Miesiąc: marzec 2008

Praktyczny wymiar pracowniczej codzienności w organizacji tworzącej wiedzę 

    Diagnostycy współczesności zwracają uwagę na powstanie nowego typu społeczeństwa. Określa się je mianem informacyjnego lub społeczeństwa wiedzy. W przeciwieństwie do poprzednich (agrarnego, industrialnego), jako główny produkt finalny społeczeństwo to kreuje wiedzę. Wprawdzie wiedza we wszystkich stadiach rozwoju społecznego warunkowała tempo i kierunki rozwoju ludzkości, jednak nigdy wcześniej sama nie stanowiła produktu finalnego, znamiennego dla formacji społeczno- ekonomicznej.    Obecnie dla tzw. społeczeństwa informacyjnego czy społeczeństwa wiedzy- charakterystyczna jest umiejętność „produkcji wiedzy”, traktowanej jako finalny produkt wielu organizacji. Produkt tak znamienny dla obecnych czasów, jak niegdyś produkty rolne charakteryzowały społeczeństwo agrarne, a produkty przemysłowe- społeczeństwo industrialne.
            Otwarte pozostaje pytanie o formułę praktycznej realizacji procedur czynnego uczestnictwa w tworzeniu wiedzy, na konkretnych stanowiskach pracy w przedsiębiorczości, administracji- słowem we współczesnej organizacji. Co oznacza- w praktyce urzędniczej, administracyjnej, zarządczej – „czynne uczestnictwo w tworzeniu wiedzy”? Czy jest to zajęcie elitarne, wysoce specjalistyczne? Jakich wymaga kwalifikacji? Czy ogranicza się do przekazywania pozyskanej informacji, korzystania z niej? Czy też jest to inny sposób pracy? Inne priorytety, zadania, umiejętności?

  Problematyka wiedzy stanowiła tradycyjnie przedmiot zainteresowań refleksji filozoficznej, metodologicznej, naukoznawczej. Przeniesiona na obszary refleksji nauk szczegółowych traci zazwyczaj swój interdyscyplinarny charakter występując jako analiza informatyczna czy ekonomiczna- np. w formule zarządzania wiedzą. Odpowiedź na pytanie o praktyczny wymiar pracowniczej codzienności w organizacji tworzącej wiedzę uzależniona jest od obszaru wiedzy udzielającego odpowiedzi. Od tradycji jej uprawiania, specyfiki metodologicznej, orientacji wyrażającej się w przynależności do określonych szkół, kierunków, itd.
            Problematyka praktycznej obecności pracownika uczestniczącego w procesach zorientowanych na wiedzę jest interdyscyplinarna. Obejmuje aspekty ekonomiczne, socjologiczne, psychologiczne, kulturowe, metodologiczne, naukoznawcze, prakseologiczne, informatyczne itd.           

Inżynieria technologii wiedzy

            Analogicznie do uwarunkowań właściwych poprzednim formacjom również społeczeństwo informacyjne zaistnieć może pod warunkiem spełnienia określonych wymogów technologicznych i kulturowych. Wiedza, jako produkt finalny- powstaje w organizacjach, w rezultacie respektowania określonych procedur jej wyszukiwania, tworzenia, udostępniania i przechowywania. Analogicznie do innych technologii, również technologie wiedzy wymagają nadzoru i obsługi -przez wyspecjalizowane kadry. Specjalność tę można by określić mianem Inżynierii technologii wiedzy.

            Ze względu na fakt, iż w bardzo uszczuplonej wprawdzie formie, ale jako pierwsi – zadania praktycznego „radzenia sobie z natłokiem informacji i wiedzy” podjęli się infobrokerzy – specjalność tę nazywamy INFOBROKERSTWEM. Jej adeptom (pozytywy wynik certyfikacji) przypisujemy wiedzę oraz umiejętności niezbędne do inicjowania, prowadzenia i nadzorowania procesów związanych z informacją, wiedzą- traktowanych jako produkty finalne organizacji.

