekoznawcy. Kompetencje bibliotekoznawcze nie wyczerpują jednak dziedziny wiedzy i umiejętności, jakie zawiera pakiet INFOBROKERA SYSTEMOWEGO.

ZADANIA:

Proszę zidentyfikować umiejętności niezbędne do realizacji zadan infobrokera systemowgo.

    Dla uproszczenia używamy często pojęcia „Infobroker” mówiąc o inforokerze systemowym. Są to jednak pojęcia pokrywające się znaczeniami tylko częściowo.

         Infobroker, to specjalista realizujący zlecenie wyszukiwania informacji na zadany temat. Natomiast Infobroker systemowy– to interdyscyplinarny specjalista, członek zespołu uczestniczący aktywnie w procesach technologii informacji. Jego odpowiednikiem w obszarach zarządzania jest specjalista z zakresu metodyk zarządzania – np. PRINCE2, ZCP itp.

 

         Dla infobrokera wyszukiwanie informacji jest czynnością podstawową, najważniejszą, a jej rezultaty- produktem finalnym. Dla infobrokera systemowego- jest to jedna z bardzo wielu czynności. Infobroker systemowy w określonych sytuacjach w ogóle się nią nie zajmuje, co w przypadku infobrokera – jest to niemożliwe.

         Kształcenie infobrokera może przebiegać i często przebiega na poziomie kompetencji informatycznych, którymi obejmuje się adeptów szkół średnich. Infobroker systemowy musi bezwzględnie dysponować wiedzą nie tylko informatyczną (najlepiej na poziomie ECDL), ale ponadto z zakresu technologii informacyjnych, aplikacji wsparcia procedur związanych z zarządzaniem wiedzą, metodologią nauk, multimediami, bibliotekoznawstwem czy refleksją filologiczną (egzegeza tekstu, istota treści itd.).

          Interdyscyplinarny charakter wiedzy oraz poziom jej uteoretycznienia sugeruje jako najbardziej właściwą dla edukacji Infobrokerów systemowych formułę studiów podyplomowym lub kursów ułożonych w cykle pozwalające kreować infobrokerską ścieżkę kariery zawodowej. Zajmowanie się wiedzą, jako produktem rynkowym – wymaga interdyscyplinarnego przygotowania, któremu tylko po części sprostać mogą tradycyjne formy kształcenia- w formule studiów bibliotekoznawczych, zarządzania wiedza, informatycznych itp.

         Optymalną formułą kształcenia infobrokerów systemowych jest Certyfikowany Cykl Kursów: Lizbońska Ścieżka Kariery (szczegóły wkrótce).

          Różnice kompetencyjne, a zarazem odmienność w akcentach doboru treści kształcenia infobrokerów oraz infobrokerów systemowych ilustruje zamieszczony poniżej graf. Jak widać na rys.1 tylko część kompetencji Infobrokera pokrywa się z kompetencjami Infobrokera systemowego. Po wtóre odmienna jest skala kompetencji, co w obszarach kształcenia oznacza odmienność nacisku na określona wiedzę oraz umiejętności.

         Infobroker jest rynkowa odpowiedzią na potrzeby informacyjne wywołane zjawiskiem smogu informacyjnego, nadmiaru informacji. Infobroker systemowy jest próbą artykulacji potrzeb organizacji funkcjonujących w warunkach społeczeństwa informacyjnego. Artykulacji wskazującej na kompetencje, kwalifikacje osób i funkcje niezbędne w organizacji tworzącej wiedzę jako finalny produkt rynkowy.

    Na grafie  Zakres kompetencji składowe Minimum Umiejętności Infobrokera ułożono w ciągi 1-37. Od najbardziej praktycznych (manualnych), jak np. pisanie bezwzrokowe, po najbardziej teoretyczne, abstrakcyjne, jak np. innowacyjne kojarzenie. Kolejność na liście Zakresu kompetencji ma charakter w znaczny stopniu uznaniowy. Można spierać się o to czy pod nr 1 umieścić Pisanie bezwzrokowe, Szybkie czytanie czy też Obsługę urządzeń elektronicznych, w tym komputera. Nie ulega jednak wątpliwości praktyczna orientacja metodologiczna wiedzy umieszczonej w blokach tematycznych po lewej stronie wiedzy przewidzianej do przekazania Infobrokerom oraz Infobrokerom systemowym jest odmiennej, gdyż praktycznej orientacji metodologicznej, niż ta po przeciwległej stronie. Jest to wyraźnie blok umiejętności technicznych, wśród których znajdzie się wyszukiwanie informacji, ale nie znajdzie się tutaj np. umiejętność identyfikacji problemu choćby z formule matrycy logicznej, gdzie techniczna umiejętność wypełniania pół tabeli jest wprawdzie ważna, ale o powodzeniu decyduje nie tylko ona lecz przede wszystkim umiejętność określania wagi spraw, hierarchizowania ich istoty, interpretacji przyczynowo- skutkowej, funkcjonalnej, strukturalnej itd.

         Podział na wiedzę teoretyczna i praktyczna opiera się na typizacji, nie na klasyfikacji, a więc o konkretnych przypadkach umieszczonych na osi zakresu kompetencji mówić będziemy, iż są one de facto bardziej teoretyczne czy bardziej praktyczne. /cdn/

 

      Fragment zajęć dla infobrokerów systemowych specjalizujących sie w pozyskiwaniu funduszy unijnych (rysowanie myśli): http://www.wojewodzki.pl/wojewodzki/rysowanie1.html