Metodyka zarządzania technologiami wiedzy

             Kompetencje Infobrokerskie w pewnym stopniu pokrywają się z praktycznymi wskazaniami wynikającymi z zarządzania wiedzą. O ile jednak zarządzanie wiedzą jest nauką o niekwestionowanej pozycji i statusie, to Infobrokerstwo traktować należy analogicznie do metodyk zarządzania projektami. Jej praktyczne nastawienie na efekty osiągane w organizacji decyduje o wyraźnie praktycznej orientacji metodologicznej tej wiedzy. Można ją określić jako metodykę zarządzania technologiami wiedzy. Analogicznie do metodyk zarządzania projektami, Infobrokerstwo dąży do sformułowania procedur, których respektowanie racjonalizuje działania organizacji w obszarach, dziedzinach, płaszczyznach związanych z danymi, informacją, wiedzą.

  Sprowadzenie Infobrokerstwa (w naszym rozumieniu- Infobrokerstwa Systemowego) do zarządzania wiedzą nie jest możliwe nie tylko ze względu na odmienną preferencje celów (przewaga praktycznej orientacji metodologicznej), ale ze względu na merytoryczną ich zawartość. Ostatecznym celem realnie działającego infobrokera systemowego jest stwierdzenie faktu zgodności określonego stanu wiedzy, jakim dysponują działające podmioty, z aktualnym, dostępnym w danym momencie stanem wiedzy w danej dziedzinie (dostępnym w autoryzowanych źródłach).
 
Informacja ogólna o kursie

             Kurs ma charakter interdyscyplinarny. Obejmuje umiejętności oraz wiedzę z obszarów różnych dyscyplin naukowych, dziedzin wiedzy oraz umiejętności praktycznych. Zakłada się, że uczestnicy kursu dysponują podstawową wiedzą z zakresu zarządzania wiedzą, zarządzania projektami, metodologii nauk, bibliotekoznawstwa. Kurs ukierunkowuje proces samokształcenia w zakresie tych dziedzinach.
            Kurs ma charakter wprowadzający i porządkujący w zakresie meta infobrokerstwa, na który składa się historia zawodu infobrokera oraz metodologia infobrokerstwa systemowego.

Produkt kursu

            Kurs ma produktowe nastawienie. Produktami są umiejętności absolwenta decydujące o jego skuteczności działania w nowoczesnej organizacji. Umiejętności tworzą spójny aksjologicznie system ułożony modułami odpowiadającymi segmentom potrzeb rynku pracy.
             W polskich uwarunkowaniach społeczno- gospodarczych bardzo duże znaczenie ma poziom kultury projektowej. Zdecydowało o tym wejście Polski do Unii Europejskiej i obowiązująca w niej procedura aplikowania do funduszy unijnych. Nieodłącznym warunkiem efektywności w tym obszarze działań jest umiejętność realizacji zadań w formule projektowej. Niektóre struktury organizacyjne, szczególnie zhierarchizowane, jak np. w administracji rządowej i samorządowej, tworzą szczególnie niekorzystne warunki do zaistnienia najbardziej efektywnej formuły realizacji zadań, jaką stanowią zespoły projektowe. Dlatego szczególnie w takich środowiskach działania nastawione na podnoszenie pracowniczej kultury projektowej- ma decydujące znaczenie dla podnoszenia poziomu efektywności jej działań.
            Kulturę projektową wspierają dwa moduły: kultury informatycznej oraz kultury informacyjnej. Moduły te są ze sobą ściśle powiązane, częściowo pokrywają się zakresowo i wzajemnie warunkują w tym sensie, że o ostatecznym efekcie -w postaci kompetencji adekwatnych do potrzeb nowoczesnej organizacji – decyduje równoległe doskonalenie wszystkich trzech modułów.
            Kurs Infobrokerstwa Systemowego nastawiony jest przede wszystkim na moduł kultury informacyjnej.

    Główne bloki tematyczne obejmują procedury z zakresu: